Shirat e bollshëm janë duke gjelbëruar pjesë të Saharasë që nuk janë zhytur mirë prej vitesh.
Një ciklon ekstratropik kaloi në Saharanë veriperëndimore më 7 dhe 8 shtator dhe lau pjesë të mëdha pa pemë të Marokut, Algjerisë, Tunizisë dhe Libisë, transmeton Katror.info.
Në të njëjtën kohë, Zona e Konvergjencës Ndërtropikale, një linjë reshjesh që noton midis disa gradë gjerësi gjeografike në të dyja anët e ekuatorit midis korrikut dhe shtatorit, është shtyrë më larg se normalja në veri, duke njomur Nigerin, Çadin dhe Sudanin sipas të dhënave nga Qendra e Parashikimit të Klimës në NOAA.
Si rezultat, këto pjesë të shkretëtirës së Saharasë janë diku nga dy herë më të lagështa deri në më shumë se gjashtë herë më të lagështa se sa janë normalisht.
Mundesh me e lexu edhe…
“Kur merrni këto ngjarje vërtet të jashtëzakonshme reshjesh, dunat bëhen këto fusha tepër të gjelbëruara dhe të lulëzuara ku bimët do të rriten menjëherë për një periudhë të shkurtër kohe për të përfituar”, Peter de Menocal, president dhe drejtor i Woods Hole. Instituti Oqeanografik, tha për ABC News.
Imazhet nga sateliti MODIS i NASA-s kanë zbuluar një pjesë të këtij gjelbërimi, ndërsa në të njëjtën kohë tregojnë se liqenet që kanë qenë prej kohësh të thata tani po mbushen, si ai në Parkun Kombëtar Iriqui të Marokut.
Moshe Armon, një lektor i lartë në Institutin e Shkencave të Tokës dhe Universitetin Hebraik të Jerusalemit, tha në një deklaratë se midis viteve 2000 dhe 2021, Sebkha el Melah, një zonë kripe në Algjerinë qendrore, është mbushur vetëm gjashtë herë. Ai dyshon se shirat e këtij muaji do të jenë të mjaftueshme për të arritur shtatë.
11,000 vjet më parë dhe më gjerë, Sahara dukej shumë më tepër si savana e Kenias dhe Tanzanisë sesa shkretëtira më e madhe jopolare në botë që shohim sot. Dëshmia e kësaj është në të gjithë gjysmën veriore të kontinentit, nga mijëra bulona të fosilizuara të ndriçimit të gjetura të ngulitura në tokë në të gjithë Saharën, deri te dëshmitë e erozionit të reshjeve në trupin e Sfinksit në Egjipt, te gjurma parahistorike e liqenit Çad, e cila është dhjetëra mijëra kilometra katrorë më e madhe se niveli aktual i ujit.
Ndërsa e pasur me diversitet speciesh, bukuri natyrore dhe trashëgimi kulturore, të jetosh në një shkretëtirë shpesh do të thotë të jetosh në varfëri dhe thatësirat, të cilat parashikohet të rriten në ashpërsi në vitet e ardhshme, do të tendosin edhe më shumë burimet e shkretëtirës. Për shkak se pjesa më e madhe e jetës dhe kulturës në shkretëtirë është përshtatur për të shfrytëzuar sa më shumë ngjarjet e reshjeve të çuditshme si kjo, uji do të ndihmojë në ruajtjen e mjeteve delikate të jetesës për muaj, madje edhe për vitet në vijim. /Katror.info
Përgatiti:
