Për Rreshteren e Klasit të Parë Tresa Allemang, shërbimi në Ushtri ka qenë gjithmonë më shumë sesa një karrierë; ka qenë një histori familjare.
Allemang dhe djali i saj, Kapiten Aiden Stackhouse, janë vendosur në Kosovë në një mision të përbashkët. Së bashku, ata mishërojnë forcën në familje, një zinxhir të pandërprerë shërbimi dhe përkushtimi në uniformë.
Rreshterja Allemang u rekrutua në moshën 17 vjeçe, ndërsa ishte ende në shkollë të mesme. Disa vjet më vonë, ajo u largua nga shërbimi pasi u bë nënë. Ajo u rikthye në Ushtri në moshën 25 vjeçe me qëllimin për të përdorur përfitimet e kolegjit. Në vitin 2010, ajo u caktua në Irak me Ekipin Luftarak të Brigadës së 256-të të Këmbësorisë, ose IBCT, raporton uebfaqja zyrtare e Gardës Kombëtare të ShBA-së “NationalGuard.mil“.
Mundesh me e lexu edhe…
Ndërsa ajo po përgatitej për atë mision, djali i saj 3-vjeçar, Aiden, u ngjit në çantën e saj, i vendosur të shkonte me të. Gjatë gjithë fëmijërisë së tij, Aiden e shoqëronte sa herë që ishte e mundur, qoftë duke parë ushtarë që zbrisnin nga helikopterët apo duke marrë pjesë në ngjarje rekrutimi me një uniformë të vogël që përputhej me atë të nënës së tij. Edhe vizatimet e shkollës fillore pasqyronin ëndrrën e tij: Ushtarë, tanke dhe helikopterë mbushnin çdo faqe.
Vite më vonë, rreshterja e shtabit Angela Coke, e cila ishte një nga ish-rekrutët e Allemang, e rekrutoi Stackhousen në Ushtri, duke e plotësuar rrethin. I sapodiplomuar si mjek luftarak, Stackhouse mezi priste të nisej në misionin e tij të parë.
Kur u hap një vend i minutës së fundit me IBCT-në e 256-të, nëna e tij nuk hezitoi. Me entuziazëm, ajo tha: “Absolutisht. Vendoseni në të”. Ajo e dinte se ai do të thoshte po.
Jo shumë kohë më vonë, lidershipi i ofroi edhe Allemangut një vend. Duke iu afruar daljes në pension, ajo e dinte se kjo ishte një mundësi që ndodh vetëm një herë në jetë. Pas vitesh të tëra duke ndarë uniforma dhe ëndrra, nëna dhe djali më në fund do të shërbenin krah për krah.
“Më pëlqen të bëj shaka se Aiden u ngjit në çantën time të shpinës kur ishte 3 vjeç”, tha Allemang. “Këtë herë, unë u ngjita në të tijën”.
Edhe pse punojnë në pjesë të ndryshme të Kosovë, Allemang thotë se duke parë djalin e saj tani, rolet e tyre janë përmbysur.
“Ndihem si një 3-vjeçare, që e shikoj me admirim çdo lëvizje të tij”, tha Allemang.
Shërbimi në ushtri ka qenë gjithmonë më shumë sesa një karrierë; ka qenë një histori familjare. Për Allemang, ky dislokim në Kosovë nuk ka të bëjë vetëm me shërbimin; ka të bëjë me trashëgiminë e familjes së saj. Trashëgimia e saj vazhdon përmes dislokimit të djalit të saj në një mision të përbashkët./Gazeta10/Katror.info
