Barby Keel, një grua 90-vjeçare nga Anglia, ka shpëtuar më shumë se 10,000 kafshë nga abuzimi ose braktisja gjatë jetës së saj dhe nuk ka asnjë plan për të ndalur së punuari.
Keel ka mbi 54 vite që drejton “Strehimoren e Kafshëve Barby Keel” në Sussex, Mbretërinë e Bashkuar, një rrugëtim i gjatë që, sipas saj, nuk do të përfundojë derisa të ketë forcë të qëndrojë në këmbë.
Historia e saj nisi në vitet 70, kur një ushtar britanik i vendosur në Irlandën e Veriut i kërkoi të kujdesej për qenin e tij gjatë shërbimit. Qeni përfundoi duke qëndruar përgjithmonë me të. Pak më vonë, një organizatë bamirësie, “Klubi i Maceve Bexhill”, i kërkoi të strehonte disa mace. Sot, pas mbi 50 vitesh, ajo kujdeset për më shumë se 600 kafshë, përfshirë 160 mace, 16 derra, 8 qen, 6 kuaj, 100 pula dhe 80 lepuj.
Mundesh me e lexu edhe…
“Së shpejti kisha rreth 40 mace dhe fillova të strehoj edhe kafshë të fermës si dele, lopë, derra dhe dhi”, tregoi ajo për median SWNS, përcjell Katror.info.
Strehimorja e saj prej 12 hektarësh, të cilën e menaxhoi vetë për 20 vite me radhë, tani funksionon me ndihmën e një grupi vullnetarësh. Keel kujdeset për kafshët çdo ditë dhe largohet nga strehimorja vetëm një herë në disa javë për të bërë pazar ose për të luajtur me ekipin lokal të shigjetave. Ajo thekson se, pavarësisht moshës, “nuk merr asnjë ditë pushim”.
Keel ka luftuar tri herë me kancerin, por ende nuk planifikon të ndalet.
“Ka ditë që ndihem shumë e lodhur — është punë e vështirë,” pranoi ajo. “Por pastaj më afrohet ndonjë kafshë, më prek me hundën e saj ose më shikon në sy, dhe kujtohem pse e bëj këtë. Kafshët e mia janë gjithmonë në vend të parë dhe kështu do të mbetet.”
Ajo madje ka përfunduar një marrëdhënie afatgjatë për hir të kafshëve, pasi partneri i atëhershëm i kishte vënë ultimatum: ‘unë ose kafshët’.
Strehimorja e Barby Keel është një organizatë jofitimprurëse dhe mbështetet tërësisht në donacione. Së fundmi është rihapur për publikun dhe do të qëndrojë e hapur çdo të diel deri në tetor 2025, ku vizitorët mund të shohin kafshët, të vizitojnë kafenenë, dyqanin e suvenireve dhe ambientin me zvarranikë.
“Ne gjithashtu kemi një dyqan në vend dhe unë blej ushqim në sasi të mëdha me pensionin tim për ta shitur lirë, që njerëzit të kenë mundësi të ushqejnë kafshët e tyre,” tha ajo. “Rihapja ishte mbushur përplot njerëz, gjë që ishte e mrekullueshme.”
Ajo shprehu mirënjohje për ekipin e vullnetarëve dhe komunitetin që e mbështet:
“Jam shumë mirënjohëse për ekipin tim të vullnetarëve — ata bëjnë që gjithçka të funksionojë — si dhe për publikun bujar,” tha Keel. “
Ajo shtoi se nuk merret më me kafshët e mëdha, por çdo mëngjes ushqen macet dhe i sheh të gjitha. “Është një jetë e mirë,” përfundoi ajo./Katror.info
