Gati 40% e mbetjeve ushqimore të Australisë përfundojnë zakonisht në vendet e mbledhjes së mbeturinave. Por, në godinat e larta me shumë apartamente po testohet tashmë përdorimi i makinerive për t’i transformuar dhe për t’i rifutur në përdorim këto mbetje organike. Nëse prova del me sukses, këto pajisje mund të bëhen një normë e re, krahas koshave të zakonshëm të mbeturinave, për banorët e qendrave të qyteteve.
Luisa dhe vajza e saj po sjellin ushqimet e mbetura tek pajisja e përbashkët në godinën e tyre shumëkatëshe.
Pajisja e re, e quajtur dehidrator, mund të zgjidhë njëherë e mirë edhe problemin e erës së rëndë në mjedis.
Mundesh me e lexu edhe…
“Është fantastike pasi këtu nuk kemi ndonjë vend për plehun”, thotë Luisa.
Luisa përdor kështu dehidratorin industrial që thërmon, nxeh dhe përpunon deri në 100 kg mbeturina ushqimore për çdo proces.
“Mund të reduktojmë sasinë e mbetjeve ushqimore me 80 – 85%”, thotë Helen Steel, drejtore ekzekutive e kompanisë “EcoGuardians”.
Dehidratori është një ndër gjashtë pajisjet e tilla të instaluara në godina apartamentesh në Melburn, në kuadrin e përpjekjeve që ushqimet e mbetura të mos përfundojnë në vendet e grumbullimit të plehrave.
Në Australi, rreth 40% e mbetjeve organike përfundojnë në plehra dhe pjesa më e madhe vijnë nga godina shumëkatëshe ku nuk ka shumë hapësira të blerta.
“Prova e re po bëhet për herë të parë në Australi. 84% e banorëve në bashkinë tonë jetojnë në godina të larta shumëkatëshe dhe për të zgjidhur problemin e mbetjeve në qytetin e Melburnit duhet të përqëndrohemi tek godinat e larta”, thotë kryebashkiakja e Melburnit, Sally Capp.
Australia ka mbi 368 mijë kulla të larta banimi dhe 14% e popullsisë së vendit jeton në apartamente.
Në dy shtetet më të populluara të Australisë, në New South Wales dhe në Victoria, niveli i njerëzve që banojnë në apartamente shkon në 22 dhe 12 përqind.
Luisa dhe familja e saj prej katër anëtarësh jetojnë në katin e 8-të të një godine me 21 kate.
Mbetjet nga ushqimet përfundonin më parë në koshin e zakonshëm të plehrave. Prova e ndryshoi krejtësisht këtë gjë.
“Është shumë e lehtë, vetëm sa e vendos brenda, mbyll derën dhe pajisja vepron vetë”, shpjegon Luisa.
Produkti përfundimtar i procesit të dehidratimit dhe ricklimit është një pleh organik që mund të përdoret nga banorët në hapësirat e blerta dhe në kopsht.
Dhe kjo do të thotë se asnjë mbetje ushqimore nuk do të shkojë më në vendet e grumbullimit të plehrave.
“Po përpiqemi pra të krijojmë një zgjidhje të plotë”, thotë zonja Steel.
Procesi i ricklimit në dehidrator kërkon rreth tetë orë dhe pajisja pranon shumicën e mbetjeve organike.
Procesi është shumë më i shpejtë se sa dekompozimi.
Nëse del me sukses kjo provë me kosto 205 mijë dollarë, autoritetet lokale thonë se do ta zgjerojnë përdorimin e këtij sistemi. /Zëri i Amerikës
Përgatiti:
