Si e balancojnë projektet mjedisore ruajtjen e natyrës dhe mirëqenien e njerëzve?

Ripyllëzimi dhe mbrojtja e pyjeve janë më të rëndësishme se kurrë më parë si rezultat i ndryshimeve klimatike dhe zvogëlimit të biodiversitetit të planetit tonë. Megjithatë, këto nisma duhet të marrin në konsideratë jetesën e komuniteteve që banojnë në ose pranë këtyre ekosistemeve thelbësore. Hulumtimi i fundit i kryer nga Dr. Trisha Gopalakrishna dhe i publikuar në Proceedings of the National Academy of Sciences tregon se projektet e ruajtjes mund të përmbushin objektivin e dyfishtë të ruajtjes së mjedisit dhe mirëqenies njerëzore kur kryhen në mënyrë të integruar.

Dr. Gopalakrishna thekson përputhshmërinë e qëllimeve mjedisore me nevojat e komuniteteve lokale, duke thënë: “Për mendimin tim, mjedisi/biodiversiteti dhe kërkesat e komuniteteve lokale janë të pajtueshme dhe ka shumë shembuj që të dyja lulëzojnë në shumë rajone të ndryshme të botës. , duke përfshirë Indinë dhe me kalimin e kohës.”

Maksimizimi i përfitimeve mjedisore dhe shoqërore

Hulumtimi tregoi se programet e mirëplanifikuara të ruajtjes mund të kenë një ndikim pozitiv në shumë mënyra duke përdorur një model të quajtur Kontributi i Natyrës për Njerëzit (NCP). Duke integruar qëllimet për ndryshimin e klimës, biodiversitetin dhe jetesën e komunitetit, studiuesit zbuluan se zgjidhje të tilla mund të arrinin mbi 80 për qind të rezultateve të kërkuara në të tre kategoritë. Në mënyrë të veçantë, studimi zbuloi se planet e integruara mund të ofrojnë 83.3 për qind të përfitimeve për zbutjen e krizës klimatike, 89.9 për qind të përfitimeve të biodiversitetit dhe 93.9 për qind të avantazheve shoqërore, kur krahasohen me projektet me një qëllim të vetëm.

Kjo qasje është në kontrast në mënyrë dramatike me strategjitë më tradicionale që përqendrohen në një qëllim të caktuar, siç është kapja e karbonit ose ruajtja e biodiversitetit, e cila shpesh rezulton në shkëmbime. Për shembull, një projekt i fokusuar thjesht në ruajtjen e karbonit mund të ketë prioritet mbjelljen e llojeve specifike të pemëve dhe rrethimin e pyjeve, duke dëmtuar kështu banorët që mbështeten në ato zona për jetesën. Dr. Gopalakrishna vëren: “Projektet e restaurimit ndonjëherë kanë një fokus të ngushtë, i cili mund të çojë në shkëmbime.”

Modeli i ruajtjes së barabartë të Indisë

Ky hulumtim përdori Indinë si një rast studimi, me ekipin që hartoi 3.88 milionë hektarë të vendeve të mundshme të restaurimit të pyjeve. Studimi zbuloi se planifikimi i integruar hapësinor favorizon në mënyrë disproporcionale grupet e pafavorizuara socio-ekonomike. Në Indi, 38 deri në 41 përqind e atyre që preken nga këto programe janë nga grupe të tilla, duke nënvizuar potencialin për iniciativa të ruajtjes për të lehtësuar pabarazitë mjedisore dhe sociale.

Studimi gjithashtu nënkupton se zhvillimi i “peizazheve shumëfunksionale” – zona që mbështesin ruajtjen e karbonit, nevojat njerëzore dhe jetën e egër – mund të rezultojë në pasoja pozitive për të gjithë aktorët. Kjo strategji gjithëpërfshirëse garanton që programet e ruajtjes nuk janë vetëm të qëndrueshme mjedisore, por edhe barazi sociale, duke i lejuar njerëzit dhe kafshët të lulëzojnë.

Një kornizë globale për zhvillim të qëndrueshëm

Pasojat e këtij zbulimi shkojnë shumë përtej Indisë. Programi i Kombeve të Bashkuara për Zhvillim (UNDP) tashmë e ka përdorur këtë qasje të integruar në publikimet e tij për të theksuar domosdoshmërinë e projektimit hapësinor që merr parasysh objektiva të shumta. Nëpërmjet projektit INSPIRE, konservatorët evropianë po përdorin këtë metodologji për të vlerësuar rrjetet e zonave të mbrojtura në të gjithë Evropën.

Dr. Gopalakrishna thekson nevojën për drejtësi në planifikimin e ruajtjes, duke deklaruar se studimi përfaqëson një hap të madh përpara në përfshirjen e kërkesave shoqërore në programet mjedisore. Ajo bën thirrje për përfshirjen e rezultateve gjinore dhe shqetësimeve më të mëdha të barazisë në iniciativat e ardhshme të ruajtjes, duke vënë në dukje, “Të kuptuarit se kush fiton dhe kush humbet (d.m.th., barazia dhe gjinia) duhet të jetë kufiri tjetër i politikave dhe vendimmarrjes dhe zhvillimit të projekteve.”

Ndërsa bota përballet me sfidat e kombinuara të ndryshimit të klimës dhe humbjes së biodiversitetit, ky hulumtim ofron një rrugë të qëndrueshme përpara. Programet e integruara të ruajtjes kanë potencialin për të ndërtuar një të ardhme të qëndrueshme në të cilën natyra dhe njerëzit bashkëjetojnë në harmoni. /Katror.info