Ekspertët e artit prej kohësh kanë ngritur qindra teori për ta shpjeguar frymëzimin e “Natës me yje” të Vincent van Gogh, në të cilën pemët e larta selvive përshkojnë një qiell nate me xixa mbi një kodër fshati.
Krijuar gjatë burgosjes së tij në një azil pranë Saint-Rémy në jug të Francës, piktura është një nga njëra prej serive të pikturave me selvi të interpretuara si një eksplorim i abstraksionit ose një evokim mistik i natyrës.
Historiani i artit Prof. James Hall, një ish-kritik arti i The Guardian, ka një teori të re për të shpjeguar magjepsjen e Van Gogh-ut me këto gjelbërim kolosal: Kullën Eifel.
Mundesh me e lexu edhe...
Ai argumenton se artisti e filloi këtë seri në qershor 1889, pak pasi monumenti i Parisit u zbulua si atraksioni yll i Ekspozitës Ndërkombëtare, hapja e së cilës u shoqërua me një shfaqje spektakolare të natës së vonë me piroteknikë, fishekziarre, dritë elektrike dhe xixa që ai thotë se janë përsëritur në “muzikë fishekzjarresh të yjeve, qiellit dhe reve” të pikturës së Van Gogh.
Sipas teorisë së Hall-it, ky vizioni u përsërit në pikturën e Van Gogh.
Kulla Eifel ishte atraksioni, pasi raportet mbi planifikimin dhe përgatitjen e saj u botuan shpesh në gazeta dhe revista.
Sipas Hall, Kulla Eifel u pa në mënyrë bombastike si një simbol i aftësive teknologjike franceze dhe madje edhe më mbresëlënëse se piramidat.
“Van Gogh idealizoi Egjiptin e lashtë dhe mendoi se selvia ishte po aq e bukur dhe e përpjestuar sa një obelisk.” thotë eksperti/Katror.info
Përgatiti:
