Përshypje për filmin “La vita è bella” nga Roberto Benigni
“La vita è bella” apo “Jeta është e bukur” i regjisorit, aktorit, skenaristit dhe komedianit italian Roberto Benigni është frymëzuar nga libri i Rubino Romeo Salmonit “Në fund unë e mposht Hitlerin (In the end I beat Hitler) si dhe nga vetë babai i Benginit, shkruan Ashleymanning, përcjell Katror.Info.
Filmi është i llojit tragji-komedi me një qasje unike ndaj Holokaustit, të cilin mundohen me mshefë në petkun e një loje imagjinare. Babai i Benignit i ka kalu dy vjet në kampin nazist të punës dhe çdoherë kur ua ka rrëfy përvojën e tij tragjike të mbështjellë me humor, gjë që është pasqyru edhe në film.
Mundesh me e lexu edhe...
Ndonëse çështja është jashtëzakonisht e zymtë, në të janë të pranishme nota të humorit që e bëjnë edhe më tragjike. Benigni luan rolin e Guidos, një të riu që shkon në qytetin e Arezzo-s me qëllim me hapë një librari. . Ai ka disa takime të rastësishme me Dora (Nicoletta Braschi), me të cilën bie në dashuri. Pesë vjet më vonë ata janë të martuar dhe prindër të një fëmije, kohë pa kohë kjo, kur vendi pushtohet nga nazistët. Guidon, Doran dhe djalin e tyre, Josiun, i çojnë në një kamp përqendrimi. Guido do të bëjë gjithçka për të ndaluar Joshuan të kuptojë se çfarë po ndodh dhe krijon një fantazi ku kampi është një lojë, me një fitues dhe çmim, dhe ata janë jashtë për të fituar.
Ky është një film në dy pjesë dhe bëhet një kërcim në kohë. Historia fillon në vitin 1939, me Guidon që përpiqet të fitojë mbi princeshën e tij, Dora. Guido është një njeri i ëmbël dhe i sjellshëm që nuk do të ndalet para asgjëje derisa ta bëj të qeshë Dorën. Gjysma e parë është një komedi romantike me të vërtetë qesharake dhe idiote. Pastaj historia zhvendoset për pesë vjet përpara kur lufta po e pushton Italinë. Dallimi midis dy gjysmave të filmit është i dukshëm, por toni i lehtë dhe komedia e zezë mbahet anembanë, me disa momente të hidhura deri në fund.
Ndërsa historia vazhdon, për t’i lënë vendin zemër thyerjes së tij teksa përpiqet ta mbrojë djalin e tij nga ajo që po e kalojnë, situatat qesharake sa vijnë e bëhen më të vështira për “t’u shpikur” nga ana e Guidos. Kjo nuk do të thotë se nuk ka të dhëna se tmerret po vijnë në gjysmën e parë, me diskutime rreth kursimeve të bëra nëse të gjithë njerëzit e gjymtuar vriteshin, fyerjet anti-semite që personazhet durojnë dhe ku Guido imiton një vizitor të shkollës që është atje për të mësuar për racën ariane ‘superiore’.
Mund të ndihet shqetësimi që sa vjen e rritet me kalimin e kohës, horrori godet më fort dhe çdo gjë nis të manifestohet në formën e vërtetë të vet. “Jeta është e bukur” është njëri prej filmave që nuk të shqitet nga mendja gjatë, është përkujtues për një nga tragjeditë më të këqija të historisë së kohëve të fundit, ndërsa në të njëjtën kohë një testament për forcën njerëzore dhe familjen.
Mënyra se si portretizohet Holokausti, me kaq shumë gjëra të mbetura pa u treguar, është prekëse dhe vërtet e frikshme. Në pjesën më të madhe duket sikur po e përjeton me sytë e një fëmije, pasi Joshua shkon së bashku me lojën nga frika se mos mungon në çmim, por në të njëjtën kohë dyshon se babai i tij nuk është plotësisht real në krejt çka po bën.
Roberto Benigni me mjeshtëri krijon dhe thur historinë së bashku, duke balancuar në mënyrë të përsosur dramën dhe komedinë për të bërë diçka që është edhe goditje e fortë dhe argëtuese për t’u parë. Ai është gjithashtu jashtëzakonisht i mirë si Guido, duke e bërë atë një karakter krejtësisht simpatik dhe tërheqës.
Ai është gjithashtu jashtëzakonisht I mirë në rolin e Guidos, duke e bërë atë një karakter krejtësisht simpatik dhe tërheqës. Në fillim ai është një buffoon i dashur, jashtë për të fituar zemrën e Dorës së tij të çmuar, dhe më vonë ai është një baba i fortë vullnet. Bengini është vërtetë madhështor në të dyja portretizimet. Është një histori mbi familjen dhe mbijetesën që ta thyen zemrën ani pse fillon me një ton më të lehtë, merr kthesën e një filmit tragjik dhe të fuqishëm.
Ky film është më të vërtetë një udhëtim emocional prej fillimit deri në fund… është i tillë që zor se lë ndonjë sy të pa njomë nga lotët/Katror.info
Përgatiti:
