The Guardian e cilëson turneun “Radical Optimism” të Dua Lipës si një spektakël magjepsës, ku ylli i popit shkëlqeu me vokal të fuqishëm dhe performancë dinamike në Rod Laver Arena, Australi më 23 mars 2025.
Zëri i Lipës është i fuqishëm dhe i qëndrueshëm, dhe ajo ia del mbanë si kërcimtare; edhe pse ka momente të uljes së energjisë mes akteve të shfaqjes, këto harrohen sapo ajo sjell hitet.
Publiku që tërhiqet nga një koncert stadiumi i Dua Lipës është një përzierje e larmishme.
Mundesh me e lexu edhe…
Gjatë dekadës së fundit, muzika e fitueses së trefishtë të çmimit Grammy ka depërtuar në çdo aspekt të jetës moderne – nga algoritmet e shërbimeve të transmetimit muzikor, te dyqanet e veshjeve si H&M, e deri te filmi Barbie.
Ndërsa po shkonim drejt vendeve tona në Rod Laver Arena, fëmijë të vegjël vraponin përreth me funde me xixa dhe kapele kaubojsi. Në të njëjtën kohë, një vajzë rreth të njëzetave, aspirante për influencere, po qortohej nga stafi për valëvitjen e dritës së unazës së saj.
Prindërit e brezit X, të ulur pranë, shikonin gjithçka me vetulla të ngritura, të habitur nga kjo përzierje e kulturës pop dhe modës, shkruan Eilish Gilligan, për The Guardian, transmeton Katror.info.
Australia pati fatin të mirëpriste hapjen e turneut 55-koncertësh Radical Optimism të Dua Lipës, një privilegj për fansat e hemisferës jugore, të cilët shpesh mbeten jashtë turneve të mëdha botërore.
Shfaqja hapet me një dritë blu të butë, si një atmosferë oqeanike, e shoqëruar nga tinguj sintetikë meditativë një ndjesi e ngjashme me një tank fluturues për mirëqenie e cila prishet sapo Dua shfaqet nga poshtë skenës me një kostum trupi rozë të çelur. Ajo e nis koncertin me Training Season, me një interpretim joshës në stilin Skyfall. Nuk duket si një përshtatje e natyrshme për këngën, por gjithsesi funksionon.
Zëri i Lipës është i fuqishëm dhe stabil, duke kërkuar minimalisht një playback mbështetës, ndërsa ajo lëviz lirshëm mes 12 balerinëve të saj pa dominuar skenën, por duke u shfaqur e sigurt.
Koreografia arrin kulmin kur të gjithë balerinët lëvizin në harmoni rreth Lipës, duke krijuar një fole kinetike. Pjesë si New Rules, Electricity dhe Don’t Start Now janë ndër momentet më të fuqishme, jo vetëm për lëvizjet e mençura skenike, por edhe sepse ato duken si çaste kur të gjithë, përfshirë Lipën, po e shijojnë më shumë spektaklin.
Ylli i popit shqiptaro-anglez ka zhvilluar një aurë kontradiktash: një yll popi që është gjithashtu një avokuese e zëshme për të drejtat palestineze, dhe një lexuese e etur që drejton klubin e saj të librit. Është interesante të krahasosh Lipën që bën lëvizje trupore duke zbritur në pasarellën e skenës me Lipën që prodhon intervista të menduara dhe inteligjente me autorë si Patrick Radden Keefe dhe Ocean Vuong.
Radical Optimism nuk arriti të kishte ndikimin e paraardhësit të tij, Future Nostalgia, por këngët e albumit të përfshira në këtë listë të mbushur me hite ofrojnë disa momente të veçanta: si Happy For You, një baladë e fuqishme ku Lipa qëndron e vetme në majë të skenës, ndërsa qielli ndryshon në një përshpejtim të kohës pas saj; dhe Maria, një himn safik gati për Eurovizion, dedikuar ish-të dashurës së të dashurit të saj.
Shfaqja është e ndarë në katër akte dhe ka një rikthim final në skenë, me nga katër ose pesë këngë në secilin akt. Spektakli është mbresëlënës, me efekte speciale si fishekzjarre dhe konfeti që shpërthejnë kaq shpesh, sa në fund humbasin efektin. Skena gjigante, e mbuluar me ekrane HD dhe në formën e simbolit të pafundësisë, rrotullohet dhe mbështillet rreth vetes. Ajo është kaq e madhe, saqë as perdet e hapjes nuk mund ta mbulojnë plotësisht nga shikimi i publikut.
Megjithatë, pas çdo akti, dritat ulen dhe spektakli pothuajse ndalon, teksa teknikët vrapojnë për të pastruar konfetin me fshesa gjigante, për të sjellë rekuizitat e reja ose për të vendosur elemente skenike për efektet speciale që do të shpërthejnë pas tre këngëve. Ky cikël përsëritet disa herë, duke krijuar ndalesa të zgjatura që e ndërpresin ritmin e koncertit.
Por këto momente të qeta harrohen sapo Lipa rikthehet fuqishëm në skenë me një gamë hitesh, edhe me këngën që e bëri të famshme 10 vite më parë, Be The One, tingëllon e freskët falë një riaranzhimi të ri.
Ashtu si Taylor Swift në turneun Eras, edhe Lipa po këndon një cover ndryshe çdo natë, duke zgjedhur një këngë që ka një lidhje të veçantë me qytetin ku po performon. Në Melbourne, ajo kishte kënduar më parë Highway to Hell dhe Can’t Get You Out of My Head, ndërsa të shtunën në mbrëmje ftoi në skenë Troye Sivan për të kënduar Rush.
Rikthimi final në skenë është momenti më i fuqishëm, me Lipën që shfaqet sërish në një bodysuit me korse – këtë herë të zezë dhe të zbukuruar me zinxhirë të trashë. Një fragment i Dance The Night, bashkëpunimi i saj hit me producentin Mark Ronson për filmin Barbie, i hap rrugën Don’t Start Now, këngës së saj me ritme nu-disco nga viti 2019. Në këngën përmbyllëse, Houdini, Lipa mishëron një version enigmatik dhe të pamëshirshëm të vetes, duke paralajmëruar të dashurit potencialë: një hap i gabuar, dhe ajo zhduket.
Para koncertit, turma e larmishme më kishte dukur paksa e çuditshme, por ndërsa dilnim nga arena duke nxjerrë copa konfeti shumëngjyrëshe nga flokët, gjithçka mori kuptim. Dua Lipa përfaqëson shumë dimensione – pse të mos e bënte këtë edhe publiku i saj? /Katror.info
Burimi: The Guardian
Përktheu dhe përshtati: Katror.info
Përgatiti:
