Të fshehura nën ujërat përreth ishullit japonez të Yonagunit janë mbetjet imponuese të një qyteti 10,000-vjeçar, ose edhe më të lashtë, besojnë shumë ekspertë. Formacionet mahnitëse përfshijnë një monument kompleks, monolit, piramidal, së bashku me strukturat që ngjajnë me mbetjet e një kështjelle, tempuj, porte dhe stadiume, të gjitha të lidhura me rrugë.
“Struktura më e madhe duket të jetë një piramidë e ndërlikuar, monolitike, me shkallë që del nga një thellësi prej 25 metrash,” shpjegoi biologu detar Masaaki Kimura për National Geographic në 2007.
Kimura atëherë kishte hartuar këto struktura të çuditshme dhe për më shumë se 15 vjet, sa herë që zhytej për t’i parë ato, ai ishte gjithnjë e më i bindur se ato ishin pjesë e një qyteti të lashtë. Ai dhe të tjerë kanë sugjeruar se ato mund të jenë ndërtuar nga japonezët e periudhës Jōmon: gjahtarë-mbledhës që banonin në ishuj që në vitin 12,000 para Krishtit, sipas një raporti të BBC.
Megjithatë, disa nuk janë të bindur nga kjo ide e një Atlantide japoneze. Robert Schoch, një profesor në Universitetin e Bostonit, i cili vetë hetoi vendin, pohon se Monumenti Yonaguni (siç quhet tani) është në të vërtetë një fenomen natyror.
Duke iu referuar platformave dhe tarracave, ai tha për National Geographic, “Kjo është gjeologjia bazë dhe stratigrafia klasike për gurët ranorë, të cilët zakonisht çahen përgjatë rrafshinave dhe të japin këto skaje shumë të sheshta, veçanërisht në një zonë me shumë kreshta dhe aktivitet tektonik.”
Kanë kaluar më shumë se 16 vjet që kur këta dy ekspertë folën për revistën dhe 37 vjet nga zbulimi i monumentit dhe e vërteta për origjinën e tij mbetet ende mister.
Një zhytës vendas e hasi për herë të parë në vitin 1986, duke vënë re shkallët pothuajse të sheshta të “piramidës”. Që atëherë, teoritë kanë qarkulluar se si ajo arriti atje.
Disa, si Kimura, besojnë se vizioni i madh dikur ishte pjesë e kontinentit mitik të Paqësorit Mu, i cili, sipas legjendës, u fundos nën valë gjatë një katastrofe të madhe. Arsyetimi i tij për një përfundim të tillë është i dyfishtë.
Së pari, ai pretendon se ka njohur shenjat e gurores në gur dhe ka gjetur shkëmbinj që duket se kanë qenë në formë për t’u dukur si kafshë. “Shembulli që unë përshkroa si një sfinks nënujor është i ngjashëm me një mbret kinez ose të vjetër Okinawan”, tha ai për National Geographic.
Së dyti, ai theksoi se rajoni, në Unazën e Heshtjes, është i njohur për zhvillime të forta sizmike. Kimura vuri re se një cunami, valët e të cilit u ngritën rreth 40 metra, goditi ishullin Yonaguni dhe rrethinat e tij në 1771.
Fatkeqësia la rreth 12,000 të vdekur ose të zhdukur, sipas gazetës japoneze Yomiuri Shimbun, dhe hulumtimi i kryer në Universitetin e Tokios sugjeron se zona goditet nga një cunami çdo 150 deri në 400 vjet. Me fjalë të tjera, një ngjarje e ngjashme mund të kishte fundosur Monumentin Yonaguni.
Toru Ouchi, një asistent profesor i sizmologjisë në Universitetin e Kobe, tha për National Geographic se ai mbështet teorinë e Kimura, duke këmbëngulur se strukturat nuk mund të ishin krijuar nga lëvizja e pllakave tektonike.
“Unë u futa atje dhe preka piramidën,” tha ai. “Ajo që thotë profesor Kimura nuk është aspak një ekzagjerim. Është e lehtë të shihet se këto mbetje nuk janë shkaktuar nga tërmetet.” Pavarësisht kësaj, profesor Schoch, ndër të tjera, nuk dëshiron të ndikohet nga këto argumente.
“Herën e parë që u zhyta në monument, e dija se nuk ishte artificial,” theksoi ai. “Nuk është aq e rregullt sa pretendojnë shumë, dhe këndet e duhura dhe simetria nuk përputhen në shumë vende.”
Në mënyrë të ngjashme, profesori nga Universiteti i Bostonit këmbënguli se vrimat dhe shenjat në shkëmbinj ishin shkaktuar ndoshta nga vorbulla nënujore ose krijesa detare.
“Profesor Kimura pretendon se ka parë një lloj shkrimi apo pikture, por ato janë thjesht gërvishtje në shkëmb që janë të natyrshme”, tha ai. “Ai i interpreton si artificiale, por nuk e di nga e ka marrë këtë ide”. Së fundi, argumentet e të dyja palëve janë bindëse, saqë deri më tani askush nuk e ka zbardhur kategorikisht misterin./Katror.info