Jo krejt lajmet janë zi. Disa janë edhe të bardha.
E për tri vjet, na i kemi shpërnda veç ato – me dashni e me këmbëngulje.
Tri vjet. Duket pak, po na që jemi rritë brenda këtyre mureve digjitale të Katrorit e dimë mirë: s’ka qenë as lehtë, as “veç një faqe lajmesh”.
Kemi qenë gazetarë, redaktorë, kameramanë, montazherë, psikologë, motivues, terapistë të shoqërisë, dhe ndonjëherë edhe gjysmë shërbyes civil. Sepse kur je media që zgjedh me folë veç për të mirën, për njerëzit që s’dalin në TV, për idetë që nuk janë viral, për lagjet që nuk kanë emër, e për komunitetet që janë krejt të harruara – nuk e ke luksin me qenë veç gazetar.
Mundesh me e lexu edhe…
Kemi luftu me lajmet e këqija, jo me shkrime – po me qëllim.
Shumica e njerëzve mendojnë që lajmet e mira janë të rralla. Gabim. Lajmet e mira janë kudo, po shumica nuk lodhen me i kërku. Sepse kërkojnë kohë, kërkojnë kafshatë durimi, kërkojnë me i njohë njerëzit përtej statusit në rrjete sociale, kërkojnë me ecë nëpër fshatra, me hy nëpër organizata të vogla që funksionojnë me donacione, e me folë me njerëz që s’dinë me bo PR për veti – por që janë heronj të përditshmërisë.
Këta janë heronjtë tanë. Jo figurat që janë 5 herë në javë në prime-time, po ata që ndreqin jetën e dikujt pa kërku asgjë mbrapsht. Edhe për tri vjet, Katrori i i ka gjetë, intervistu, dokumentu, ndriçu.
Me i bo lajmet e mira me stil, është si me kthy borën në dritë dielli. Jo, s’jemi “naivë” që s’po i shkruajmë skandalet. Jemi të vetëdijshëm. I dimë problemet, krizën politike, tensionet, polarizimin, gënjeshtrat, thashethemet, clickbait-et.
Por kemi zgjedhë me mos me qenë pjesë e rrëmujës. Jo se nuk dimë, po sepse s’duam. Njerëzit kanë boll stres. Boll u jepet arsye me ikë nga lajmet. Na si Katror, prej ditës së parë, kemi vendosë me ju dhënë arsye me u kthy. Me thënë: “A po sheh që ka ende shpresë?”
Jo për me iu shitë ëndrra boshe, po për me iu dëshmu që kjo tokë ka njerëz që nuk e kanë harru kuptimin e fjalës “mirë”.
Me qenë pjesë e Katror-it nuk osht veq “punë e rrogë”. Osht bindje që kjo shoqni ka me u bo ma mirë, edhe nëse krejt tjerët kanë heq dorë.
Osht bindje që gazetaria mundet me ndihmu një vend, jo me e fundosë. Osht bindje që kur i jep hapësirë zgjidhjes, jo vetëm problemit, ke me pa ndryshim.
Në një vend ku edhe kur e hap Instagramin të lodhin me “breaking news” të rremë, na e kemi bo lajmin e mirë një lloj revolucioni të qetë.
E ti që po e lexon këtë… Ti ndoshta je dikush që na ka përcjellë që ditën e parë. Apo ndoshta ke ardhë tash vonë. Ndoshta s’e ke ditë kurrë kush janë këta “të Katrorit”, po veç ke ndje që diku nëpër rrjet, ka një dritë që s’po fiket.
Na jemi ajo dritë. Jo se jemi më të mirë se të tjerët. Po sepse kemi vendosë mos me u dorëzu. Edhe kur lajmi më i rëndësishëm i ditës është që dikush ka lanë një stol në park, e fëmijët e një lagjeje kanë ku me u ulë për herë të parë – na jemi aty.
Sepse nëse ajo nuk është lajm i mirë… çka osht?
Tri vjet. Mijëra orë. Qindra projekte. Dhjetëra njerëz. Një mision: Me i tregu Kosovës që ka arsye për me u mburrë.
Kjo është Katror Media.
Kështu kemi fillu. Kështu kemi me vazhdu.
Jo për me bo zhurmë. Po për me lënë gjurmë!
