Shkencëtarët kanë shpikur një teknikë revolucionare të tatuazhit të arit në indet e gjalla, një hap që mund të revolucionarizojë bashkimin e qelizave njerëzore dhe pajisjeve elektronike.
Shkencëtarët kanë zgjeruar litografinë me nano gjurmë për të ngulitur nanopika dhe nanotela ari në qelizat fibroblaste të embrioneve të gjalla të miut, një përparim i rëndësishëm drejt montimeve më të ndërlikuara, shkruan Katror.info.
Rëndësia e një qasjeje të tillë shkon përtej joshjes së saj fantastiko-shkencore. David Gracias, një inxhinier nga Universiteti Johns Hopkins që drejtoi ekipin hulumtues, parashikon aplikime të jashtëzakonshme shëndetësore për teknikën e re. Hulumtimi në lidhje me punën e ekipit të tij u botua në revistën Nano Letters.
Nëse imagjinoni se ku po shkon e gjithë kjo në të ardhmen, ne do të dëshironim të kishim sensorë për të monitoruar dhe kontrolluar nga distanca gjendjen e stacioneve individuale dhe mjedisin që i rrethon në kohë reale, shpjegon Gracias.
Progresi i lartpërmendur në integrim nxitet nga nevoja urgjente për të lidhur elektronikën dhe biologjinë njerëzore, një përpjekje e mbushur me sfida për shkencëtarët. Pengesa kryesore qëndron në mospërputhjen midis indeve të gjalla dhe teknikave të prodhimit të përdorura në prodhimin e elektronikës. Metodat ekzistuese, edhe pse janë të afta për fleksibilitet dhe miniaturizim, shpesh përdorin kimikate të forta, temperatura të larta ose vakum që nuk janë në përputhje me indet e gjalla.
Gracias dhe ekipi i tij u frymëzuan nga litografia me nanoprintim, një proces që përfshin ngulitjen e modeleve në shkallë nano në një material duke përdorur një pullë. Edhe pse ari shërben si material fillestar, procesi përfshin hapa të shumtë. Pas ngulitjes së modelit në një meshë silikoni të veshur me polimer, modeli transferohet në filma xhami të hollë. Shtohet më pas një përbërje biologjike e quajtur cisteaminë, e ndjekur nga një shtresë hidrogeli.
Mostra më pas transferohet në qelizat fibroblaste pas trajtimit me xhelatinë. Rezultati është i jashtëzakonshëm: ari lidhet me stacionin, duke mbijetuar deri në 16 orë, pa kompromentuar qëndrueshmërinë e stacionit. E njëjta teknikë është aplikuar gjithashtu me sukses për të lidhur vargje nanotelash ari në trurin ex vivo të minjve.
Gracias thekson risinë e kësaj arritje. “Ne kemi treguar se ne mund t’i bashkojmë qelizat e gjalla nanomodele komplekse, ndërkohë që sigurojmë që qeliza të mos vdesë”, thekson ai.
Gjegjësisht, thjeshtësia dhe efektiviteti i kostos së litografisë në shkallë nano hap rrugën që elektronika më komplekse, duke përfshirë elektroda, antenat dhe qarqet, të bashkëjetojnë jo vetëm me indet e gjalla, por edhe me hidrogelet dhe materialet e tjera të buta.
Shkencëtarët parashikojnë se kjo qasje e modelimit të nano, e kombinuar me teknikat e vendosura të mikrofabrikimit, do të hapë mundësi të reja për substratet e kulturës qelizore, materialet biohibride, pajisjet bionike dhe biosensorët./Katror.info
Përgatiti:
