U largova nga Los Anxhelosi pas mbylljes së biznesit tim dhe u transferova në Shqipëri. Këtu, paguaj më pak se 500 dollarë qira në muaj, dhe nuk kam qenë kurrë më e lumtur, shprehet amerikania Cheryl Orlov, 55 vjeçe, e cila rrëfen historinë e saj dhe njohjen me Shqipërinë të cilën e zbuloi nëpërmjet një podkasti udhëtimesh, shkruan faqja businessinsider.com.
”Jetova në zonën e Los Angeles për 23 vjet, ku shtëpia ime ishte dy milje larg Redondo Beach. Zotëroja një kompani mobiljesh për 32 vjet, e ndërtova nga e para dhe punova shumë për të krijuar një stil jetese të rehatshëm”, rrëfen ajo.
”Kam pasur një jetë të larmishme në Los Angeles. Ndërtova një komunitet të mrekullueshëm miqsh dhe isha shumë aktive, veçanërisht në sportet e qëndrueshmërisë. Më pëlqen të udhëtoj dhe të përjetoj kultura të ndryshme, dhe gjithmonë kam thënë se qyteti është një vend i shkëlqyer për të jetuar nëse nuk mund ta shohësh botën”, shton ajo.
Mundesh me e lexu edhe…
”Udhëtoja jashtë vendit një ose dy herë në vit, dhe për një kohë, isha e kënaqur. Por në vitin 2016, shkova në Afrikë për një udhëtim bamirësie. Vizitova Ugandën, Marokun dhe Afrikën e Jugut, dhe gjatë vizitës sime, diçka tek unë ndryshoi: Isha gati të transferohesha jashtë vendit; thjesht duhej të gjeja mënyrën. Disa gjëra më penguan. Zotëroja disa prona dhe kisha një biznes me kohë të plotë. Por ndërsa vitet kalonin fillova të shisja pronat e mia. E zvogëlova shtëpinë dhe madje fillova ta mbyllja biznesin, të gjitha për ëndrrën e largimit nga Shtetet e Bashkuara”, rrëfen Orlov.
Si e zbulova Shqipërinë?
Në prill të vitit 2022, po dëgjoja një podkast për emigrantë dhe një bloger që po intervistoja më rekomandoi të vizitoja Shqipërinë. Kam vizituar të shtatë kontinentet dhe gati 50 vende, dhe Shqipëria nuk ishte as në planet e mia në atë kohë.
Fillova të bëja shumë kërkime. Pashë video në YouTube dhe madje intervistova gra udhëtare solo për përvojat e tyre në Shqipëri. Dhe në shtator të vitit 2022, unë dhe shoqja ime bëmë një udhëtim vëzhgimi këtu.
Gjatë udhëtimit tim këtu, punësova një shofer i cili na çoi nga një qytet në tjetrin. Përfunduam në Tiranë, kryeqytetin e Shqipërisë. Fillimisht, nuk doja të jetoja atje bazuar në atë që kisha lexuar në internet, por sapo e vizitova, menjëherë e ndjeva se ishte vendi im.
Kultura dhe historia e Shqipërisë janë kaq të pasura … e pabesueshme. Historikisht, ajo u ndikua shumë nga Perandoria Osmane. Vendi u çlirua nga komunizmi në vitet 1990 dhe është ende në zhvillim.
Shqipëria është shumë e ngjashme me Kaliforninë për sa i përket topografisë. Edhe pse është një vend i vogël, ajo përmban alpe dhe vijat bregdetare përgjatë deteve Adriatik dhe Jon.
I dua njerëzit e Shqipërisë; mikpritja e tyre është e pakrahasueshme. Të bëjnë të ndihesh si në shtëpi, si familje.
Ndihem e sigurt dhe rehat aty ku jetoj. Pas udhëtimit tim eksplorues, u ktheva në Shtetet e Bashkuara dhe fillova të planifikoja zhvendosjen time. Shita pothuajse gjithçka që zotëroja dhe vazhdova ta mbyllja biznesin tim.
Nuk kisha nevojë për vizë për të vizituar Shqipërinë sepse amerikanët mund të qëndrojnë deri në një vit pa vizë. Pas kësaj, nëse largohemi nga vendi për 90 ditë, periudha njëvjeçare rivendoset pas kthimit tonë.
Gjeta një apartament në Tiranë, kryeqytet, përmes gojëdhënave në një grup në Facebook. Një amerikan kishte folur me shumë mirënjohje për pronarin, i cili kishte jetuar në Amerikë për gjashtë vjet.
Do të zhvendosesha në një vend të panjohur për pjesën tjetër të jetës sime, kështu që ishte e rëndësishme të isha në një zonë të rehatshme dhe të sigurt, në një ndërtesë ku njerëzit flisnin anglisht dhe ku më pëlqente pronari.
Në shtator 2023, u zhvendosa në Tiranë. Jetoj në qytet, por në një lagje të qetë ku jetojnë shumë shqiptarë: emigrantët kanë tendencë të jetojnë më afër qendrës.
Ndërtesa në të cilën jetoj është një vilë me pesë njësi, ku secili kat përmban një apartament. Unë jetoj në katin përdhes dhe kam një apartament me dy dhoma gjumi dhe një banjo. Kam një marrëdhënie të mirë me pronarin tim dhe nuk do të thoja se është normë këtu, por paguaj 400 euro (466 dollarë) në muaj.
Faturat e tjera janë gjithashtu mjaft të përballueshme. Zakonisht shpenzoj 20 deri në 30 euro në javë për ushqim në tregun lokal, dhe të dalësh për darkë zakonisht kushton midis 15 dhe 20 euro (17-23 dollarë). Autobusët kushtojnë rreth 0.50 dollarë, dhe taksitë zakonisht kushtojnë rreth 5 euro.
Të mësosh shqip është e vështirë, por një nga sfidat më të mëdha të jetesës këtu është shpeshtësia me të cilën vijnë e shkojnë emigrantët. Kam vënë re se njerëzit zakonisht qëndrojnë për një ose dy vjet, pastaj largohen.
Pasiguria është e vështirë për mua: është e vështirë të vazhdosh të thuash lamtumirë. Kur isha në Kaliforni, nuk më duhej të shqetësohesha aq shumë për këtë. Pra, është diçka me të cilën më është dashur të përshtatem.
Nuk e di nëse Shqipëria do të jetë vendi im përgjithmonë, por jam ende shumë e lumtur këtu. Nuk e kuptoni sa e stresuar isha në Amerikë derisa u transferova në Tiranë.
Nga Shqipëria, mund të fluturoj lehtësisht kudo në Evropë, Afrikë ose Azi … aktualisht jam në Malajzi. Kam përjetuar kaq shumë kultura të ndryshme, dhe ndërsa nuk është për të gjithë, ndihem sikur jam një prej tyre.
Herë pas here kthehem në SHBA për të vizituar miqtë dhe familjen. Marrëdhëniet e mia janë shumë të rëndësishme për mua – por nuk mendoj se do të kthehem ndonjëherë me kohë të plotë.
Do të doja patjetër të kisha ikur nga SHBA-të më herët, por besoj se çdo gjë ndodh për një arsye. Nuk do të bëja asgjë ndryshe. Besoj se nuk është kurrë vonë për të filluar udhëtimin ose për t’u zhvendosur në një vend të ri, rrëfen ajo./TiranaPost
Përgatiti:
