Me moton e saj të jetës “shnosh”, një vajzë e gjeneratës së dytë (“Seconda”) me origjinë shqiptare tregon se si përmes pasionit dhe me shumë humor mund t’i interpretosh edhe pengesat si privilegj në jetën tënde. Në intervistë pë albinfo.ch ajo hedh një vështrim në karrierën e saj shkollore, duke filluar si nxënëse e shkollës së mesme, kur kishte braktisur praktikën dhe duke përfunduar me pozicionin e saj më të fundit, si anëtare bordi në “Kulturlabor Schaffhausen”, ku ajo jeton pasionin e saj për artin dhe kulturës.
Ajo përmes rrjeteteve të saj sociale në vazhdimësi thekson se diversiteti midis “Secondo/ave” zvicerane duhet jo vetëm të afirmohet, por edhe duhet të kërkohet në politikë.
“Çdo hap në karrierën time akademike dhe personale ka luajtur një rol të rëndësishëm për mua, por pasioni im më i madh është të ndjek zhvillimin tim personal dhe të shoh se si përmirësohem çdo ditë. Më është bërë zakon të ngulmoj deri në momentin e fundit dhe që pengesat t`i shoh jo si një fund, por si një fillim të ri. Ky qëndrim u bë një domosdoshmëri për mua, sepse pas mbarimit të shkollës B nuk kisha as praktikë (profesionale) dhe madje u pushova pa paralajmërim nga praktika e parë kur më në fund arrita ta kisha atë.”
Mundesh me e lexu edhe…
“Kjo më ballfaqoi me sfida të mëdha pasi fillova të dyshoja për synimet e mia dhe akoma më keq, për potencialin tim. Një cilësi e veçantë më ndihmoi veçanërisht: këmbëngulja. Nuk dija çfarë të bëja me veten time – një shqiptare e brezit të dytë në Zvicër, tashmë e papunë në moshën 15-vjeçare. Por diçka brenda meje, ndoshta ishte thjesht një shpresë naive, nuk më la të dorëzohesha dhe për këtë i jam përjetësisht mirënjohëse vetes sime 15-vjeçare. Sot mbaj me krenari diplomën time bachelor, e cila, natyrisht, varet në dhomën e prindërve të mi dhe tashmë po planifikoj masterin. Për mua ky është një privilegj i pabesueshëm,” shpjegon ajo.
Duke parë përmes një vështrimi retrospektiv në karrierën e saj profesionale shihet një zhvillim jashtëzakonisht i larmishëm dhe i fortë. Por cilat janë tri piketat që i ajo I sheh si veçanërisht të rëndësishme në karrierën e saj?
“Në mënyrë pragmatike: Diploma BM, stazhi në një profesion krijues dhe diploma bachelor, por mua më duket disi… e mërzitshme? Mendoj se cilësitë mendore janë më shumë ato që përcaktojnë suksesin tuaj: Siç e përmenda, si adoleshente më është dashur të përjetoj pengesa profesionale në mënyrë që të kuptoj se duhet të bëj shumë përpjekje për të ardhmen time. Koha ime në BM (“Berufs Matura”ose Matura profesionale) ma mësoi këtë, sepse më duhej të mësoja shumë. Unë do ta quaja këtë moment historik të parë.”
“Pika e dytë erdhi kur kuptova se mund të rritem vetëm nëse e detyroj veten të largohem nga zona ime e rehatisë. Më duhej të hidhesha në situata ku e shihja veten si “të pakualifikuar”. Kam aplikuar për punë ku gjithmonë i thosha vetes “gjithsesi nuk do të më pranojnë”, por në një moment dikush më dha një shans. Një këshillë e vogël: Mos i merrni pengesat shumë personalisht, por interpretojini ato si “kritikë konstruktive” sa më mirë që të mundeni. Pika e tretë kishte të bënte me diplomën time bachelor. Më duhej të shndërroja në forcë gjithçka që më parë e shihja si dobësi te vetja: imazhin e keq si “seconda” shqiptare në Zvicër, shqiptimin tim të gjermanishtes apo aftësitë e mia të dizajnit autodidakt. Nuk mund të lejoj që të më përcaktojnë dobësitë, unë i përcaktoj ato.”
Ajo sot gjithashtu punon për kompani të njohura si ZEAM, ndërsa është shumë aktive në mediat sociale. E pyetur nëse bën ndonjë dallim midis rolit të saj si krijuese e përmbajtjes dhe postimeve private në mediat sociale, ajo tha
“Absolutisht! Ndërsa në rolin tim “biznes Duffeyz” prezantohem si një artiste ekstroverte dhe e orientuar drejt qëllimeve që ndjek vazhdimisht rrugë inovative dhe përpiqet të mendojë “jashtë kutisë”, privatisht preferoj të jem e qetë, të shijoj shëtitjet e mia të zakonshme në pyll dhe të qesh me shaka të parëndësishme. Si “Content Creator”, jam vazhdimisht duke u përpjekur për gjëra më të larta, duke provuar gjëra të reja dhe duke u lidhur me njerëz të ndryshëm për të çuar përpara zhvillimin tim personal. Por privatisht mund të më gjeni në kioskun tim të zakonshëm të dönerit me miq të vjetër dhe gjithmonë me të njëjtën porosi: pa qepë, jo shumë pikante dhe me shumë salcë. Pavarësisht dallimeve, ka dy ngjashmëri midis unit tim të biznesit dhe atij personal: të dy janë jashtëzakonisht mirënjohës dhe thonë gjithmonë “Shnosh”./Albinfo/Katror.info
Përgatiti:
