Gjermanët kanë më shumë lloje buke sesa shumica e vendeve të tjera. Sipas regjistrit të bukës së Institutit Gjerman për Bukën (sigurisht që ekziston një gjë e tillë), tani ka më shumë se 3,200 lloje buke të njohura zyrtarisht në vend. Kultura gjermane e bukës u shtua zyrtarisht nga UNESCO në listën e saj të Trashëgimisë Kulturore Jomateriale në vitin 2015.
Një term kyç gjerman mbështetet te ato bukë të bollshme: një nga fjalët për punë është Broterwerb, që fjalë për fjalë “fitimi i bukës së dikujt”.
Buka është një produkt bazë për shumicën e vakteve në Gjermani: në mëngjes, në kohën e pushimit (ndonjëherë quhet Pausenbrot, ose “bukë e thyer”) dhe në darkë ose Abendbrot, fjalë për fjalë “buka e mbrëmjes”, shkruan Kosova Press.
Mundesh me e lexu edhe…
Shitet si buka e prerë» është një proverb gjerman që përshkruan artikujt që shiten shpejt.
Buka madje shfaqet edhe në televizion: një bukë që flet me emrin Bernd është bërë një personazh popullor midis fëmijëve gjermanë. Seriali komik “Bernd das Brot”, i drejtuar nga personazhi kryesor, filloi të transmetohej në kanalin për fëmijë KI.KA që nga viti 2000.
Kurse, sistemi postar gjerman madje ka një pullë postare me sloganin “kultura gjermane e bukës” që doli në shitje në vitin 2018.
Pse gjermanët janë kaq të çmendur pas bukëve, pretzelave dhe simiteve?
Një nga arsyet për këtë larmi të madhe të produkteve të bukës është historia e fragmentuar e Gjermanisë deri në shekullin e 19-të.
Deri atëherë, ajo që njihet si Gjermania tani ishte një grumbull qindra dukatesh ose mbretërish të vogla, të gjitha me kulturën dhe dialektin e tyre të veçantë, dhe me bukën e tyre.
Në Mesjetë, në këtë përzierje u hodh një tjetër grup qytetesh tregtare të suksesshme dhe në rritje, të cilat gjithashtu përpiqeshin të tërhiqnin tregtinë dhe emigrantët e rinj – disa me produkte të pjekura të shkëlqyera.
Gjermania nuk ka të njëjtën sasi dielli si Franca jugore apo Italia, dhe shumë zona nuk janë të favorshme për prodhimin e grurit, kështu që drithërat si thekra dhe spelta prireshin të lulëzonin më mirë këtu dhe prodhuan bukë që konsumohet ende sot. Bukët me bazë gruri mbetën në qytetet jugore si Mynihu dhe Shtutgarti.
Shkaku kryesor i bollëkut të bukës: fermerët, tregtarët dhe dukët kishin nevojë për diçka ushqyese kundër ditëve shpesh të ftohta dhe me shi. Kështu që gjermanët edhe sot e kësaj dite kanë tendencë të hanë bukë me maja të bërë me miell thekre, spelë dhe gruri, të mbushur me drithëra dhe fara.
Buka gjermane është e rëndë dhe ka substancë; ajo (fjalë për fjalë) është më e madhe se fokaçja ose ciabatta e butë.
Kjo traditë e fuqishme nuk u përhap kurrë në pjesën tjetër të Evropës. Në vitin 1792, Johann-Wolfgang von Goethe shënoi se, ndërsa ishte në një fushatë ushtarake në Francë, ai u ofroi pak nga buka e tij e errët e thekrës dy francezëve të kapur robër dhe ata ikën menjëherë në vijat e tyre.
Sot, ndërsa kamionët e ushqimit në vende të tjera shërbejnë tako dhe hamburgerë për drekë, Gjermania i përmbahet furrave standarde të bukës, të cilat të gjitha ofrojnë “belegte Brötchen”, rrotulla me mbushje të ndryshme – ushqimi i shpejtë i vërtetë gjerman, shkruan CNN.
Shumëllojshmëria e produkteve të pjekura mund të jetë paksa e çuditshme kur haset për herë të parë: ka bukë fshatare, bukë të përzier, bukë të pjekur në furrë guri, bukë luledielli, bukë kungulli, bukë me pesë fara e kështu me radhë.
Por mos lejoni që të gjitha këto bukë t’ju mbingarkojnë. Thjesht vizitoni një furrë buke lokale, ose Bäckerei , dhe shikojeni vetë. Të gjitha janë të mira. Dhe nëse ju pëlqejnë ëmbëlsirat, shumica e furrave të bukës kanë edhe një pastiçeri, ose Konditor, të bashkangjitur – kështu që ka shumë ëmbëlsira dhe ëmbëlsira.
Gjermanët piqnin bukë të shëndetshme integrale shumë kohë përpara rilindjes së ushqimeve të shëndetshme organike. Ndërsa disa rrjete supermarketesh kanë filluar të pjekin vetë produktet e tyre në dyqane, shumica e gjermanëve betohen për furrën e tyre lokale të bukës dhe shumica e supermarketeve gjermane në fakt kanë edhe furrën e tyre të vogël lokale të bukës. /Katror.info
