Ende e pa e parë sallën, veç me qëndrim për pak minuta te hyrja, merret vesh lehtë se “Gipsy Kings” e ka njëfarë çelësi për të shkuar deri te shija e gjeneratave të ndryshme. Radha e njerëzve që hyjnë në sallë janë prej gjyshërve, të bijve të tyre e deri te nipat e mbesat. Turneu “Back to origins” (Kthim në origjinë) i ka sjellë sivjet në Kosovë. Turnetë i ka të panumërta. Edhe rrëfimet prapa tyre po ashtu, shkruan KOHA.
Veç kitara e bashkëthemeluesit të grupit, Diego Baliardo – me të cilën ka ardhur edhe në Prishtinë – i ka rënë botës rreth e përqark në 22 turne. Interpretimi i një bendi lokal është intro sa për mirëseardhje në mbrëmjen muzikore në sallën AMC. Më pas ndalen dritat, rregullohet skena për “Gipsy Kings” dhe çdo gjë është gati.
Duke hyrë në skenë, nën ovacione të forta të rreth dy mijë e 500 vetave në publik, projektorin e ndezin imazhet e dikurshme të grupit. Të kohës së gjenezës me familjet Reyes dhe Baliardo. Vetë Dieogo Baliardo – tash edhe producent – është në kitarë. Dhe s’do shumë koment kur mjeshtri i grupit nis lojën.
Mundesh me e lexu edhe...
“Katër herë dhjetë”, thotë ai për të qartësuar numrin e përvojës së tij në miksetën e grupit. Fut një gjysmë cigare në gojë, s’e ndez veç luan me të dhe poshtë miksetës lëshon dy birra. S’i prek deri në fund të koncertit. E deri te fundi është dashur kohë. “A ti A ti” e “Alegria” qenë pasueset. Rumba me motive katalane, flamengo e salsa nën ndikim të popit me mjeshtërinë e “Gipsy Kings” e zgjerojnë hapësirën jo aq të madhe të sallës. Grupi që tashmë është me plot të rinj ruan frymën e dikurshme. I kanë ato momente shpërthimi sikurse të viteve ’80 kur fillimisht njiheshin si “Los Reyes” e më pas “Gipsy Kings”. Koha përballë tyre fluturon përderisa dhjetëra veta ua thonë instrumenteve duke i dhënë zjarr energjisë. Janë gjashtë kitaristë, një bas-kitarist, bateristi, perkusionisti dhe pianisti që në harmoni të plotë i kthejnë hitet e dikurshme. Violina u hyn po ashtu në punë. “A Mi Manera” e “Baila Me”, qenë performancat unike të përbërjes së vjetër të grupit që e bënë ata të njohur në gjithë globin. Gjeneza është një ndejë private e yllit francez të kinemasë, Brigitte Bardot, e cila në vitet ’70 i ftoi në vilen e saj në Saint-Tropz. Të pranishmit do të kënaqeshin me interpretimin e tyre dhe një njëfarë mënyrë do t’u hapnin rrugë që shkathtësitë e talentin t’ia dhuronin botës. Anëtarët e vjetër të grupit këtë e përmendin jo rrallë. Ua lënë si trashëgimi edhe të rinjve. Tashmë udhëheqësi i grupit, Diego Baliardo, s’ia thotë fort në kitarë e as në mikrofon. Shërben më shumë si frymëzim për të rinjtë. Dhe ia del ta bëjë këtë, jo veç tek ata që i ka angazhuar në grup, por edhe tek të rinjtë si publik.
Publiku në kor me hitet
“Nuk kam pritur një audiencë të tillë këtu. Do të doja të kthehesha për të interpretuar prapë. Muzika gipsy i hap të gjithë zërat. Baza e kësaj muzike është të luash me zemër për të tjerët”, ka thënë ai. Dhe ashtu interpretojnë. Duket sikur me atë koncert do ta mbyllin karrierën dhe s’kanë çfarë të kursejnë më. Për gjeneratat më në moshë që i kanë dëgjuar anëtarët e vjetër të grupit, interpretimi mund të mos i ketë pasur krejt ngjyrat, shto edhe sallën me akustikë jo ideale. Por energjia e formacionit aktual e bën të veten. Duket se secili në publik i di këngët e tyre.
“Edhe në Indi publiku i di këngët tona”, rrëfejnë me mburrje të rinjtë e formacionit.
“Djobi Djoba”, hiti i vitit 1982 i albumit debutues “Allegria” funksionon te i madh e i vogël. E “ Volare” bashkon publikun si në një koreografi të mirëmenduar.
Duket sikur publiku është në gjendje t’i ndjekë nga pas anëtarët e bendit. Menaxheri i tyre Frank Wells ka treguar se s’mund t’u përgjigjen kërkesave që kanë për të interpretuar anekënd globit.
“Është shumë e veçantë të punosh me këtë bend. E shikojmë njëri-tjetrin në sy dhe kuptohemi qartë. Jam menaxher i tyre, por realisht jam pjesë e familjes Baliardo. Nga këtu do të shkojmë në Rumani, Brazil e më pas në Meksikë. Është e veçantë të shohësh se si njerëzit i dinë këngët edhe ata që s’kanë qenë të lindur kur grupi ka nisur të mbajë koncerte”, ka thënë ai. Përshkrimet e tij për publikun në vende të ndryshme është i njëjtë me atë që do të mund t’i bëhej publikut në Prishtinë.
“Anëtarët e grupit s’mund të ndalojnë së interpretuari. Nuk është e vështirë të punohet me ta pasi kanë audiencë nga më i riu deri te më i vjetri”, ka treguar Wells. Muzika që bëjnë veç kur Wells i prezanton një nga një anëtarët aktualë të bendit, tregon mjaftueshëm. S’e prekin kitarën sa për efekte dhe kësisoj i marrin nja tre minuta veç për ato prezantimet kurtuazi në fund të koncertit. Përkrahur nga Komuna së Prishtinës, organizatorët e koncertit ia kanë dalë që t’i kthejnë “Gipsy Kings” në Kosovë, pas interpretimit që kishin në shtator të vitit të kaluar në “Hardh Fest”. Autoritetet komunale të enjten kanë kërkuar “pak kohë” për ta kumtuar buxhetin me të cilin e kanë përkrahur koncertin, bileta për të cilin ka kushtuar 20 euro. E, për atë VIP është dashur të paguhet 50.
Labinot Gashi nga AMC-ja ka thënë se bëhet fjalë për një bend ndërkombëtar për të cilin ka parë interesimin të madh.
“Kanë kryesisht për këtë zhanër që është më ndryshe nga koncertet që po mbahen çdo ditë. Për këtë arsye i kemi gjetur, kontaktuar dhe e kemi bërë koncertin. Mendojmë se ishte i suksesshëm dhe një send që i duhet Prishtinës, Kosovës dhe botës artistike në përgjithësi”, ka thënë ai. Ka treguar se rreth 2.500 bileta janë shitur për këtë koncert.
Dieogo Baliardo tashmë ka mbi supe një përgjegjësi të madhe. Atë të trashëgimisë së katër dekadave për të cilën njihet dhe synimin që muzikën e shpirtit t’ua lërë të rinjve. Duket se është në rrugën e duhur. Me humor të mirë, pas koncertit ai nis të japë autografe në bluzat që blihen me mbishkrimin e grupit. Është asi bohemi që s’di të plaket, pavarësisht se s’i ka shkathtësitë e dikurshme. Si mjeshtër i zoti është duke ia dalë që brezat e rinj t’i trajnojë që ta bëjnë publikun për vete me anë të interpretimit që e kanë trashëgimi shpirtërore. Ashtu siç e shohin vetë: si muzikë të zemrës./Katror.info
