Kolona zanore sugjeronte një koncert të Beyoncé. Byzylykët e ndezur ngjallnin “Eras Tour”. Ndërsa turma e bollshme – më shumë se 14,000 njerëz, të rreshtuar në shi – të linte përshtypjen e ditëve të para të Barack Obamës.
Brenda një hapësire të Filadelfias, më 6 gusht, zëvendëspresidentja Kamala Harris, u prit me atë lloj pritjeje, që një kandidat/e demokrat/e për president/e se kishte marrë prej shumë vitesh.
Kur Harris prezantoi kandidatin e ri, guvernatorin e Minesotës, Tim Walz, brohoritja zgjati më shumë se një minutë.
Po ta kishe paramenduar këtë skenë një muaj më parë, kujtdo që ndjek garën, s’do të kishte besuar kurrë. Por Harris ka prekur ndryshimin më të shpejtë të atmosferës në historinë moderne politike.
Gara që sillej rreth rënies së dukshme të një presidenti të kritikuar, është transformuar: Joe Biden iku, Harris hyri, dhe gjasat për një presidencë e dytë nga Donald Trump janë të pakta.
Demokratët duke qenë pesimistë, u dorëzuan para një disfate të sigurt, siç e tha një organizator kombëtar, ndërsa zymtësinë e tyre u zëvendësua nga një fije shprese. Harris theu rekordet e mbledhjes së fondeve, duke grumbulluar 310 milionë dollarë në korrik. Ajo mbushi stadiumet dhe dominoi TikTok, duke ofruar një mesazh të freskët të fokusuar në të ardhmen në të kaluarën.
Vullnetarët/et u regjistruan në grupe. Zgjerimi i epërsisë së Trump nëpër shtetet e fushëbetejës u zhduk. Gjatë harkut prej disa javësh në fund të korrikut dhe fillim të gushtit, Harris u bë një fenomen politik.
“Fushata jonë nuk është vetëm një luftë kundër Donald Trump,” i tha ajo turmës brohoritëse në Filadelfia.
“Fushata jonë është një luftë për të ardhmen.”
Kamala Harris, Filadelfia, 6 gusht
Ku ka qenë Kamala Harris gjatë krejt kësaj kohë? Për vite të tëra, zyrtarët demokratë vunë në dyshim specialitetet e saj politike, ekspertët talleshin me ato se çka ofronte ajo dhe sondazhet sugjeronin mbështetje modeste.
Performanca e saj në zgjedhjet presidenciale të vitit 2020 ishte jo entuziaste dhe roli i saj si numri 2 i Biden, ndikoi pak për të frymëzuar besim. Edhe këtë verë, gjersa anëtarët e partisë biseduan për zëvendësime të mundshme nëse Biden tërhiqej nga gara, “ishte e qartë se disa prej mbështetësit kryesorë financiar besonin se ajo nuk mund të fitojë,” tha Amanda Litman, bashkëthemeluesja e Run for Something, një organizatë që trajnon të rinjtë demokratë për të kandiduar për poste. “Nuk mendonin se njerëzit ishin gati të zgjidhnin dikë si ajo.”
Marrë parasysh javët e fundit, vetë partia e Harris e nënvlerësoi atë. Ndoshta fushata e 2020 e mbushur me njerëz thjesht nuk ishte platforma e duhur që Harris t’i shfaqte talentet e saj; ndoshta si zëvendëspresidente s’ishte roli i duhur.
Papritur, ajo shihet si dikush që erdhi momentin e duhur: si një ish-prokurore që kandidon kundër një krimineli të dënuar, një mbrojtëse e të drejtave të abortit që kandidon kundër njeriut që ndihmoi në përmbysjen e rastit “Roe vs Wade”, një demokrate e gjeneratës së ardhshme që konkurron kundër një republikani 78-vjeçar.
Mbase mbi të gjitha, ajo u ka dhënë amerikanëve të vetmen gjë që ata në masë të madhe u thanë anketuesve që dëshironin: një alternativë të besueshme për dy pleqtë jo aq të përkrahur, që kanë mbajtur këtë post për këto tetë vitet e gjata.
Harris ende s’është favoritja. Trump ka padyshim rrugë më të lehtë për t’i kapur 270 vota elektorale dhe një avantazh në çështjet që votuesit thonë se janë më të rëndësishme për ta.
Harris do të mbahet përgjegjëse për të bëmat e administratës Biden, përfshirë inflacionin dhe sigurinë kufitare.
Republikanët po e konsiderojnë atë si elitë bregdetare, duke treguar pozicionet që ajo mori në zgjedhjet paraprake të vitit 2020 – duke argumentuar për blerjen e armëve, një ndalim e nxjerrjes së naftës dhe gazit natyror, dhe një rishikim të sistemit të sigurimeve shëndetësore – që mund të jetë vërtet shumë liberale për të fituar mbi shumë prej votuesit e pavendosur, që vendosin zgjedhjet.
Harris nuk ka mbajtur ende një intervistë të vetme qenësore ose për t’i shpjeguar vlerat e saj udhëheqëse politike. (Fushata e saj refuzoi një kërkesë për një intervistë për këtë artikull.)
Do t’i duhet t’i riparojë çarjet në koalicionin partiak, duke kapur votuesit zezakë, hispanikë, arabo-amerikanë dhe të rinj që iu larguan Bidenit.
Ndonëse numrat e saj fillestar votues janë dukshëm më të mirë se të Biden, asaj i mungon një pjesë e mbështetjes elektorale e vitit 2020, me disa grupe kryesore demografike që do t’i duhet t’i fitojë.
[…]
Marrë nga Times, shkruar nga Charlotte Alter/Philadelphia, përkthyer dhe përshtatur nga Katror.info.
Përgatiti:
