Duke u ngritur nga Oqeani Paqësor si një skenë e dalë nga një roman fantastiko-shkencor, Aogashima është një nga vendet më të largëta dhe më misterioze të banuara në Japoni.
Ky ishull vullkanik ndodhet mbi 350 kilometra në jug të Tokios dhe, ndonëse administrativisht i përket kryeqytetit, ngjan me një botë krejt tjetër. Me përmasa vetëm 3.5 km të gjatë dhe 2.5 km të gjerë, Aogashima është shtëpia e rreth 170 banorëve, duke qenë fshati më pak i populluar në Japoni.
I formuar nga dy kratera të mbivendosur vullkanikë, të rrethuar nga shkëmbinj të lartë që bien drejt detit Filipin, Aogashima është dëshmi e fuqisë shekullore të natyrës. Megjithë izolimin dhe rrezikun, njerëzit kanë zgjedhur të jetojnë aty — dhe arsyeja kthehet shumë shekuj pas.
Mundesh me e lexu edhe...
Në shekullin XVII, ndërsa popullsia e Japonisë po rritej dhe burimet në ishujt kryesorë po pakësoheshin, ishujt e rrezikshëm si Aogashima ofronin mundësi për jetë të pavarur dhe tokë falas.
Toka vullkanike ishte pjellore, duke mundësuar kultivimin e patateve të ëmbla, ndërsa deti përreth ishte i pasur me peshk. Ishulli kishte madje edhe burime ujore natyrale, një luks i rrallë për një tokë vullkanike.
Vullkani ishte kërcënim, por edhe burim energjie natyrore – avulli gjeotermal përdorej për gatim, ngrohje dhe banja termale. Për disa kolonë të parë, jeta në Aogashima përfaqësonte lirinë absolute nga strukturat e rrepta feudale të Japonisë së kohës.
Por vullkani, që jepte jetë, do të merrte përsëri.
Në 1785, pas disa viteve aktiviteti sizmik, ndodhi një shpërthim shkatërrues që zhduku vegjetacionin, vrau gjysmën e 327 banorëve dhe detyroi pjesën tjetër të ikte.
Aogashima mbeti e braktisur për pothuaj 50 vjet, derisa Giodario Sasaki, në vitin 1835, udhëhoqi ri-popullimin e ishullit pas përgatitjeve të gjata. Në fillim të shekullit XX, popullsia arriti kulmin me rreth 750 banorë, por sot janë kthyer vetëm 170.
Në Aogashima, jeta është e thjeshtë, por aspak e lehtë. Ka vetëm një shkollë për të gjitha nivelet, një dyqan ushqimor, një zyrë postare, tre bare dhe asnjë spital. Në raste urgjente, banorët evakuohen me helikopter drejt ishullit më të afërt, Hachijojima.
Rreth 70 nga 170 banorët janë punonjës shtetërorë të përkohshëm – mësues, policë ose nëpunës. Të tjerët janë banorë vendas, që kanë zgjedhur të mbeten në këtë “fortesë vullkanike”.
Aogashima është një nga mrekullitë gjeologjike më të rralla në botë – një vullkan brenda një vullkani. Krateri i jashtëm, Ikanosawa, formon rrethin e ishullit, ndërsa brenda tij ngrihet Maruyama, koni i brendshëm. Edhe pse i klasifikuar si vullkan aktiv i nivelit më të ulët (Klasa C), avujt që dalin nga çarjet tregojnë se jeta gjeotermale vazhdon.
Aogashima njihet edhe për kripën Hingya, e përftuar duke avulluar ujin e detit me avujt vullkanikë, dhe për shochu, një pije tradicionale japoneze e prodhuar nga patatet e ëmbla të rritura në tokën pjellore të ishullit.
Për të mbërritur në Aogashima ka vetëm dy mënyra: me anije nga Hachijojima ose me helikopter. Anija operon vetëm gjashtë ditë në javë dhe shpesh anulohet për shkak të detit të trazuar, ndërsa helikopteri, më i besueshëm, ka vetëm nëntë vende dhe kërkon rezervim paraprak disa muaj më parë.
Ashtu si shumë zona rurale të Japonisë, Aogashima po përballet me plakje të popullsisë, mungesë të të rinjve dhe kushte të kufizuara ekonomike.Studentët që largohen për studime rrallë kthehen, ndërsa kujdesi shëndetësor është minimal.
Për më tepër, ishulli ndodhet në zonën e rrezikut të tsunamit të Nankai Trough, një nga zonat më aktive sizmike të Japonisë. /AP/Katror.info
