Në një përzierje të pazakontë të biologjisë dhe teknologjisë, studiuesit po punojnë me luanët e detit për të eksploruar territorin e pazbuluar të oqeanit. Shkencëtarët tani mund të fitojnë njohuri unike në fundin e detit duke i pajisur këto krijesa detare me kamera, duke hapur potencial të ri për ruajtjen dhe hartën e oqeanit. Një studim i fundit në Frontiers in Marine Science përshkruan këtë qasje emocionuese në detaje, përcjell Katror.info.
Studiuesit bashkangjitën kamera, gjurmues GPS dhe përshpejtues për luanët e detit australianë, duke i lejuar ata të eksplorojnë mjediset e tyre nënujore në mënyrë organike. Luanët e detit zbuluan gjashtë habitate të dallueshme në fund të detit gjatë rrjedhës së 89 orësh filmime, duke ofruar informacione të rëndësishme mbi topografinë bregdetare dhe ndikimin e aktiviteteve njerëzore në ekosistemet detare.
Pse luanët e detit australianë janë kaq të rëndësishëm
Luanët e detit australianë, e vetmja specie me këmbë në Australi, po përjetojnë një rënie të konsiderueshme të popullsisë si rezultat i kërcënimeve të shkaktuara nga njeriu, si vdekshmëria e lidhur me mbeturinat dhe degradimi i habitatit. Me numrin e tyre që ka rënë me 60 për qind në 40 vitet e mëparshme, 10,000 deri në 12,000 luanët e detit të mbetur janë të përqendruar kryesisht në Australinë Jugore dhe Perëndimore. Këto vende kanë gjithashtu mjedise detare kryesisht të paharta, duke e bërë edhe më të rëndësishme kontributin e luanëve të detit në studimin oqeanografik, shkruan The Optimist Daily.
“Videoja e kafshëve nga luanët e detit australianë ofron avantazhe unike,” shkroi ekipi hulumtues, duke theksuar se pamjet e ofruara nga luanët e detit mund të mbulojnë zona të gjera të detit në një periudhë relativisht të shkurtër dhe me një kosto shumë më të lirë se sa metodat tradicionale.
Një alternativë me kosto efektive ndaj metodave tradicionale
Strategjitë tradicionale të hartës së oqeanit përdorin shpesh teknologji të sofistikuara si kamerat e tërhequra dhe automjetet e operuara në distancë (ROV). Megjithëse janë efektive, këto qasje kërkojnë kohë, kërkojnë punë intensive dhe kërkojnë kushte të përshtatshme moti. Në të kundërt, luanët e detit mund të udhëtojnë lehtësisht në thellësitë e oqeanit, duke mbledhur pamje në vende ku zhytësit njerëzorë do ta kishin të vështirë apo edhe të pamundur t’i arrinin.
“Anketimet e bazuara në Wessel janë të kushtueshme, kërkojnë kohë dhe personel intensiv dhe mbështeten në kushte të përshtatshme të motit, gjë që e bën të vështirë hartimin e hapësirave të mëdha të benthos,” shpjeguan studiuesit. Luanët e detit, të cilët mund të zhyten deri në 245 metra (804 këmbë), janë të përgatitur natyrshëm për të hetuar këto thellësi, duke ofruar një alternativë me kosto të ulët dhe të adaptueshme ndaj qasjeve tradicionale të hartës.
Implikimet për ruajtjen detare dhe kërkimet e ardhshme
Suksesi i këtij studimi demonstron mundësinë e përdorimit të kamerave të bartura nga kafshët në kërkimet detare. Ndërsa etiketimi i kafshëve detare si peshkaqenët dhe breshkat nuk është diçka e re, përdorimi i kamerave për të mbledhur të dhëna mbi mjediset e oqeanit është një metodë relativisht e re. Kjo qasje mund të ndryshojë mënyrën se si shkencëtarët studiojnë oqeanin duke ofruar fotografi të detajuara dhe dinamike të ekosistemeve nënujore.
Pamjet e luanëve të detit janë më shumë sesa thjesht një kuriozitet studiues; ka pasoja reale për ruajtjen e detit. Duke hartuar habitatet e identifikuara rishtazi, studiuesit mund të fitojnë një kuptim më të mirë të mjedisit në të cilin mbështeten këta luanë detarë të rrezikuar, duke udhëhequr përpjekjet e ruajtjes për të mbrojtur këto vende jetike. Ky aplikim i ri i teknologjisë mund të hapë rrugën për metoda më të qëndrueshme dhe me kosto efektive të oqeanografisë dhe ruajtjes detare në të ardhmen. /Katror.info
Përgatiti:
