Një pishinë është e domosdoshme në verë (dhe në vapën përvëluese), për të notuar ose thjesht për t’u freskuar.
Edhe pse pishinat publike dhe private mund të jenë vatra infeksionesh nëse nuk mirëmbahen siç duhet, ja gjithçka që mund të fshihet në ujë, duke përfshirë bakteret dhe parazitët.
Paraziti – Gjatë 25 viteve të fundit, pishinat kanë qenë vendi më i zakonshëm për shpërthimet e sëmundjeve infektive të zorrëve që transmetohen përmes ujit.
Fajtori kryesor është kriptosporidiumi, një parazit që mund të shkaktojë një infeksion të zorrëve që mund të zgjasë deri në dy javë.
Pacientët mund të përjetojnë diarre, të vjella dhe dhimbje barku dhe afërsisht 40% e rasteve do të përjetojnë një rikthim të simptomave, pasi sëmundja fillestare të zgjidhet.
Megjithatë, sëmundjet enterike (ato që shkaktojnë diarre dhe të vjella) zhduken spontanisht tek individët e shëndetshëm.
Notarët mund të infektohen me kriptosporidium kur një person i infektuar has në një “incident fekal” në pishinë, madje edhe në sasi të vogla.
Zgjidhja – Për të shmangur infeksionin, thjesht shmangni pirjen e ujit të pishinës. Megjithatë, një studim i OBSH-së zbuloi se, pavarësisht se sa përpiqemi ta shmangim atë, një sasi uji prapë përfundon në trupin tonë: mesatarisht, një i rritur konsumon 21 mililitra ujë në orë, dhe një fëmijë plot 49 mililitra.
Nëse gëlltitet, gjasat që ky ujë të mbartë infeksione rriten, ndërsa pishina bëhet më e mbushur me njerëz. Kështu, infeksioni me kriptosporidium është më i mundshëm kur notohet gjatë orëve të pikut dhe pushimeve shkollore.
Infeksione të tjera – Rreziqe të tjera përfshijnë stafilokokun, shkakun kryesor të infeksioneve të lëkurës dhe indeve të buta.
Ekziston gjithashtu rreziku i kontraktimit të infeksioneve kërpudhore në dhomën e zhveshjes, pasi këta patogjenë mbijetojnë më gjatë në mjedise të ngrohta dhe të lagështa.
Një tjetër infeksion i zakonshëm bakterial që mund të kontraktohet në pishinë është “veshi i notarit”, i cili zakonisht shkaktohet nga uji që mbetet në kanalin e veshit për një kohë të gjatë.
Ndryshe nga infeksionet e tjera, ky lloj infeksioni nuk përhapet nga personi në person. Për më tepër, megjithëse i rrallë, parazitët nga grupi i akantamebave mund të folezojnë edhe në ujë dhe të shkaktojnë infeksione shumë serioze të syve.
Së fundmi, infeksionet mund të kontraktohen edhe përmes thithjes: për shembull, bakteri Legionella, nëse thithet përmes pikave të ajrit, mund të shkaktojnë infeksion të mushkërive të njohur si sëmundja e “legjionelozës”.
Epidemi të rralla – Megjithatë, mos u shqetësoni: shpërthimet e shumicës së sëmundjeve infektive që lidhen me pishinat janë të rralla.
Dezinfektimi me klor është efektiv, veçanërisht në pishinat publike, megjithëse nuk garanton 100% pastërti të ujit.
Kjo është e pamundur të arrihet, veçanërisht kur pishina frekuentohet shumë. Megjithatë, në raste të rralla është e mundur të infektoheni me infeksione bakteriale nga pishinat, por në shumicën e rasteve, këto baktere shkaktojnë simptoma gastrointestinale, si diarre dhe dhimbje stomaku, pa pasoja veçanërisht serioze. Kjo falë veprimit të klorit, i cili kufizon përqendrimet bakteriale.
Përdorimi i Klorit – Po, sepse klori është mjeti kryesor i higjienës në pishina. Kimikati u përdor për herë të parë në vitin 1903 në Shtetet e Bashkuara.
Por klori gjithashtu mbart një surprizë: aroma e pagabueshme që ju godet kur dilni nga dhoma e zhveshjes dhe hyni në pishinë nuk është teknikisht aroma e klorit.
Në fakt është aroma e gjeneruar nga reagimi midis klorit dhe substancave të tjera, veçanërisht amoniakut të pranishëm në ujë nga urina dhe djersa (edhe në sasi të vogla).
Amoniaku reagon me klorin dhe formon kloraminë, e cila shkakton erën. Nëse është veçanërisht e vazhdueshme, mund të irritojë fytin dhe sytë.
Kjo është arsyeja pse ventilimi është veçanërisht i rëndësishëm për një pishinë. Por si mund ta zvogëloni formimin e kloraminës?
E thjeshtë: thjesht kërkoni që të gjithë të bëjnë dush para se të hyjnë në pishinë, gjë që ndihmon në uljen e sasisë së djersës në ujë dhe gjithashtu largon mbetjet fekale./TAR