Të premten e kaluar filloi shfaqja e sezonit më të ri të serialit Formula 1: Drive to Survive. Për pesë vitet e fundit, Netflix e ka ndjekur sportin për t’u treguar adhuruesve se si është në të vërtetë prapa skenave të garës më prestigjioze automobilistike në botë. Formati me 10 episode nuk ka qenë kurrë saktësisht një përfaqësim plotësisht i saktë i sezonit të tij qendror, me shkrimtarët dhe redaktorët e emisioneve, në vend që t’i ndërthurin së bashku tregime bindëse në kurriz të disa drejtuesve, rivaliteteve ose momenteve të mëdha.
Por sezoni i pestë ka sinjalizuar një ndryshim. Në fakt, duket sikur F1 ka hyrë në dhomën e shkrimit për të transformuar serinë argëtuese në një deklaratë shtypi të pakëndshme për sportin, shkruan Katror.info.
DTS nuk ka qenë kurrë një paraqitje e saktë dhe e detajuar e F1, dhe në të kaluarën. Seriali është krijuar për të qenë një dramë dhe adhuruesit e sporteve të forta motorike nuk janë audienca e saj e synuar. Kjo është në rregull.
Mundesh me e lexu edhe…
Tani, megjithatë, ato rrotullime nuk bëhen domosdoshmërisht për të krijuar një histori më bindëse. Në fakt, pothuajse duket sikur janë krijuar për të krijuar narrativën me të cilën Formula 1 është në rregull. DTS ka qenë gjithmonë një mjet marketingu, por tani më duket sikur po lexoj një njoftim për shtyp.
Një nga gjërat më të mëdha në këtë drejtim që më ra në sy është portretizimi i Sergio Perez, shoferi i dytë në Red Bull Racing. Vitin e kaluar, ai mbështeti Max Verstappen në synimin e holandezit për të siguruar një titull të dytë, por gjërat vluan në Brazil kur ekipi i kërkoi Verstappen-it të lejonte që Perez të siguronte pikët drejt një përfundimi në vendin e dytë në kampionat.
Verstappen refuzoi dhe Perez u mërzit. Më pas, nëna e Verstappen dyshohet se shkroi në Instagram për të akuzuar Perezin për tradhtinë ndaj gruas së tij, gjë që ishte raportuar në fillim të atij viti përmes revistave tabloidë që kishin burim fotot e Perezit me një grua tjetër.
Dramatike? Po. Kishte shumë mënyra se si DTS mund ta kishte trajtuar atë situatë. Në vend të kësaj, e shpërfilli plotësisht incidentin e Brazilit… dhe i kushtoi një kohë të konsiderueshme paraqitjes së Perezit si një burrë familjar. Edhe unë mund të mos e kisha vënë re, nëse emisioni nuk do ta pyeste Checo-n për fëmijën e tij të porsalindur, nëse nuk do të kishte vazhduar me Checon duke folur se sa e vështirë është të jesh larg familjes së tij të dashur, sikur të mos ishin montuar në pamjet e Checos dhe gruas së tij duke kërcyer në dasmën e tyre. Nuk prisja që DTS të zhytej në dramën ndërpersonale të një shoferi, por më dukej sikur pikërisht ai moment ishte përfshirë për të kundërshtuar thashethemet për pabesinë e Perezit, shkruan Katror.info.
Ai moment ishte një pikë kthese për mua. Ndërsa mbarova serialin – dhe ndërsa u ktheva për ta rishikuar nga fillimi – u ndjeva sikur po shikoja përmes një lente të re. Papritur, fillova të vë re momente të tjera që më dukej sikur ishin nxjerrë nga një libër trajnimi për marrëdhënie me publikun. Yuki Tsunoda, i cili më parë u portretizua si një fëmijë problematik, lavdërohet nga Franz Tost si e ardhmja e ekipit.
Drejtuesit që po largohen nga seria – madje edhe ish-të adhuruar si Daniel Ricciardo – janë përjashtuar pothuajse tërësisht nga shfaqja (përveç nëse je Mick Schumacher, i cili duhet të portretizohet si plotësisht i paaftë sa të justifikojë Haasin që të heqë qafe një emër të trashëguar). Ka vetëm disa përmendje kalimtare të daljes në pension të Sebastian Vettel, dhe asnjë përmendje e strumbullarit të njeriut për ndërgjegjësimin për ndryshimet klimatike dhe hipokrizinë që ai ai ka theksuar në qasjen e F1 ndaj eko-miqësisë. Sulmi me raketa ngha ana e Houthi që ndodhi pranë garës së Çmimit të Madh të Arabisë Saudite nuk përmendet, pavarësisht se përcaktoi kursin në lidhje me atë se si FIA do t’i trajtonte shoferët e saj për pjesën tjetër të sezonit.
Dhe ka një episod të tërë kushtuar AlphaTaurit që përqendrohet rreth Çmimit të Madh të Japonisë që nuk përmend plotësisht asgjë rreth zbulimit të një traktori nga ana e Pierre Gasly, traktor që ishte i parkuar në një pistë të rrezikshme të lagur nga shiu.
Sigurisht, seriali nuk ishte menduar kurrë të ishte një sfidë e thellë gazetareske për status quo-në e F1, por në sezonet e fundit, ndjeva se të paktën isha në gjendje të shijoja spektaklin për dramën e tij të hartuar me kujdes. Ishte kënaqësi të dëgjoje tregime që nuk po i merrje nga ndonjë media tjetër. Ishte bukur të shihje shoferët në habitatet e tyre natyrore, të dëgjoje për dramat e sezonit nga këndvështrime të ndryshme, të rafinuara në një histori lehtësisht të tretshme.
Mund të thuash që F1 kishte një fjalë në produktin përfundimtar, por jo në një nivel shpërqendrues. Tani, thuajse duket sikur F1 u ka dorëzuar skenaristëve të Netflix një listë me tema që duhen trajtuar dhe një listë të mos-goditjeve që secila po bëhet më e gjatë dhe më e ndërlikuar se sa në sezonet e mëparshme. Çdo gjë që mund të devijojë nga imazhi që F1 dëshiron të projektojë nuk lejohet.
E kuptoj. Shfaqja ka ndihmuar në rritjen e profilit global të F1 dhe ka sjellë një bazë të re masive adhuruesish, kështu që sigurisht përgjegjë sit e FIA do të dëshirojnë të sigurohen që adhuruesit e rinj do ta shohin F1 nga ana e saj më e mirë . Megjithatë, sporti është nganjë herë i sthurur. Ka debate kaotike dhe të dhimbshme si në Abu Dhabi në vitin 2021. Ka drama të neveritshme ndërpersonale, si nëna e Verstappen që akuzon Perezin për pabesi si një mënyrë për të larguar vëmendjen nga djali i saj, e një episodë e tillë ishte edhe refuzimi i Verstappen që të jetë lojtar në shërbim të ekipit.
Ka kritika për t’u ngritur për politikën e vendeve pritëse ose paratë nga sponsorët. Ndonjëherë, ky sport është aq i krisur, sa edhe qesharak. Ndonjëherë, është aq serioze sa dhemb. Por në fund të fundit, mënyra shumë njerëzore që ne angazhohemi me sportin bazuar në përvojat dhe perceptimet tona është arsyeja pse ne e shikojmë dhe e përcjellim.
Heqja e shumë prej atyre formave njerëzore të angazhimit mund të pritet nga një dramë si DTS – por dyfishimi dhe plotësimi i këtyre boshllëqeve me pjesë që i shërbejnë marrëdhënieve me publikun është i pasinqertë. Sezoni ishte ende i këndshëm në shumë mënyra. Por, sinqerisht, tifozët e F1 dhe Drive to Survive meritojnë më shumë, dhe nëse kjo është mënyra se si sporti do të përdorë mjetin më të shkëlqyer të marketingut në historinë e tij, ne të gjithë mund të jemi më të lumtur nëse dokumentari përfundon dhe kryhet këtu./Katror.info
Përgatiti:
