A nuk do të ishte mirë nëse fëmija juaj do të rritej për t’u bërë një sipërmarrës?
Sipërmarrësit nuk janë vetëm themelues të bizneseve fitimprurëse. Ata janë njerëz elastikë, punëtorë, që fillojnë diçka, që dalin me ide dhe i sjellin ato në jetë dhe që pasionin e kthejnë në projekte, shkruan Akademi Pune.
Shkrimtarja Margot Machol Bisnoë për të shkruar librin e saj me titull “Rritja e një sipërmarrësi”, ka intervistuar 70 prindër që rritën fëmijë shumë të suksesshëm të cilët kanë treguar se si i ndihmuan fëmijët të arrinin ëndrrat e tyre. Ajo insiston që komunikimi luan një rol të madh në të ardhmën e ndritur të fëmijëve. Më poshtë janë të listuara fjalitë që nuk duhet t’ua thoni kurrë fëmijëve kur janë të rinj:
Mundesh me e lexu edhe…
“Nuk ju besoj andaj i shikova detyrat e shtëpisë dhe i përmirësova të gjitha gabimet”
Të gjithë prindërit në përgjigjet e tyre kanë theksuar rëndësinë e përgjegjësisë dhe llogaridhënies. Ata donin që fëmijët e tyre të rregullonin problemet, të mësonin nga gabimet dhe të ishin më të sigurt derisa ishin duke u rritur.
Por nuk ka të bëjë vetëm me detyrat e shtëpisë. John Arroë u largua nga kolegji disa kredite përpara se të diplomohej për të filluar Mutual Mobile, një kompani teknologjike që ka gjeneruar më shumë se 200 milionë dollarë të ardhura.
Kur ishte në klasën e pestë, ai dhe miqtë e tij shkruan një gazetë shkollore, e cila u shit menjëherë. Por ata nuk arritën të bënin verifikimin e fakteve. Drejtori u tërbua dhe miqtë e tij u futën në telashe me prindërit e tyre. Por prindërit e John qeshën dhe i thanë që të rregullonte gabimet e tij.
“Duke ditur se prindërit e mi do të më mbështesnin, edhe kur një autoritet ishte kundër meje, më bëri të dyfishoja dhe të punoja më shumë për t’u treguar atyre se kishin të drejtë të besonin në mua,” tha John.
“Ne po rrisim koston që do të ju dhurojmë që të mund të blini çfarë të dëshironi.”
“Asnjëherë mos shpërndani para falas,” kjo është një nga fjalitë e një babai për autoren e librit. Prindërit me të cilët ka biseduar të gjithë vinin nga një gamë e gjerë prejardhjesh socio-ekonomike dhe ua mësuan fëmijëve të tyre vlerën e parave. Edhe fëmijët më të pasur duhej të punonin për të shpenzuar para. Nyla Rodgers është themeluesja e Mama Hope, një organizatë jofitimprurëse që financon dhe mbron organizatat e komunitetit. Kur Nyla ishte në shkollë të mesme, ajo donte të shkonte jashtë shtetit me klasën e saj të frëngjishtes. Por në vend që të paguante shumën e plotë, nëna e saj tha se duhej të fitonte gjysmën e kostos së udhëtimit. Pa zgjidhje tjetër, Nyla kujdesej për fëmijë, kujdesej për kopshte, shëtiste qentë, mësoi not dhe bënte futjen e të dhënave.
“Kam punuar 15 orë në ditë, shtatë ditë në javë për të mbledhur paratë. Deri në fund të verës, kisha para mjaftueshëm për të shkuar. Kjo është ajo që filloi rrugëtimin tim si sipërmarrës”, tha ajo.
“Asnjë aktivitet pas shkollës derisa të përmirësohen notat tuaja”.
Sipas autores Margot Machol Bisnoë shumë nga prindërit me të cilët ka biseduar nuk kanë arritur të kuptojnë pasionet e fëmijëve të tyre, por të gjithë u dhanë atyre shumë kohë për t’u zhytur në to. Disa fëmijë ndoqën pasionin e tyre përderisa kishin performancë të shkëlqyer në shkollë. Të tjerët vendosën të gjithë energjinë e tyre në pasionin e tyre dhe nuk ishin aq të mirë në shkollë. Prindërit i mbështetën pavarësisht.
Jon Chu, regjisor i hiteve të suksesshme si “Crazy Rich Asian”, kishte një pasion për të bërë filma që nga koha kur ishte në klasën e dytë. Prindërit e tij emigrantë udhëhiqnin një restorant dhe ata shpresonin se ai do të arrinte ëndrrën amerikane duke punuar shumë, por nuk u shkonte kurrë ndërmend se kjo mund të ndodhte në film.
Në shkollën e mesme, nëna e Jonit u mërzit një natë kur e gjeti atë duke punuar në një video në vend të detyrave të shtëpisë. Ai filloi të qante: “Por kjo është ajo që unë dua! Unë dua që gjithë jetën time ta bëj këtë”. Kur ajo e mori atë në shkollë të nesërmen, ajo kishte libra filmash që i kishte marrë nga biblioteka. “Nëse dëshiron ta bësh këtë,” tha ajo, “studioje atë dhe bëhu më i miri në të.”
“Do të të jap para nëse merr nota të mira.”
Duke u rritur, sipërmarrësit e ardhshëm nuk u mësuan kurrë se qëllimi i jetës ishte të ishin të pasur. Në vend të kësaj, ishte për të pasur sukses, për të bërë diçka më mirë se në të kaluarën, për tu përmirësuar dhe për të krijuar diçka të madhe.
Prindërit e kuptuan se fëmijët e tyre nuk do të ishin kurrë të lumtur nëse do të largoheshin nga diçka që nuk u pëlqente, dhe se ata kurrë nuk do të shkëlqenin në diçka nëse nuk do të punonin pa pushim në të dhe se ata kurrë nuk do të punonin pandalë nëse ata nuk e donin atë. Kështu ata rritën fëmijë që vendosën pasionet e tyre në bizneset e tyre dhe bënë produkte dhe shërbime më të mira. Fëmijët besuan se, sipas të gjitha gjasave, paratë do të vinin. Dhe edhe nëse nuk do të ndodhte, do të ishte akoma më mirë sesa të punonin shumë për diçka që ata e urrenin. Si rezultat, ata u rritën me një ndjenjë qëllimi dhe me dëshirën për të bërë një ndryshim në botë. /Katror.info
Përgatiti:
