Një grua, familja e së cilës iku në Britani për të shpëtuar nga lufta, nuk po pranon më turistë në hotelin e saj në bregdet, sepse e ka shndërruar atë në vendbanim për refugjatët ukrainas.
Nitsa Michael nuk është duke pranuar më mysafrië në hotelin Seaward Hotel—madje as gjatë sezonit të ngarkuar në Weston-super-Mare në Angli. Ajo ka mirëpritur 22 ukrainas duke ua ofruar “një shtëpi derisa janë larg shtëpive të tyrë”, shkruan Good News Network.
Familja e saj kishte ikur nga Qiproja në Britani pas invazionit turk në vitin 1974 dhe ajo dëshiroi të bëjë dicka për t’iu ndihmuar njerezve që po përjetonin të njëjtën “situatë tmerri,” gjersa po iknin nga agresioni rus në Ukrainë.
Mundesh me e lexu edhe…
“Bashkëndjeja me ta”, thotë e veja 84 vjeçare që është stërgjyshe e pesëfishtë.
Ta gjejmë një mënyrë për të ndihmuar shumë. Kjo është ajo që dua ta bëj.
Vajza e saj Michelle Michael është përgjegjëse për drejtimin e hotelit, i cili mund të zë 70 refugjatë.
Mamaja gjithmonë ka dëgjuar dhe ende dëgjon lajmet çdo ditë dhe kjo po e shqetësonte vërtet. Ajo ndihej mjaft e trishtuar për atë situatë dhe pikërisht atëherë i lindi ideja për të hapur hotelin për refugjatët.
22 të ardhurit qëndrojnë dhe drekojnë së bashku, “dhe në thelb ata po tejkalojnë hallet së bashku,” tha Michelle.
Është e gjitha meritë e saj që njerëzit që qëndrojnë këtu janë të lumtur.
Dekada më parë, Nitsa punonte si rrobaqepëse në Londër ndërsa bashkëshorti i saj Axentis ishte kuzhinier. Më pas ata u transferuan përfundimisht në jugperëndim ku morën përsipër Hotelin Seaward.
Hoteli u bë shtëpia e tyre ku edhe i rritën katër fëmijët e tyre.
Nitsa kujton vitin 1974 kur Turqia pushtoi Qipron:
Nuk kishim mundësi të dinim nëse anëtarët e familjës së babait tim kishin vdekur apo ishin ende gjallë, sepse nuk kishte komunikim. Të gjithë u larguan nga shtëpitë e tyre pa dokumente me emrat e tyre.
Për të lehtësuar të njëjtin lloj ankthi, Michelle regjistroi hotelin e familjes së tyre në faqen e internetit Homes For Ukraine dhe para se ta kuptonin, ata po mirëpritnin refugjatin e tyre të parë.
Yulia, 31 vjeçe, tani jeton në hotel me burrin e saj dhe qenin e tyre. Ata u larguan nga shtëpia e tyre në Berdyansk pas shpërthimeve që filluan në shkurt. Yulia i la pas prindërit e saj me të cilët nuk kishte folur për një muaj para se të mbërrinte në Hotel Seaward një muaj më parë.
Kjo jetë këtu është shumë e mirë dhe jam shumë i lumtur që jam në këtë vend,
tha Julia.
Këtu kemi një hotel, një dhomë, një dush, një kuzhinë dhe shumë gjëra të tjera – kemi edhe detin.
Michelle dhe ekipi u ofrojnë refugjatëve pako për mirëseardhje në shtretërit e tyre me gjëra thelbësore si xhel dushi dhe deodorantë. Qeveria vendore ka dhënë 250 dollarë për çdo person në mënyrë që çdo refugjat të mobilizohet dhe të marrë një numër të Sigurimit Kombëtar si dhe të hapë një llogari bankare.
Michelle shpjegoi se Nitsa e viziton hotelin një herë në javë dhe sigurohet që të takojë çdo mysafir dhe të dëgjojë historitë e tyre. Asaj i pëlqen të shohë fëmijët përreth në hotel, pasi kjo i kujton rritjen e katër fëmijëve të saj atje. Hotelit i është rikthyer jeta.
Përgatiti:
