David Bowie, në një artikull për Rolling Stone nga mesi i viteve 1990, përmblodhi talentin unik të Trent Reznor dhe Nine Inch Nails:
“Muzika e Trent, e ndërtuar ashtu siç është mbi historinë e eksperimenteve industriale dhe mekanike të tingullit, përmban një bukuri që tërheq dhe zmbraps në të njëjtën masë”.
Bowie është një nga shumë veteranët e njohur të industrisë së muzikës që kanë lavdëruar Nine Inch Nails, duke krahasuar punën e Reznor me atë të Brian Eno dhe Velvet Underground. Bowie dhe Nine Inch Nails bënë një turne së bashku në vitin 1995 dhe më vonë bashkëpunuan në remiksin e këngës së Bowie-t nga viti 1997, “I’m Afraid of Americans”.
Mundesh me e lexu edhe…
Një tjetër ikonë muzikore, Johnny Cash, zgjodhi të interpretonte këngën “Hurt” (Lëndim) të Nine Inch Nails për albumin e tij American IV: The Man Comes Around. Kënga u bë një hit i papritur, duke fituar një çmim Grammy, një MTV Video Award dhe një CMA Award.
Producenti Bob Ezrin – i njohur për punën e tij me Kiss, Peter Gabriel dhe Pink Floyd – e quajti Reznor “një vizionar të vërtetë”, i cili ka “thyer dhe rikrijuar rregullat e angazhimit në çdo nivel, nga incizimi e deri te turnetë dhe ndërveprimi me fansat e tij”.
Admirues i zjarrtë i muzikantit anglez David Bowie, Trent Reznor e ka renditur albumin Low të vitit 1977 si një nga të preferuarit e tij dhe ka thënë se e dëgjonte vazhdimisht gjatë regjistrimit të albumit “The Downward Spiral” (Spiralja në rënie) për frymëzim. Në vitin 1995, Nine Inch Nails bëri një turne të përbashkët në Amerikën e Veriut për albumin Outside të Bowie. Reznor u shfaq gjithashtu në videon e Bowie për “I’m Afraid of Americans”, si ndjekës i tij, dhe realizoi disa remikse për publikimin e këngës, përfshirë edhe një remix të “The Heart’s Filthy Lesson” (Mësimi i ndyrë i zemrës). Me kalimin e kohës, ata e konsideruan njëri-tjetrin miq edhe jashtë fushës profesionale.
Në vitin 1988, Trent Reznor, kitaristi dhe tastieristi i pavërejtur dhe thatanik nga Ohio, ishte ndoshta personi i fundit që do të prisnit të udhëhiqte një revolucion rock. Por kjo është magjia e Trent Reznor dhe grupit të tij personal, Nine Inch Nails.
Nine Inch Nails kishte shumë anëtarë të angazhuar, por vetëm një anëtar formal, i cili faktikisht i bënte të gjitha punët vetë – dhe ai ishte Trent Reznor. Ardhja dhe suksesi masiv komercial i Nine Inch Nails ishin krejtësisht të papritur, por ende rezonojnë më shumë se tri dekada pasi filluan.
Farat e rock-ut industrial u mbollën në vitet ’70 nga artistë avangardë si Throbbing Gristle. Sidoqoftë, zhanri, i cili përzien elementët elektronikë me agresionin e papërpunuar të punk-ut, mbeti në skajet e skenës muzikore për dy dekada, para se Nine Inch Nails ta sillte atë te masat më të gjera. Çelësi ishte aftësia e Reznor për të krijuar melodi tepër tërheqëse brenda një kornize të rock-ut industrial. Ky nuk ishte vetëm tingull për hir të tingullit, por një tapiceri e rregulluar me kujdes, me zhurmë të fuqishme dhe hipnotike.
Duke nisur me albumin e tyre debutues të vitit 1989, Pretty Hate Machine (Makinë mjaft e urryer), Nine Inch Nails kanë krijuar një karrierë të gjatë dhe të pasur me histori. Grupi ishte një nga më të suksesshmit e rock-ut të viteve ’90 dhe ka ruajtur popullaritetin edhe në dekadat që pasuan. Më shumë se 20 milionë albume të shitura dhe çmime të shumta Grammy janë ndër arritjet e tyre më të mëdha.
Nine Inch Nails është përshkruar si një grup që përfshin rock alternativ, rock industrial, dance industrial, elektro-industrial, metal industrial, rock elektronik dhe metal alternativ. Reznor nuk i është referuar kurrë punës së tij si muzikë industriale, por pranon se ka huazuar teknika nga grupe të hershme me tingull që sot konsiderohet pjesë e rock-ut industrial, si Throbbing Gristle dhe Test Dept.
Albumi The Fragile (E brishtë) ndërthur zhanre të ndryshme, si p.sh. solo piano në “The Frail” dhe elementë të sesionit ritmik (bateri dhe bas) në “Starfuckers, Inc.” Muzika ambientale është prezente në disa projekte të Nine Inch Nails, përfshirë albumet Ghosts I–IV (Fantazmat I–IV), që veçohen për atmosferën e tyre të errët ambientale, të realizuar në ambient izolimi gjatë pandemisë së COVID-19; Hesitation Marks (Shenjat e hezitimit); The Downward Spiral; The Slip dhe The Fragile.
Duke sjellë tingujt e ashpër të rock-ut industrial në rrjedhën kryesore, Trent Reznor dhe grupi i tij, Nine Inch Nails, u bënë fytyra e muzikës industriale në vitet ’90 me këngë si “Head Like a Hole”, “Closer” dhe “Hurt”, të cilat u kthyen në hite. Albumet The Downward Spiral (1994) dhe The Fragile (1999) kryesuan listat muzikore. Të nominuar për më shumë se një duzinë çmimesh Grammy, Nine Inch Nails fituan çmimin për Performancën më të Mirë Metalike në 1992 dhe 1996 për këngët “Wish” dhe “Happiness in Slavery”, nga EP-ja e tyre metalike Broken.
Në vitin 1997, revista Time e emëroi Reznorin si një nga 25 amerikanët më me ndikim. “Reznor e përdor fuqinë muskulare të rock-ut industrial me një inteligjencë të mprehtë dhe vetëpërçmuese,” vuri në dukje revista, duke shtuar se muzikanti i dha një zë “nënkulturës së Gjeneratës Y.”
Në të vërtetë, ndikimi i Reznorit te fansat shkoi shumë përtej shitjeve të albumeve. Videot muzikore të Nine Inch Nails patën rotacion të rregullt në MTV. Temat e tyre të errëta, madje sadiste, qëndronin në kontrast të plotë me fenomene si Spice Girls dhe Britney Spears, të cilat ishin gjithashtu të njohura në atë kohë. Logoja NIN u bë e përhapur në vitet ’90, duke u shfaqur në bluza, postera dhe arna në pothuajse çdo çantë shpine të gjimnazistëve. Ajo ishte aq ikonike, saqë 20 vjet më vonë do të përfshihej në Captain Marvel, filmin superhero të vendosur në vitet ’90.
Edhe pse Reznor dhe brezi i tij i parë i fansave janë plakur, lidhja mes tyre mbetet e fortë. Muzikanti ka shkruar partitura për shumë filma të suksesshëm, duke përfshirë The Social Network (2010), The Girl with the Dragon Tattoo (2011) dhe Bird Box (2018). Megjithëse këto nuk janë zyrtarisht projekte të Nine Inch Nails, ato pasqyrojnë rezonancën e vazhdueshme emocionale që muzika e tij ka me publikun.
Gjatë viteve 2000, Reznor ruajti suksesin e tij në klasifikime, edhe pse stili i grupit u zhvendos drejt përshirjes së elementeve elektronikë atmosferikë, të ndikuar nga partiturat e tij të filmave fitues të çmimeve Oscar. Në vitin 2016, pas dekadash si i vetmi anëtar zyrtar i grupit, ai mirëpriti producentin anglez Atticus Ross – partnerin e tij të gjatë në kompozime filmash dhe shokun e grupit në projektin How to Destroy Angels – si anëtarin e dytë zyrtar të Nine Inch Nails.
Gjatë pesë viteve të ardhshme, dyshja kaloi një periudhë të frytshme, duke prodhuar partitura të reja filmash, si dhe projekte të Nine Inch Nails, përshirë LP-në Bad Witch të vitit 2018 dhe vazhdimin e serisë së tyre instrumentale Ghosts me dy hyrje të reja në vitin 2020: Ghosts V: Together dhe Ghosts VI: Locusts.
Në studio, Reznor është i njohur për mjeshtërinë e tij, duke shtyrë në mënyrë rutinore kufijtë e tingujve akustikë dhe sintetikë për të krijuar një stil unik. Ai ishte gjithashtu në ballë të muzikës në video lojëra, duke kompozuar kolonën zanore të videolojës Quake në vitin 1996. Ai do t’i çonte gjërave një hap më tej në vitin 2007, kur krijoi një lojë realiteti alternativ për të shoqëruar albumin Year Zero të Nine Inch Nails.
Si avokat i revolucionit digjital të muzikës, Reznor më parë inkurajoi fansat të shkarkonin muzikën e tij në mënyrë të paligjshme dhe më vonë dhuroi falas albumin e tij të vitit 2008, The Slip. Udhëtimi i tij në botën e shpërndarjes digjitale të muzikës përfundimisht e çoi atë të bashkohej me Beats Music në vitin 2012, duke marrë rolin e Shefit të Seksionit Kreativ. Ai u bë pjesë e ekipit ekzekutiv të Apple Music në vitin 2014, kur Beats u ble nga gjiganti i teknologjisë, duke qëndruar me kompaninë deri në vitin 2018.
Nine Inch Nails kanë një katalog mbresëlënës muzikor që përshin dy dekada dhe nëntë albume në studio. Megjithatë, rëndësia e LP-së së tyre të dytë, The Downward Spiral, ishte një pikë kthese; kritikët e quajtën një “sulm me zhurmë të plotë”, “formën përfundimtare dhe puriste të vetë-shprehjes”, duke vënë në dukje se ai “riformësoi botën për miliona adoleshentë”.
The Downward Spiral vazhdon të vlerësohet si një nga LP-të kryesore dhe është shfaqur në lista të shumta të albumeve më të mëdha të të gjitha kohërave. Suksesi i tij hapi derën për shumë grupe të tjera industriale të viteve ’90 me një qasje të ngjashme, duke përshirë Marilyn Manson, White Zombie, Filter dhe The Prodigy.
Temat lirike që gjenden në këngët e Nine Inch Nails kanë të bëjnë kryesisht me eksplorimet e errëta të vetvetes, duke përfshirë fenë, lakminë, famën, epshin, varësinë, vetë-mashtrimin, plakjen, keqardhjen dhe nihilizmin. Herë pas here, tekstet largohen nga natyra e tyre introspektive për të trajtuar tema të tjera, si politika, që është fokusi i albumit Year Zero (Viti Zero) nga viti 2007, një album konceptual, si dhe i dy albumeve të tjerë, “The Downward Spiral” (Spiralja në rënie) dhe “The Fragile”, (E brishtë).
Nine Inch Nails ishte planifikuar të performonte në MTV Movie Awards 2005, por u tërhoq nga shfaqja për shkak të një mosmarrëveshjeje me rrjetin lidhur me përdorimin e një imazhi të pandryshuar të George W. Bush si sfond për performancën e këngës “The Hand That Feeds”.
Në vitin 2006, pasi u lajmërua nga një faqe interneti e fansave, Reznor lëshoi një urdhër ndërprerjeje dhe ndalimi ndaj Fox News Channel për përdorimin e tre këngëve nga albumi “The Fragile” në transmetim pa leje. Këngët “La Mer”, “The Great Below” dhe “The Mark Has Been Made” u shfaqën në një episod të Tregimeve të Luftës me Oliver North, i cili detajonte betejën e Iwo Jima. Një postim u shfaq në blogun e Reznor-it, ku ai falenderonte fansat. “Faleminderit për këshillat, Fox News. Është dhënë një urdhër ndalimi dhe ndërprerjeje. FUCK Fox Fucking News.”
Muzika e Nine Inch Nails thuhet se është përdorur nga ushtria amerikane si një formë torture muzikore për të thyer vendosmërinë e të burgosurve. Trent Reznor e kundërshtoi fuqishëm këtë përdorim të muzikës së tij, duke publikuar mesazhin e mëposhtëm në faqen zyrtare të Nine Inch Nails:
“Është e vështirë për mua të imagjinoj diçka më fyese, poshtëruese dhe tërbuese sesa të zbuloj se muzika, në të cilën kam vënë zemrën dhe shpirtin për ta krijuar, është përdorur për qëllime torture. Nëse ekziston ndonjë opsion ligjor që mund të merret realisht, ai do të ndiqet në mënyrë agresive, me çdo mundësi të mundshme. Fitimet do të dhurohen për organizatat bamirëse të të drejtave të njeriut. Falë Zotit, ky vend është rikthyer në anën e arsyes dhe mund ta lëmë pas epokën e pushtetit, lakmisë, paligjshmërisë dhe çmendurisë së administratës Bush.”
Në janar të vitit 2020, pas nominimeve të mëparshme në 2014 dhe 2015, Nine Inch Nails (Alessandro Cortini, Robin Finck, Danny Lohner, Trent Reznor, Atticus Ross, Ilan Rubin dhe Chris Vrenna) u emëruan si anëtarë të klasës së vitit 2020 të Rock and Roll Hall of Fame./Katror.info
Përgatiti:
