Zogjtë migrues mësojnë nga përvoja për të shkurtuar rrugët e tyre ndërsa plaken

Vera është zakonisht shembulli i parë në një analogji për diçka që përmirësohet me moshën, por shkencëtarët sugjerojnë se zogjtë janë po aq të mirë.

Kjo për shkak se zogjtë shtegtarë mësojnë nga përvojat e mëparshme për të shkurtuar udhëtimet e tyre vjetore ndërsa rriten, zbulon një studim i ri në lidhje me sjelljen shumë misterioze të migrimit të shpendëve, transmeton Katror.info.

Studiuesit që vëzhguan lejlekët e bardhë në Gjermani dhe Austri zbuluan se zogjtë e zgjuar hartojnë rrugë më të drejtpërdrejta dhe madje zhvillojnë shkurtore ndërsa plaken, ndërsa zogjve të rinj u duhet më shumë kohë për të eksploruar.

Studimi, nga shkencëtarët në Universitetin e Wyoming (UW) në SHBA dhe Institutin Max Planck të Sjelljes së Kafshëve në Gjermani, sugjeron se të mësuarit eksperimental është një aspekt i rëndësishëm i migrimit të suksesshëm.

Ndërsa gjenetika dhe sjellja sociale janë faktorë të rëndësishëm në formësimin e migrimit të kafshëve, informacioni i fituar përmes përvojës individuale gjithashtu duket se ndihmon.

Studimi i ri magjepsës i migrimit, i botuar në revistën Proceedings of the National Academy of Sciences, përfshinte gjurmimin teknikisht të sofistikuar të më shumë se 250 lejlekëve të bardhë të shpërndarë në pesë zona të shumimit në Gjermaninë jugore dhe Austri midis 2013 dhe 2020.

Të dhënat e gjurmimit jo vetëm që përcaktuan shtigjet e migrimit të lejlekëve, por edhe matën kohën dhe ritmin e lejlekëve individualë, si dhe vlerësuan sasinë e energjisë që lejlekët përdorën gjatë fluturimit.

Ekipi hulumtues, i cili përfshiu gjithashtu studiues nga Universiteti i Konstanzit në Gjermani, zbuloi se lejlekët e rinj prireshin të merrnin kohën e tyre duke eksploruar vende të reja gjatë migrimit.

Megjithatë, ata gjithashtu vunë re se migrimi i zogjve bëhet gjithnjë e më i shkurtër ndërsa plaken.

“Ndërsa zogjtë plaken dhe fitojnë më shumë përvojë, individët e moshuar ndalojnë së eksploruari vende të reja dhe në vend të kësaj lëvizin më shpejt dhe drejtpërdrejt, duke rezultuar në shpenzime më të mëdha energjie gjatë fluturimit migrator,” tha autorja kryesore Dr. Ellen Aikens, e cila ka një takim të përbashkët në fakultet me UW’s. Shkolla Haub e Mjedisit dhe Burimeve Natyrore.

“Gjatë migrimit të pranverës, individët shpikurën shkurtore të reja gjatë tranzicionit nga jeta e hershme në moshën madhore, duke sugjeruar një mbështetje në kujtesën hapësinore të fituar përmes të mësuarit”, shtoi ajo.

Studiuesit zbuluan se lejlekët individualë rregulluan gradualisht rrugët e tyre të migrimit për të gjetur mënyra më të drejtpërdrejta për të udhëtuar midis destinacioneve të tyre gjatë migrimit të pranverës në vendet e shumimit dhe folezimit të verës.

Dr. Aikens shtoi se gjetjet mund të kenë implikime për një shumëllojshmëri të llojeve të tjera të kafshëve migruese.

“Megjithëse informacioni është anashkaluar kryesisht si një monedhë që formëson sjelljen migratore, marrja e informacionit dhe përdorimi i tij për të përmirësuar në mënyrë të vazhdueshme sjelljen e migracionit përmes të mësuarit mund të luajë një rol të rëndësishëm në kursimin e energjisë dhe kohës,” tha ajo.

Sipas saj peizazhet nëpër të cilat lëvizin kafshët janë komplekse dhe dinamike, duke kërkuar që migrantët të mësojnë se ku dhe kur ndodhin kushte të favorshme që lehtësojnë lëvizjen dhe si t’i shfrytëzojnë ato në mënyrë efikase.

Megjithëse ekipi i Dr Aikens nuk e kundërshton rëndësinë e gjenetikës dhe “informacionit të trashëguar kulturalisht” në migrimet e kafshëve, ata thonë se gjetjet e reja tregojnë se përvoja individuale është një tjetër faktor kyç.

“Pavarësisht nëse migrimi i parë udhëhiqet nga gjenetika apo rezulton nga ndjekja e individëve të informuar, të mësuarit brenda jetës përfaqëson një mekanizëm shtesë dhe plotësues që i jep formë migrimit të kafshëve,” përfundon ajo. /Katror.info