Shkencëtarët thonë se pambuku dhe sfungjeri me kocka kallamari mund të thithin 99.9% të mikroplastikës.
Një matricë e kockave të kallamarit dhe celulozës së pambukut ofron një zgjidhje me kosto të ulët dhe të shkallëzuar për helmimin global me mikroplastikë, sipas një studimi të ri nga Kina, transmeton Katror.info.
Në përpjekje për të gjetur një material që do të adresonte të gjitha shqetësimet e zakonshme me filtrimin mikroplastik, sfungjeri i shkencëtarëve me kallamar pambuku shfaqi 99.9% efikasitet dhe një “ripërdorim të jashtëzakonshëm”.
E testuar në ujin e gjetur në një liqen, një pellg të gërvishtur, në det dhe një kanal vaditjeje, shkalla e largimit prej 99.9% ra vetëm disa pikë përqindje pas disa cikleve të dekontaminimit, raportojnë autorët në Science Advances, shkruan Good News Network.
Një matricë e kockave të kallamarit dhe celulozës së pambukut ofron një zgjidhje me kosto të ulët dhe të shkallëzuar për helmimin global me mikroplastikë, sipas një studimi të ri nga Kina.
Në përpjekje për të gjetur një material që do të adresonte të gjitha shqetësimet e zakonshme me filtrimin mikroplastik, sfungjeri i shkencëtarëve me kallamar pambuku shfaqi 99.9% efikasitet dhe një “ripërdorim të jashtëzakonshëm”.
E testuar në ujin e gjetur në një liqen, një pellg të gërvishtur, në det dhe një kanal vaditjeje, shkalla e largimit prej 99.9% ra vetëm disa pikë përqindje pas disa cikleve të dekontaminimit, raportojnë autorët në Science Advances.
Po bëhet gjithnjë e më e qartë se ndotja mikroplastike ka potencialin të tejkalojë të gjitha shqetësimet e tjera shëndetësore dhe mjedisore, ndërsa bëhen më shumë zbulime rreth efekteve negative të mikroplastikës së zakonshme.
Pasojat si rritja e rrezikut të kancerit, disrregullimi hormonal dhe vonesat në zhvillim kuptohen më mirë, por hulumtimet e fundit e kanë lidhur gjithashtu me një rritje të dyfishtë të rrezikut të sulmit në zemër ose goditjes në tru nëse grimcat futen në indet e zemrës.
Së bashku me gjithëpërfshirjen e tyre (mikroplastikët janë gjetur në çdo mjedis në Tokë, nga rrjedha e ujit deri në thellësitë e oqeanit), termi “mikroplastikë” mund t’i referohet deri në 16,000 kimikate të ndryshme, nga të cilat disa mund të jenë më toksike se të tjerat. ose të jetë më e vështirë për t’u hequr nga trupi.
Kjo është veçanërisht e vërtetë për një klasë kimikatesh të njohura si PFAS – substanca polifluoroalkile – shpesh të quajtura “kimikate përgjithmonë” për qëndrueshmërinë e tyre në mjedisin natyror në krahasim me plastika të tjera. Kjo qëndrueshmëri përsëritet brenda trupit të njeriut, me sisteme natyrale të detoksifikimit, si urinimi dhe djersa, të paaftë për të pastruar plotësisht indet nga PFAS pasi të gëlltitet.
Sfungjeri është bërë nga pambuku dhe kitina që gjenden në indet e eshtrave të një kallamari. Ai u prodhua me makina ekzistuese si trazues mekanike dhe tharëse ngrirëse për të siguruar që do të ishte sa më i lirë dhe i shkallëzueshëm.
Autorët nga Universiteti i Wuhan në Kinë vërejnë se shumë filtra dhe sfungjerë mikroplastikë kanë arritur pastërti midis 95 dhe 99% në mjedise eksperimentale, por nuk janë përdorur në botën reale, sepse materialet dhe metodat e prodhimit janë shumë të shtrenjta, shumë komplekse. , ose prodhojnë shumë pak material filtrues.
Nga kompensimi në të kundërt, ekipi nga Wuhan u përpoq ta bënte atë nga materiale që mund të bliheshin në të gjithë botën për qindarka, dhe me makina që do të ishin në dispozicion për çdo prodhues, madje edhe ata në vendet në zhvillim.
Me testimin e duhur në shkallë tregtare ose industriale, ata vlerësojnë se sfungjerët mund të bëhen produkte shtëpiake dhe komunale brenda disa viteve.
Të thuash “nëse ka një vullnet ka një mënyrë” për të zgjidhur pandeminë e ndotjes mikroplastike nuk është mjaft e saktë sepse tashmë ka disa mënyra. Mbetet vetëm të veçojmë mënyrat e shkëlqyera nga mënyrat e mira dhe t’i zbatojmë ato sa më shpejt që të jetë e mundur. /Katror.info
Përgatiti:
