Një dirigjent muzike nga Ohio që vuante nga sëmundja e Parkinsonit u pajis me një ‘stimulues të trurit’, i cili i lejoi të kontrollonte dridhjet dhe të drejtonte sërish orkestrën e tij.
Rand Laycock u diagnostikua me Parkinson para 11 vitesh, pak para ditëlindjes së tij të 60-të, pasi shkoi te mjeku për shkak të një tërheqjeje në gishtin e madh të dorës, shkruan Good News Network, transmeton Katror.info.
Simptomat e Rand-it përparuan me kalimin e kohës, dhe ai filloi të përjetonte dridhje në dorën e djathtë, të cilat bëheshin më të theksuara nëse kishte një afërsi me orkestrën e tij prej 100 anëtarësh.
Mundesh me e lexu edhe…
Duke mos qenë në gjendje të kontrollonte dridhjet vetëm me ilaçe, Rand mësoi për stimulimin e thellë të trurit (DBS) në Klinikën Cleveland dhe iu nënshtrua operacionit vitin e kaluar për të vendosur elektrodat dhe baterinë stimulatore – dhe tani dridhjet i janë zhdukur pothuajse krejtësisht.
“Dridhjet e mia janë pothuajse të gjitha zhdukur, përveç rasteve kur përjetoj ankth apo stres të madh,” – tha dirigjenti në një njoftim për media.
“Kur u diagnostikova 11 vjet më parë, mjeku im më tha që kjo nuk ishte një dënim me vdekje dhe se do të kishte përparime në trajtim ndër vite. Dhe ja ku jam sot me stimulim të thellë adaptiv të trurit – diçka për të cilën as nuk dinim në atë kohë,” – tha Rand nga Olmsted Falls, Ohio.
“E di që mendimi për një operacion në tru mund të jetë frikësues, por është një procedurë që të ndryshon jetën dhe të lejon të rikthesh veten tënde të vërtetë”, shtoi ai.
Dr. Michal Gostkowski, neurolog në Klinikën Cleveland, shpjegoi se DBS përfshin vendosjen e një pajisjeje që dërgon rryma elektrike në pjesë specifike të trurit që kontrollojnë lëvizjen, duke ndihmuar në modulimin e sinjaleve të çrregullta të trurit të shkaktuara nga Parkinsoni.
Rand fillimisht iu nënshtrua operacioneve për vendosjen e elektrodave stimuluese dhe implantimin e baterisë së stimulatorit përpara se pajisja të aktivizohej nga programuesja Erica Hennigs.
“Kur programojmë pajisjen, provojmë disa konfigurime në fillim. Pastaj i rregullojmë gjatë vizitave të mëvonshme, duke mësuar më shumë rreth mënyrës se si kontrollohen simptomat”, shpjegoi ajo.
Pas gati një viti me sukses me DBS, Rand mësoi për një përparim të ri të quajtur stimulim adaptiv i thellë i trurit (aDBS).
Edhe pse jo të gjithë pacientët me DBS kanë nevojë për këtë teknologji adaptive, Rand ishte një kandidat i mirë sepse simptomat e tij ndryshonin gjatë ditës.
Duke pasur një përvojë pozitive me DBS, Rand ishte i gatshëm të provonte teknologjinë e re adaptive.
“M’u duk se do ta bënte jetën time më të thjeshtë pa pasur nevojë të rregulloj aq shpesh cilësimet e pajisjes apo ilaçet”, tha ai.
Erica konfirmoi se rregullimi i imtë me aDBS do të zvogëlonte rrezikun e shfaqjes së dridhjeve nëse ilaçet i ndalonin së vepruari në mes të një koncerti apo performance.
Në mars, Rand nisi përdorimin e aDBS dhe tani dridhjet i janë zhdukur pothuajse plotësisht – dhe ai pret me gëzim vitin e tij të 47-të si dirigjent.
“Simptomat e mia janë minimale krahasuar me çfarë ishin më parë dhe kjo falë stimulimit adaptiv të trurit”, tha ai. /Katror.info
Përgatiti:
