Dhjetë filmat më të diskutueshëm në historinë e Festivalit të Filmit në Kanë

Festivali  i Filmit në Kanë  konsiderohet si një nga festivalet më prestigjioze të filmit në botë. U themelua në vitin 1946 dhe zhvillohet çdo vit, zakonisht në maj, në “Palais des Festivals et des Congrès”.

Gjatë kohëzgjatjes së tij shfaqen filma të rinj të të gjitha zhanreve, përfshirë edhe dokumentarë, nga e gjithë bota. Në 77 vitet e ekzistencës së tij, Festivali i Filmit ka shfaqur disa nga filmat më të mirë që kanë pëlqimin e të gjithëve, por edhe disa filma që kanë ndarë dhe tronditur botën në një shkallë ekstreme.

Është një nga tre festivalet e mëdha evropiane të filmit, së bashku me Festivalin e Filmit të Venecias në Itali dhe Festivalin Ndërkombëtar të Filmit në Berlin në Gjermani.

Në festival marrin pjesë emrat më të njohur të fushës së kinemasë dhe është një nder i madh për regjisorin, filmi i të cilit do të shfaqet në sallën historike.

Festivali karakterizohet jo vetëm nga cilësia e jashtëzakonshme artistike e filmave të luajtur, por mbi të gjitha nga një vështrim radikal inovativ në artin e kinemasë. Shpesh filmat thyejnë ‘rregullat’ duke vendosur një linjë të re revolucionare për të ardhmen e kinematografisë. Regjisorë të mëdhenj si Martin Scorsese, Federico Fellini dhe Francis Ford Coppola morën pjesë me filmat e tyre në institucionin e madh që i rriti ata nga artistë të vegjël të papjekur në mjeshtër të artit të kamerës.

Sinonim i Festivalit të Filmit në Kanë është etiketa e rreptë e cila lidhet me kodin e veshjes, ndalohet të marrin pjesë në shërbimet streaming siç është Netflix, i cili u përjashtua nga institucioni në vitin 2018, ndërsa festivale të tjera të mëdha, si Venecia i lejojnë filmat të transmetohen në platformat e tjera. Kane ndjek me besnikëri “fenë” dhe kundërshton mediat modernizuese, të cilat i servirin përmbajtjen shikuesit në “shtëpinë e tij”.

Gjatë gjithë këtyre viteve të historisë së tij, Festivali i Filmit në Kanë ka ofruar perlat kinematografike që kanë lënë gjurmë të pashlyeshme në artin e shtatë, si ” Blow-Up” “Apocalypse Now”, “Pulp Fiction” .” dhe “Parasite”.

Megjithatë, ka pasur edhe filma që jo vetëm nuk morën përgjigje pozitive, por përkundrazi u diskredituan nga audienca dhe kritika: filma që kishin shkaktuar britma dhe brohoritje nga publiku gjatë shfaqjes së tyre, madje edhe filma aq të padurueshëm sa kishin shkaktuar dalje masive nga sallat. Fryma pro-revolucionare dhe tendenca për spektakël origjinal dhe novator kanë çuar në krijime kinematografike ekstreme, me dhunë grafike e deri në përmbajtje seksuale. Paraqitja e ekzagjeruar e skenave të tilla ka tejkaluar disa herë kufijtë e tolerancës së shikuesve dhe kritikëve të festivalit në Mbretërinë e Bashkuar.

Filmat e mëposhtëm, pra, kanë mbetur në historinë e institucionit për arsyet e gabuara:

Krimet e së Ardhmes (2022)

David  Cronenberg është eksperti për të trembur pa mundim audiencën e Kanës. Në festivalin e vitit 2022, Cronenberg prezantoi “Krimet e së Ardhmes” dhe pati të paktën një duzinë daljesh dhe një ovacion prej shtatë minutash në fund. Përgjigja ishte veçanërisht polarizuese.

“Crimes of the Future” u vlerësua si rikthimi i shumëpritur i Cronenberg në zhanrin e trupit horror, madje regjisori parashikoi para premierës se njerëzit do të largoheshin gjatë filmit të tij. Viggo Mortensen dhe Léa Seydoux luajnë një çift në të ardhmen e largët, i cili organizon një shfaqje në të cilën heqin organe shtesë nga trupi i Mortensen por jo gjithçka shkon sipas planit.

Mortensen duartrokiti largimet gjatë një interviste për “Variety”, duke thënë se “nuk jam i mërzitur. Dua të them, gjëja më e keqe është që filmi juaj të jetë i mërzitshëm, dhe unë kam qenë në disa shfaqje në Kanë ku askush nuk u largua, por askush nuk interesohej për filmin. Dhe kjo ishte shumë dëshpëruese”.

Shtëpia që ndërtoi Jack (2018)

Lars von Trier vërtetoi më tej se ai është mjeshtër i shokut kur bëhet fjalë për Festivalin e Filmit në Kanë, filmi i tij i vitit 2018 The House That Jack Built shkaktoi një reagim të ashpër për shkak të dhunës së tij grafike.

Variety raportoi në atë kohë se më shumë se 100 njerëz u larguan nga premiera e filmit, ndërsa bërtitjet mund të dëgjoheshin gjatë gjithë shfaqjes.

Në “House That Jack Built”  Matt Dillon luan një vrasës serial që gjymton dhe mbyt viktimat e tij, të cilat janë kryesisht gra. Skena me vrasjet e fëmijëve shtyu shumë shikues jashtë sallës. Kur filmi përfundoi, kinemaja thuhet se ishte gjysmë bosh.

Lepuri i kafet (2003)

Filmi rrugor eksperimental i  Vincent Gallo  “The Brown Bunny” është një nga filmat më të diskutueshëm në historinë e Festivalit të Filmit në Kanë. Gallo luan si një garues i torturuar, i përhumbur nga kujtimet e ish-dashurës së tij ( Chloe Sevigny ).

Një skenë e pasimuluar e seksit oral mes Sevigny dhe Gallo shkaktoi zemërim dhe braktisje në Kanë, ndërsa pritja e stuhishme e filmit u intensifikua në një grindje publike midis Gallo dhe Roger Ebert, pasi kritiku i filmit e quajti filmin “filmi më i keq në historinë e Kanës”.

Taxi Driver (1976)

 “Taxi Driver” i  Martin Scorsese konsiderohet gjerësisht si një nga filmat më të mëdhenj të të gjitha kohërave, kështu që është një tronditje e vërtetë të dëgjosh se filmi u hap me kritika dhe largime në Festivalin e Filmit në Kanë.

Sipas Hollywood Reporter, filmi shkaktoi zhurmë të forta nga publiku, shumë prej të cilëve u larguan nga teatri të trembur për shkak të përmbajtjes jashtëzakonisht të dhunshme të filmit.

Jodie Foster ishte adoleshente në atë kohë, por ajo tha për kujtimet e saj nga festivali dhe reagimet ndaj filmit se “arsyeja pse njerëzit u larguan ishte për shkak të dhunës në film. Marty, Bobby dhe Harvey qëndruan në Hotel du Cap dhe nuk dolën shumë”. Pavarësisht se si reaguan të pranishmit e festivalit, juria e Kanës e drejtuar nga Tennessee Williams i dha “Taxi Driver” Palmën e Artë.

Wild at Heart (1990)

 “Taxisti” nuk është i vetmi fitues i Palmës së Artë që shkakton pakënaqësi dhe ikje nga salla. Filmi romantik kriminal i David Lynch i vitit 1990, Wild at Heart, me aktorë Nicolas Cage dhe Laura Dern , përqendrohet te dy të dashuruar të rinj që jetojnë në arrati.

Filmi mori lavdërime dhe lavdërime pas publikimit, por pati edhe më shumë kritikues të zëshëm kur u njoftua se filmi kishte fituar çmimin kryesor të festivalit. Variety ishte mes fansave të filmit, duke shkruar në një përmbledhje se ishte “tronditësisht i dhunshëm, egërsisht qesharak dhe tepër romantik, Wild at Heart i David Lynch është një udhëtim drejt shpengimit përmes një zemre gotike amerikane të errësirës. Skena e dhunshme e hapjes sinjalizon se ky film nuk është për të dobëtit”.

Crash (1996)

Pavarësisht përpjekjeve më të mira të Cronenberg  me “Krimet e së ardhmes”, mund të jetë e pamundur të kapërcehet zemërimi që regjisori mori për thrillerin psikologjik romantik “Crash” në Festivalin e Filmit në Kanë 1996.

James Spader luan si një producent filmi i përfshirë me një grup njerëzish që i drejtohen aksidenteve me makinë për t’u eksituar seksualisht. Publiku i Kanës përshë u largua me shpejtësi nga vendi i shfaqjes, madje edhe presidenti i jurisë, Francis Ford Coppola, tha se disa anëtarë të panelit ishin “shumë kundër” vendimit për t’i dhënë Crash çmimin special të kritikës.

Rishikimi i Varietetit: Një pjesë e erotizmit të brendshëm jashtëzakonisht të ftohtë, “Crash” përfundon me një obsesion seksual që pak njerëz do ta kuptojnë. Është i përshtatur nga romani kult i J. G. 1973 e Ballard-it dhe drejtuar me kontroll të saktë, kjo përpjekje për ta kthyer një fetish për aksidentet automobilistike dhe dëmtimet trupore në një metaforë për përshtatjen njerëzore me epokën teknologjike, mbetet një vepër shumë intelektuale e sensualitetit të ftohtë.

Irréversible (2002)

Filmi i parë i Gaspard Noé, i nominuar për Palmën e Artë, Irréversible, ishte aq i diskutueshëm në Festivalin e Filmit në Kanë saqë bëri që Newsweek të deklaronte: Ky do të jetë filmi i vitit 2003 që do të ndryshoj botën më shumë se çdo gjë tjetër.

Edhe fansat e filmit, si Roger Ebert, pranuan se “ky është një film aq i dhunshëm dhe i ashpër sa që shumica e njerëzve do ta shohin të papërshtatshëm për ta parë. “Vincent Cassel dhe Albert DuPont luajnë dy burra që përpiqen të hakmerren për përdhunimin e një gruaje ( Monica Bellucci ).

Skena tronditëse që ngjalli zemërim ishte një monolog rraskapitës 10-minutësh që përshkruante me detaje përdhunimin e Aleksit, e cili gjithashtu është në koma. Nga Kana dolën raporte se disa shikuesve të filmave u ra të fikët dhe të vjella gjatë një shfaqjeje të “Irréversible”.

Antichrist (2009)

Vite përpara “Shtëpisë që ndërtoi Jack”,  Lars von Trier  shkaktoi një tjetër polemikë të madhe në Kanë me filmin horror eksperimental “Antikrisht”.

Willem Dafoe dhe Charlotte Gainsbourg luajnë një çift që jetojnë në një kasolle në pyll pas vdekjes tragjike të djalit të tyre. Burri humbet lidhjen me realitetin pasi e mundojnë vizionet e sëmura, ndërsa gruaja fillon të përqafojë sjellje të dhunshme dhe sadomazohiste. Skenat e tredhjes dhe masturbimit të përgjakshëm bënë që publiku i Kanës të dilte me shpejt nga teatri.

Reuters shtoi se shfaqja e filmit “shkaktoi tmerr, mosbesim, disa duartrokitje dhe brohoritje të forta.

Variety shtoi në rishikimin e tij: Shumica e fansave të zakonshëm të regjisorit do ta shohin këtë film si qesharak, të çuditshëm ose të dyja.

Love (Gaspar Noé, 2015)

 “Love” është  filmi i fundit i Gaspar Noé në këtë listë, por ndoshta jo i fundit që shkakton një tronditje të madhe te shikuesit e tij, pasi regjisori provokues francez ka ende vite kohë për të zbukuruar festivalin me një tjetër film shumë të papërshtatshëm.

Gjithsesi, kur ‘Love’ u performua në Kanë në 2015-ën bëri bujë në mbarë botën. Pse; Për arsyen e thjeshtë se është një  film porno softcore 3D, që tregon seks të pasimuluar në disa nga skenat seksi më reale dhe grafike që ka parë festivali dhe ndoshta kinemaja në përgjithësi.

Avventura (1960)

Ndoshta më i buti për nga përmbajtja dhe stili i filmit në listën që mori kritika relativisht të pajustifikuara.

Filmi i guximshëm dhe i ngadaltë i  Michelangelo Antonionit konsiderohet sot një kryevepër kinematografike, por kur u shfaq premierë në Kanë në vitin 1960, publiku e brohoriti filmin aq fort sa regjisori dhe ylli u detyruan të iknin nga kinemaja.

Në fund, qetësia mbizotëroi, filmi më vonë mori çmimin e jurisë në festival. Avventura tani shfaqet rregullisht në listat e filmave më të mëdhenj të realizuar ndonjëherë, me revistën prestigjioze të filmit Sight and Sound që e vendos atë në dhjetëshen e parë tre herë radhazi. /Katror.info