Fjalët e urta janë fjalë ose norma të krijuara nga populli që e kallëzojnë të vërtetën e jetës së përditshme të një populli me anë të kuptimeve figurative. Njihen ndryshe me emrin proverba dhe këto thënie të shkurtëra arsistike kolektive shprehin mendime e gjykime për ngjarje, dukuri e çështje të ndryshme bazuar në praktikat shumë shekullore të punës dhe jetës së popullit.
- Nga një vrimë e vogël, rrjedh e gjithë fuçia.
- Ruaju të të ruajë perëndia.
- Së ligës ruaju, e mira të ndjek vetë nga pas.
- Gjumi natës i randë i bën keq ditës.
- Mos pyet sa vjeç je, po ç’shëndet ke.
- As këmishës së shtatit s’është për t’i besu.
- Besove, bëre mirë, s’besove, ca më mirë.
- Ç’ka shtëpia të mos marrë vesh fqinjëria.
- Do të ruash sekretin nga armiku, mos ia thuaj as mikut.
- E thëna dhe e bëra janë larg.
- Më gënjeve një herë, haram e paç, më gënjeve të dytën hallall.
- Mos u bëj thes i çpuar.
- Mendja me mendjen, pjellin mëndje.
- Njeriu ka nevojë më tepër për dashuri, se për lavdi
- Njeriu pa shokë, si muri pa tokë.
- Qentë le të lehin, karvanet të shkojnë përpara.
- Të më mbrosh atje ku s’jam, se ku jam mbrohem vetë.
- Edhe pula jote në kopshtin e botës të duket e majmë.
- Fukara jam, po shpirtin nuk e kam fukara.
- Ku s’të thërresin, mos shko; ku s’të pyesin, mos kuvendo.
- Kush shkon pa thirrë, kthen pa u përcjellë.
- Kush vete i paftuar, e gjen sofrën pa shtruar.
- Kush vjen rrallë, ha bakllavanë, kush vjen shpesh ha përsheshë.
- Buka që thyet s’ngjitet më.
- Çdo gjë forcohet, në themel.
- Ç’ka humbe mos e kërko, ç’ke në dorë mos e lësho/Kator.Info
Përgatiti:
