Gjashtëdhjetë vjet pasi u lansua treni i parë me shpejtësinë më të lartë në botë, entuziasti i hekurudhave Paul Carter udhëton me trenin i cili riformësoi Japoninë, përgjatë asaj që tashmë quhet “Rruga e re e artë”.
Mes turmave të njerëzve që hipnin dhe zbrisnin nga trenat Shinkansen [të njohur për saktësinë e tyre deri në minutë], u takova me Naoyuki Ueno, një ish-drejtues të trenit Shinkansen, i cili tani është një ekzekutiv i lartë në Kompaninë Qendrore të Hekurudhave të Japonisë. Ai më tregoi se që nga prezantimi i trenit, Shinkansen ka transportuar një numër marramendës prej 6.8 miliardë pasagjerësh nëpër Japoninë, shkruan Paul Carter për BBC, përcjell Katror.info.
“Jam krenar për Shinkansen-in,” tha ai. “Si një qytetar japonez, jam krenar për të.”
Mundesh me e lexu edhe…
Që nga hapja e itinerarit të parë në vitin 1964, rrjeti i Shinkansen-it është zgjeruar jashtëzakonisht, duke e bërë shumë më të lehtë dhe më të shpejtë për udhëtarët të eksplorojnë peizazhet dramatike dhe qytetet e largëta të Japonisë. Sot, ekzistojnë nëntë linja Shinkansen në mbarë vendin, që mbulojnë ishujt Hokkaido, Honshu dhe Kyushu.
Në mars 2024, u hap zgjerimi më i fundit i linjës Hokuriku Shinkansen, duke e lidhur itinerarin me qytetin Tsuruga. Linja Hokuriku është quajtur “Rruga e Re e Artë” dhe ajo përbënte bazën e udhëtimit tim nga Tokio në Osaka si pjesë e serisë së BBC-së Udhëtimet më të Mëdha me Tren në Botë.
Shfrytëzova Shinkansen-in si shtyllën kryesore të udhëtimit tim, por gjithashtu u lidhja me shërbime dhe linja të tjera lokale. Një pjesë e mrekullisë së trenit “bullet” është se ai të nxjerr nga një qytet me një shpejtësi të pabesueshme, duke të dhënë lirinë për të eksploruar shpejt zona më të pazbuluara të Japonisë.
Duke zbritur nga Shinkansen në Toyama, vetëm dy orë larg Tokios, mora një tren të vogël me një linjë të vetme për në qytetin e mrekullueshëm turistik Unazuki Onsen. I famshëm për burimet e tij tradicionale japoneze të ujit të ngrohtë [onsen] dhe i vendosur mes peizazheve mahnitëse të Grykës Kurobe, ky vend të dukej sikur ishte larg miliona milje nga ritmi frenetik i metropolit të Tokios. Burimet janë aq të lidhura me këtë qytet, saqë në fund të platformës së stacionit të trenit gjendet një spa e vogël për këmbët me ujë të ngrohtë.
Udhërrëfyesi im, Hashimoto Yukinori, ose “Yuki”, më ftoi në njërin prej onsen-eve të tij të preferuara në qytet, me pamje mbresëlënëse mbi luginë. Ai më shpjegoi se tradicionalisht, onsen-et zakonisht shfrytëzohen lakuriq dhe në mënyrë kolektive. [Për fat, për hir të audiencës globale televizive, na u dha leje e veçantë për të veshur rroba banje, diçka që zakonisht nuk lejohet].
Edhe pse relaksuese, onsen-et nuk janë për ata me zemër të dobët: uji ishte rreth 40°C, dhe Yuki tha se nganjëherë mund të jetë edhe më i nxehtë.
“Në Japoni, kemi shumë vullkane aktive, prandaj [ka shumë] burime të nxehta në mbarë vendin. Janë vërtet relaksuese dhe disi shëruese,” tha ai. “Natyra është shumë e rëndësishme për japonezët sepse [kemi] ishuj malorë, [shumë] vullkane dhe shumë fatkeqësi natyrore. Kështu që, kemi një ndjenjë frike ndaj natyrës, por gjithashtu respekt për të.”
Megjithatë, margaritari i kurorës së Unazuki Onsen të paktën për dashamirët e trenave si unë është Hekurudha e Grykës Kurobe, një linjë hekurudhore e ngushtë, fillimisht e ndërtuar për ndërtimin e digës së madhe Kurobe. E vendosur në një grykë pyjore dhe duke kaluar 20 km peizazhe vërtet të mrekullueshme, kjo hekurudhë ofron një mundësi të përsosur për t’u lidhur me mjedisin natyror.
Duke u kthyer sërish në Shinkansen, u nisa drejt një qyteti historikisht të njohur për samurait dhe arin e tij: Kanazawa. I famshëm për prodhimin e 99% të fletës së arit në Japoni, Kanazawa është një qytet ku e vjetra dhe e reja bashkëjetojnë, por që arrin të jetë njëkohësisht i gjallë dhe i zhurmshëm, si dhe për çudi i qetë. Pasi shijova një akullore luksoze të mbuluar me fletë ari, ishte koha të hipja sërish në tren.
Destinacioni im i radhës pas Kanazawa ishte qyteti Wajima, në gadishullin Noto, një zonë së fundmi e prekur nga një fatkeqësi natyrore. Më 1 janar 2024, një tërmet me magnitudë 7.6 shkatërroi qytetin dhe një pjesë të madhe të zonës përreth. Për shkak të dëmeve, aktualisht nuk është e mundur të arrihet në qytet me tren. Në vend të kësaj, udhëtimi përfshinte një tren të vogël lokal deri në qytetin Anamizu dhe më pas një udhëtim të shkurtër me makinë deri në Wajima.
Megjithatë, treni që mbërriti në stacion nuk ishte një tren i zakonshëm; ai kishte vagonë të dekoruar me temën e Pokemon, të zbukuruar me personazhe me ngjyra të ndezura nga filmi i njohur vizatimor japonez, përfshirë Pikachu dhe Bulbasaur. Më vonë mësova se ky tren ishte futur në përdorim për t’i sjellë gëzim fëmijëve të zonës që kishin vuajtur pasojat e tërmetit.
Shikimi i Wajima ishte një përvojë që të ulte kokën dhe të linte pa fjalë. Shumë nga ndërtesat qëndronin ende aty ku kishin rënë, shpesh në gjendje të pjesshme kolapsi. Ishte si të ecje në një skenë filmi katastrofash, edhe pse kjo ishte shumë reale, me njerëz të vërtetë të lënë pas për të rindërtuar dhe riparuar. Erdha për të parë një nga zejet më të vjetra dhe tradicionale të zonës – Wajima-nuri [punimet tradicionale të llakut të Wajimas]. Njerëzit këtu e shohin rindërtimin e industrisë së llakut si një pjesë të pandashme të rikuperimit më të gjerë të kulturës dhe mënyrës së tyre të jetesës.
Bëra një udhëtim të fundit me Shinkansen për të përfunduar udhëtimin tim drejt Osakës, qytetit të dytë më të madh të Japonisë. Teksa lashë pas Japoninë rurale dhe hyra sërish në përhapjen urbane të vendit, mendova për sa shumë ka ndryshuar Japonia në 60 vitet e fundit. Sot, është një komb i mbushur me qytete ultra-moderne dhe inovacione të avancuara, por njerëzit e saj ndiejnë një krenari të madhe për traditat e lashta dhe rrënjët e tyre rurale. Në një farë mënyre, Shinkansen, që lidh metropolet e dendura të vendit me cepat e tij të largët, është simbolik për Japoninë në tërësi: një komb që njëkohësisht shikon nga e ardhmja, ndërsa ruan të kaluarën.
Japonia është një vend me shumë për të eksploruar, me kontraste dhe ekstreme të jashtëzakonshme. Shinkansen ka transformuar kombin duke e bërë të mundur arritjen në zonat e saj të largëta në një kohë befasuese të shkurtër. Po, hekurudha me shpejtësi të lartë ka të bëjë me mbërritjen nga një vend në tjetrin në kohën më të shkurtër të mundshme.
Por ofron shumë më tepër se kaq, ajo ofron një mundësi për të ndaluar, për të vëzhguar rrethinën dhe për të dalë me të vërtetë nga rrugët e zakonshme. /Katror.info
Përgatiti:
