“Luanët e tastierës” janë ata persona që në rrjet kanë një qëndrim fyes ndaj përdoruesve të tjerë apo lajmeve gazetareske.
Ekrani heq të gjitha kufizimet dhe frenimet, dhe fjalitë që ne nuk jemi në gjendje t’i shqiptojmë drejtpërdrejt shkruhen dhe publikohen lehtësisht duke lënduar të tjerët, duke krijuar pakënaqësi, duke i lënë vendin dinamikave shkatërruese shoqërore.
Kjo fshehje pas telefonave dhe kompjuterëve lejon agresionin tonë më primitiv (dhe rrjedhimisht shkatërrues) të veprojë i patrazuar dhe të shkaktojë dëme të mëdha. Kjo vlen si për të rriturit ashtu edhe për fëmijët që hyjnë në këtë botë virtuale pa mbrojtje të pjekur për të përballuar situatën, shkruan revista Psikologjia.
Kushdo që e lë veten të ndikohet dhe të mbingarkohet nga kjo botë virtuale, ka rreziqe të mëdha: shëndet, emocional, mirëqenie në përgjithësi. Gjithnjë e më shumë, në fakt, ne jemi të detyruar të merremi me këtë mënyrë komunikimi (për shembull për punën) dhe nëse nuk jemi të vetëdijshëm se si e përdorim teknologjinë rrezikojmë të bëhemi skllevër të saj. Ne përpiqemi të mbrojmë veten dhe veçanërisht fëmijët nga ky përdorim jo i shëndetshëm i medias.
Si të zbutni luanin e tastierës?
Siç u përmend më parë, luanët e tastierës jemi të gjithë ne sa herë që shkruajmë polemika, kritika, ofendime, fyerje në rrjetet sociale ose në biseda në grup. Kur ndjejmë dëshirën e papërmbajtshme për të shkruar tonën, për ta heshtur atë person, për të thënë në mënyrë të keqe se çfarë nuk shkon.
Është disi e njëjta gjë si kur ne zemërohemi dhe duam të thyejmë gjithçka për të lëshuar avull. Është ajo nevoja për të vepruar menjëherë për t’i shfryrë emocionet tona.
Por, nëse thjesht përpiqemi të qëndrojmë të qetë dhe të heshtur dhe të presim që emocioni të marrë rrjedhën e tij, do të kuptojmë se ajo që kemi dashur të bëjmë, të themi apo të shkruajmë nuk është më aq e rëndësishme, saqë mendimet tona kanë marrë një formë tjetër në krahasim me i mëparshmi, ai zemërim ka kaluar duke i lënë vendin një vështrimi të brendshëm që i ka kuptuar gjërat, që ka zgjedhur shtigje të reja për të marrë, që gjithçka është më e qartë dhe se dëshira jonë shtytëse për ta shkruar atë gjë sigurisht që nuk do të kishte ndihmuar në udhëtimin e të kuptuarit të vetvetes./Katror.info