Cilët janë njerëzit që jetojnë brenda aeroplanëve?

Njerëzit bëjnë jetë nëpër vende dhe objekte të pazakonshme. Dikush jeton në kasolle, të ndërtuara edhe në pemë. Njerëzit bëjnë jetë në tenda, anije, automjete të ndryshme e vagonë treni, por ka edhe të tillë që jetojnë në aeroplanë.

Pasi humbi shtëpinë e saj nga zjarri, Jo Ann Ussery kishte një ide të veçantë, të jetonte në një aeroplan.

Ajo bleu një Boeing 727 të vjetër që ishte i destinuar të hidhej për mbeturina, e dërgoi atë në një copë toke që ajo tashmë kishte në pronësi dhe i kaloi gjashtë muaj duke e rinovuar, duke bërë shumicën e punës vetë, raporton CNN.

Në fund, ajo kishte një shtëpi plotësisht funksionale, me mbi 139 metra katrorë hapësirë ndenjeje, tre dhoma gjumi, dy banja dhe madje edhe një vaskë – aty ku dikur ishte kabina. Të gjitha për më pak se 30,000 dollarë, ose rreth 60,000 dollarë në paratë e sotme.

Ussery – një estetiste nga Benoit, Mississippi – nuk kishte asnjë njohuri profesionale me aviacionin dhe po ndiqte sugjerimin e çuditshëm të kunatit të saj, një monitorues i trafikut ajror. Ajo jetoi në aeroplan nga viti 1995 deri në vitin 1999, kur u dëmtua në mënyrë të pariparueshme pasi ra nga kamioni që po e zhvendoste në një vend tjetër aty pranë, ku do të ishte i hapur për ekspozim publik.

Ussery jetoi në aeroplanin e saj Boeing nga viti 1995 deri në vitin 1999.

Edhe pse ajo nuk ishte personi i parë që jetoi ndonjëherë në një aeroplan, ekzekutimi i saj i përsosur i projektit pati një efekt frymëzues.

Ussery vendosi një vaskë në kabinën e Boeing 727 të saj në Benoit, Mississippi.

Në fund të viteve 1990, Bruce Campbell, një inxhinier elektrik me licencë piloti privat, u mahnit nga historia e saj: “Po shkoja në shtëpi dhe dëgjoja radion dhe po e tregonin historinë e Jo Ann dhe ishte e mahnitshme. Të nesërmen nisa të bëja telefonata”, thotë ai.

Campbell tani ka jetuar në aeroplanin e tij – gjithashtu një Boeing 727 – për më shumë se 20 vjet, në pyjet e Hillsboro-s, në Oregon.

“Unë ende jetoj falë idesë së Jo Ann”, thotë Campbell. Ai nuk është penduar: “Unë kurrë nuk do të jetoja në një shtëpi konvencionale. Nuk ka shans. Nëse Scotty do të më dërgonte në Mongolinë e brendshme, do të më fshinte gjurmët e gishtave dhe do të më detyronte të jetoja në një strukturë konvencionale, do të bëja atë që duhet të bëj për të mbijetuar. — por përndryshe, është do të preferoja një aeroplan në çdo kohë”.

Kjo nuk do të thotë se ai nuk do të bënte asgjë ndryshe: “Kam bërë shumë gabime, duke përfshirë atë të klasit të madh: partneriteti me një firmë shpëtimi. Shmangia e kësaj dhe përdorimi i logjistikës superiore të transportit i bën kostot shumë më të ulëta”, shpjegon ai.

Projekti i tij kushtoi 220 mijë dollarë në total (rreth 380 mijë dollarë me të sotshmet), nga të cilat afërsisht gjysma shkuan për blerjen e aeroplanit.

Ai thotë se aeroplani i përkiste Olympic Airways në Greqi madje ishte përdorur për të transportuar eshtrat e pronarit të manjatit të linjës ajrore, Aristotle Onassis, në vitin 1975: “Unë nuk e dija historinë e aeroplanit në atë kohë. Dhe nuk e dija se kishte stil të vjetër interiori 707. Ishte vërtet, i tmerrshëm në krahasim me standardet moderne. Ishte funksional, por thjesht dukej i vjetër dhe i papërpunuar. Ndoshta zgjedhja më e keqe për një shtëpi”, u shpreh ai.

Si rezultat, Campbell-it iu desh të ta rregullonte aeroplanin për disa vjet përpara se të mund të jetonte në të. Ambientet e brendshme janë pa zbukurime, me një dush primitiv të bërë nga një cilindër plastik dhe një divan që e përdor si shtrat.

Gjatë pjesës më të ashpër të dimrit, Campbell tradicionalisht zhvendoset në Miyazaki, një qytet në Japoninë jugore me mot subtropikal, ku ai zotëron një apartament të vogël. Por pandemia e ka bërë këtë të vështirë dhe për tre vjetë e fundit ai ka jetuar në 727 gjatë gjithë vitit.

Duke synuar të bëjë një shtëpi aeroplani edhe në Japoni, në vitin 2018 ai thotë se pothuajse bleu një aeroplan të dytë – një 747-400 – por marrëveshja dështoi në minutën e fundit, sepse linja ajrore (të cilën Campbell nuk e bëri të ditur) vendosi ta mbante aeroplanin në shërbim për më gjatë se sa pritej: “Ne duhej ta vendosnim projektin në pritje dhe kështu qëndron edhe sot e kësaj dite”, thotë ai.

Hapësirë e dyfishtë

Nëse mendoni se të jetosh në një aeroplan është mjaft ekstravagant, si mendoni të jetoni në dy? Ky është plani për Joe Axline, i cili zotëron një MD-80 dhe DC-9, që qëndrojnë pranë njëri-tjetrit në një copë toke në Brookshire, Teksas.

Axline ka jetuar në aeroplanin MD-80 për më shumë se një dekadë – pasi u divorcua në Ditën e Gënjeshtrës të Prillit në vitin 2011 – dhe po planifikon të rinovojë DC-8-shin dhe ta pajisë atë me zona rekreative si një kinema dhe një dhomë muzike. Ai e quan planin e tij të madh “Projekti Liri”.

“Kam marrë më pak se një çerek milion dollarë në të gjithë projektin”, thotë Axline, i cili ka shumë pak shpenzime për shkak se ai zotëron tokën dhe ka ndërtuar pusin e tij të ujit dhe kanalizimet: “E vetmja gjë që unë ka mbetur është rryma”, shton ai.

Për vite të tëra, ai madje ndau aeroplanin me fëmijët e tij: “Fëmijët kanë shkuar tani, kështu që jam vetëm unë. Të jetosh në një shtëpi, ke shumë hapësirë, por është e gjitha hapësirë e humbur. Dhoma ime kryesore është 3 metra me 5 , e cila nuk është keq për një dhomë gjumi. Unë kam dy televizorë në të, shumë hapësirë për të ecur përreth. Dhoma ime e ndenjes është e madhe, dhoma e ngrënies ka katër vende, mund të gatuaj ushqim të mjaftueshëm për një grup të tërë të njerëzve nëse vijnë. Unë kam gjithashtu një dush dhe një tualet, kështu që nuk duhet të dal nga aeroplani për të shkuar në tualet. E vetmja gjë që nuk kam këtu që do ta kisha në një shtëpia është dritare që hapen”, shpjegon ai, duke shtuar se thjesht hap dyert e aeroplanit për të hyrë ajri i pastër.

“Kam tre ose katër persona çdo ditë. Unë i quaj ata turistët e mi”, thotë ai.

Axline gjithashtu ishte i interesuar për një Boeing 747 — të jetosh në “Mbretëreshën e Qiejve” është ëndrra më e madhe e tij — por ai hoqi dorë kur u përball me kostot e transportit: “Vetë aeroplani ishte rreth 300,000 dollarë, por kostoja e transportit ishte 500,000 dollarë. Gjysmë milion dollarë për ta lëvizur.

Shndërrojeni aeroplanin në shtëpi

Ka shembuj të tjerë të dukshëm të aeroplanëve të shndërruar në shtëpi. Një nga më të hershmit është një Boeing 307 Stratoliner dikur në pronësi të miliarderit dhe regjisorit të filmit Howard Hughes, i cili shpenzoi një pasuri duke rimodeluar brendësinë për ta kthyer atë në një “Penthouse Fluturues”. Pasi u dëmtua nga një uragan, ai u shndërrua në një motor jaht ekstravagant dhe u ble përfundimisht në vitet 1980 nga banori i Floridës, Dave Drimmer, i cili e rinovoi gjerësisht dhe e quajti “Kifle Kozmike”. Ai jetoi në aeroplan-varkën hibride për 20 vjet, përpara se ta dhuronte përfundimisht në Muzeun Ajror të Floridës në vitin 2018.

Këngëtari amerikan i muzikës ‘country’, Red Lane, i cili kishte përvojë si mekanik aeroplani, jetoi për dekada në një DC-8 të konvertuar që ai e mori nga mbeturinat në fund të viteve 1970. Lane, i cili vdiq në vitin 2015, gjithashtu nuk ishte penduar: “Nuk jam zgjuar kurrë në këtë vend duke uruar të isha diku tjetër”, zbuloi ai në një intervistë televizive të vitit 2006.

Ata që duan të jetojnë një ose dy net në një shtëpi aeroplani kanë disa opsione në formën e hoteleve; në Kosta Rika, hoteli Costa Verde mburret me një Boeing 727 të rinovuar plotësisht — i kompletuar me dy dhoma gjumi dhe një tarracë me pamje nga oqeani; në Suedi, Jumbo Stay është një hotel i ndërtuar tërësisht brenda një Boeing 747, i vendosur në aeroportin Arlanda të Stokholmit.

Megjithatë nëse edhe ju dëshironi të jetoni përfundimisht në aeroplan duhet të jeni gati për sfida: “Duhet të keni një pasion për të dëshiruar ta bëni këtë, sepse do të ketë kaq shumë probleme sa do t’ju duhet të kuptoni se mund të bëhet dërrmuese”,thotë Joe Axline.

Kjo është ndoshta arsyeja pse disa nga vizitorët e Bruce Campbell gjatë viteve shprehën interes për të adoptuar këtë mënyrë jetese, por asnjëri nuk e ktheu ëndrrën në realitet: “Unë mendoj se është shumë e vështirë për njerëzit: disa nga të ftuarit e mi u larguan të bindur se donin ta bënin dhe iu dërgova atyre udhëzime të artikuluara për t’i ndihmuar ata të ecin hap pas hapi, por asnjë nuk ka vendosur një momentum”, thotë ai.