Shumica prej nesh e dinë kuadrin e Teorisë së Big Bengut – universi filloi të zgjerohej nga një pikë e vetme pas një shpërthimi të madh, ndërsa materia filloi të bashkohej në struktura më të mëdha dhe më të nxehta, universi filloi të zgjerohej me shpejtësi gjithnjë e më të madhe.
Kjo do të kërkonte që në periudhat më të hershme të universit, ky zgjerim të ishte më i ngadalshëm dhe që meqenëse Ajnshtajni tregoi se koha dhe hapësira ishin të lidhura, koha gjithashtu do të ishte më e ngadaltë – pikërisht ajo që sapo u zbulua nga astronomët Down Under, shkruan Good News Network.
Në një punim novator të botuar në Nature, profesori Geraint Lewis i Universitetit të Sidneit dhe Dr. Brendon Brewer në Universitetin e Auckland përdorën kuazarët si orë për të gjurmuar shpejtësinë e kohës në universin e hershëm – ndoshta më pak se një miliard vjet pas Big Bengut, transmeton Katror.info
Kuazarët janë objektet më të fuqishme të njohura në univers dhe ato tregojnë se koha lëvizi 500% më ngadalë në kapitullin më të hershëm të universit sesa sot.
“Duke parë prapa në një kohë kur universi ishte pak më shumë se një miliard vjet i vjetër, ne shohim që koha duket se rrjedh pesë herë më ngadalë,” tha profesor Lewis. “Nëse do të ishit atje, në këtë univers foshnjor, një sekondë do të dukej si një sekondë – por nga pozicioni ynë, më shumë se 12 miliardë vjet në të ardhmen, ajo kohë e hershme duket se zvarritet”, tha profesori Geraint Lewis.
Metodat e mëparshme të takimit të universit përdornin shpërthime supernova, por kuazarët janë shumë më energjikë, duke vepruar më shumë si shfaqje fishekzjarre të përsëritura sesa një fishekzjarre e vetme. Këto bërthama aktive galaktike fuqizohen nga vrima të zeza supermasive miliarda herë më të mëdha se dielli i rrethuar nga disqe gjigante grumbullimi të gazit të nxehtë. Energjia që ata lëshojnë është përtej çdo metafore.
Lewis shpjegon se ai dhe ekipi i tij përdorën spektroskopinë për të ndarë dritën nga rreth 200 kuazarët në jeshile, të kuqe dhe infra të kuqe, gjë që i lejoi ata të përshkruanin rrugën e dritave nëpër hapësirë dhe kohë më tepër si tik-taket e orës.
“Me këto të dhëna dhe analiza të reja, megjithatë, ne kemi qenë në gjendje të gjejmë rriqrën e pakapshme të kuazarëve dhe ata sillen ashtu siç parashikon relativiteti i Ajnshtajnit,” tha Lewis.
Është hera e tretë ose e katërt në kujtimet e fundit që një parashikim i guximshëm i Ajnshtajnit është vërtetuar i saktë, duke demonstruar intelektin e shkëlqyer të një njeriu që po merr më shumë parashikime nga varri i tij sesa disa shkencëtarë në laborator. /Katror.info
Përgatiti:
