Po vij tek ju nga Kosova e bukur, një vend që zë një vend të veçantë në zemrën time, kështu e nisi rrëfimin e tij Aki Nishio, nënkryetar i Bankës Botërore për Financat e Zhvillimit, në një rikthim emocional që i ngjante më shumë një udhëtimi mes kujtimesh dhe transformimi, shkruan Katror.info.
Katër dekada më parë, si student i ri, ai kishte ecur përmes rrugëve me pluhur të Pejës. Sot, ai u kthye për të parë një tjetër Kosovë , një vend të vogël, por me zemër të madhe, që nuk kërkon më vetëm ndihmë, por jep.
Qyteti i Pejës, dikur modest dhe i heshtur, e priti me një shembull frymëzues: Spitalin e Përgjithshëm, ku mjekët, përkundër sfidave, ai vëren që kanë sjellë ndryshim të prekshëm.
Mundesh me e lexu edhe…
Me mbështetjen e IDA-s, spitali ka instaluar sistem oksigjeni dhe energjie diellore, që shpëtuan jetë gjatë pandemisë. Energjia e njërit nga mjekët që fliste me pasion për ndikimin pozitiv të izolimit dhe ngrohjes ekologjike – ishte dëshmi e një përkushtimi që shkon përtej detyrës.
Në shkollën fillore “Asdreni”, fëmijët treguan një tjetër fytyrë të Kosovës. Ata flisnin me ëndrra – për t’u bërë mësues, mjekë, madje edhe kampionë olimpikë.
Një vajzë e vogël i shtrëngoi dorën Nishios pasi i tregoi detyrën e saj në anglisht. Gjest i thjeshtë, por i mbushur me sinqeritetin e atij mikpritjeje të cilën ai e kishte njohur dekada më parë.
Por udhëtimi i tij nuk ishte vetëm për të parë zhvillimin. Ishte edhe për të përkujtuar plagët. Në qendër të Prishtinës, memoriali “Heroinat” qëndron si kujtesë për gratë që përjetuan dhunën gjatë luftës.
Përballë tij, skulptura “Newborn”, që ri-ngjyroset çdo vit, flet për guximin për të filluar nga e para çdo herë, me më shumë ngjyra dhe më shumë besim, e që sipas Nishos, simbolizon shpresë dhe krenari.
Pjesa më domethënëse e këtij udhëtimi ishte ndoshta fakti se Kosova, dikur përfituese e ndihmës ndërkombëtare, është sot kontribuese në fondin IDA21 – një akt simbolik dhe real i një vendi që zgjedh të japë, pavarësisht sfidave të brendshme.
“Kjo është ajo që quhet bashkëpunim ndërkombëtar,” u shpreh Nishio.
Në fund, ai rikujtoi frymën e kampiones Majlinda Kelmendi: “Është në rregull nëse krahu i majtë nuk po më punon kam ende të djathtin.”
”Dhe pikërisht ky është ‘shpirti’ që has kudo në Kosovë, njerëz që punojnë me çfarë kanë, që nuk ankohen për mungesat, por bëjnë më të mirën me mundësitë që kanë”, vlerësoi ai.
Historia e Kosovës nuk është thjesht një rrëfim për mbijetesë. Është një dëshmi e zgjedhjes për të ecur përpara me shpresë.
E vendosur të japë kur të tjerët kanë nevojë, Kosova po kthehet në një shembull për botën – se dhe vendet e vogla, me të kaluar të vështirë, mund të bëhen burim frymëzimi global. /Katror.info
Përgatiti:
