Muzicientja, kompozitorja, këngëtarja gjermane me prejardhje kosovare, Ibadet Ramadani ka publikuar albumin debutues solo. Vite pasi grupi i saj Super700 – një idhull i muzikës indie-pop në Gjermani u shpërbë, Ibadet Ramadani gjeti fushat e saj të aktivitetit si në mjedisin familjar ashtu edhe në produksione të ndryshme teatrore, në të qenit edhe aktore teatri, për t’u kthyer prapë aty te muzika. Dhe kthimi për fat të dëgjuesve të këngës së bukur ia ka vlejtur.
Në vitin 2019 ajo pati një performancë në shfaqjen “Maria”, në vitin 2022 ajo realizoi konceptin e zërit dhe të këndimit për shfaqjen “Jessica”. Po vitin e kaluar ashtu siç koncepti i albumit dhe kënga qëndrore e albumit “Forest”, sugjeron ajo shkoi në pyll me kitarën e saj. Ajo donte të dinte nëse muzika i fliste ende asaj edhe pa një mjedis teatral, por në një belveder në pyll.
Atje në izolimin e pyllit ajo i shkroi këngët për albumin e saj në një kitarë të vjetër, në një vend që nuk e njeh. Ajo u përpoq të përcaktonte nëse muzika mund të merrte jetë të re duke u ngritur nga hiri dhe nëse po, çfarë lloji. Këngët lindën, intime, personale, për ndarjen, dashurinë, shpresën dhe dhimbjen. Por Ibadet nuk përqendrohet vetëm te vetja.
Mundesh me e lexu edhe…
Albumi është njëkohësisht një homazh për familjen e saj por edhe një roman këngësh për gjendjen njerëzore. Një album për gjëra që na duken çuditërisht të njohura dhe që janë universale në natyrë. Albumi çon në botë të ndërmjetme mendimesh dhe kujtimesh.
Produksionin e albumit e ka bërë me bashkëshortin e saj, muzikantin dhe producentin kanadezo-gjerman, Martin Gallop, i cili me aranzhimet e tij hapi hapësira me shumë ndjeshmëri që zëri i Ibadetit të gjente vendin dhe momentin kur vokalet e saj melankolike, por të vendosur të rrëfejnë tregimin në mënyrë të duhur për të vërtetën dhe ndjenjën, duke kërkuar diçka që do të vazhdojë, diçka që nuk mbaron. Zëri i saj shndërrohet në zërin “ngushëllues shpirtëror kur bota sërish po shkatërrohet”.
Albumi ka një theks të zhanrit “Americana”, me traditat e bluesit dhe folkut akustik të jugut amerikan, nuk është aspak ndërhyrës, por është shumë intensiv dhe thjesht klasik i bukur. Asnjë notë nuk harxhohet, gjithçka është në shërbim të atmosferës që nxit meditim. Qoftë i reduktuar në piano, kitarë dhe bateri, ose me tingujt e mëdhenj të orkestrës albumi është gjithashtu tematikisht i përjetshëm, duke u rrotulluar rreth temave klasike të kantautorit. Ai reflekton mbi përvojat që shumica prej nesh kanë dhe një prej tyre është frika – tema kryesore e këngës kryesore “Forest” (Pylli).
Kënga përshkruan në mënyrë të pabesueshme mjedisin e panjohur në pyll zhurmën e sfondit si një përvojë të re, frikën e humbjes në pyllin vetjak të brendshëm, dhe fitorja ndaj territ të tij (Tani që e pash terrin erdha ta shohë edhe dritën).
“Miss My Daddy” (Më mungon babi) kënga që e hap albumin është një vajtim i së bijës që kthehet në këngë me nënën e saj, ku ato shndërrohen në aleate në mallin e tyre për babain.
Në këngën “Sharrad”, 50 mijë burra pranë oqeanit i thonë lamtumirë dhe vajtojnë vdekjen a babait të saj. Një lamtumirë për një burrë që erdhi në Gjermani nga Kosova në vitet 1970 si punëtor dhe e kaloi jetën duke punuar për të siguruar jetesën dhe mirëqenien e familjes.
Kënga e lehtë pop “Pink Balloon” (Baloni rozë), tingëllon si këngë e një dite verore me shi, por trajton historinë pothuajse të pabesueshme të xhaxhait të saj, dhe peripecitë gjatë jetës së tijë.
“Little Sister” (Motra e vogël) është një baladë e qetë, romantike dhe melankolike edhe një lutje për motrën për të qëndruar pranë saj.
Kënga “Mockingbird” (Zogu tallës) është një deklaratë dashurie për bashkëshortin e saj Martin Gallop. Ajo beson se zogu është në gjendje të kthejë dashurinë dhe të zgjojë shpresë të re, se dashuria na vjen përsëri dhe përsëri.
Magjia dhe ritualet kolektive që lidhen me lindjen, martesën dhe vdekjen janë temat me të cilat Ibadet vazhdon të luajë gjatë këngëve në album – dhe qartësisht kënaqet duke e bërë këtë. Në këngën “Sleep My Child” (Flej fëmija im), një ninullë për vajzën e saj, makthi është prezent, monstrat janë të edukuara dhe bishtat e dragoit janë shkurtuar. Ninullën e përfundon në gjuhën shqipe ku i uron vajzës natë të mirë duke e siguruar se asgjë e keqe nuk do të ndodhë.
“No child of God”(Asnjë fëmijë i Zotit), vjen në shprehje cilësia lirike, “Hodhi mendime të tjera/Ujqër e zana hynin/Askush tjetër nuk mund t’i arrinte yjet” “Ghostman” (Njeriu fantazmë) e kënduar në vokale përcjellëse nga bashkëshorti i saj Martin Gallop bën thirrje për dashuri edhe për vitin që vjen.
Albumi mbyllet me këngën “Abend Sone” (Dielli i mbrëmjes) këngë e vetme në gjuhën gjermane në duet me këngatarin e njohur zviceran Stephan Eicher, baladë e qetë që paralajmëron fundin e tregimeve të albumit. Ibadet Ramadani Gallop ka lindur në vitin 1976 dhe është rritur në Gjermani dhe Kosovë.
Ajo studioi art në Nju Jork, muzikë në Konservatorin e Amsterdamit dhe studime islame në Këln. Ajo jeton në Berlin që nga viti 2003, ku themeloi grupin Super700 së bashku me basistin Michael Haves. Grupi publikoi disa albume dhe bëri turne ndërkombëtar. Grupi Super 700 dhe Ibadet Ramadani e kanë publikun e tyre dhe bashkëpunëtorët edhe në Kosovë.
Ata kanë pasur disa koncerte në vitin 2009 në Kosovë dhe mandej më 2016 në Dokufest në Prizren ku publiku ka qenë më se i kënaqur me performancë e tyre. Ibadet po ashtu ka bashkëpunuar me Dritëro Nikqin, muzicient dhe producent, në këngën “Who am I to doubt” (Kush jam unë që të dyshoj).
Përveç kësaj, Ramadani ishte përfshirë si kantautore dhe këngëtare në partitura të ndryshme filmike. Së fundmi ajo kompozoi dhe këndoi temën “Kommdt du mit mir” (A vjen me mua) për serialin televiziv, merr pjesë në filmin e shkurtë “The Great Connection”(Lidhja e madhe). Ajo performoi me grupin e saj xhaz Ibadet Ramadani & Band në Festivalin e Filmit Eberswalde në 2017.
Ibadet gjithashtu me The Dyed Blondes një formacion i yjeve të xhazit të Berlinit të grumbulluar rreth baterist Ernst Bier dhe Ibadet ku ajo shfaqet si këngëtare në operën radiofonike utopike “Tot in Nju Jork” (I vdekur në Nju Jork), një tregim fiktiv ga viti 1982 ku në një dhomë hoteli, këngëtarja Ingrid Caven dhe grupi i saj presin performancën e tyre në Carnegie Hall, ndërsa stacionet televizive dhe radio të metropolit raportojnë një atentat ndaj yllit të popit David Bowie. /Katror.info
Përgatiti:
