Ibrahim Rugova (1944–2006), i njohur si “Babai i Pavarësisë së Kosovës,” është simbol i rezistencës paqësore dhe unitetit kombëtar. I lindur në Cerrcë afër Istogut, jeta e tij e hershme u përshkua nga humbja, pasi babai dhe gjyshi i tij u ekzekutuan pas Luftës së Dytë Botërore.
Megjithatë, Rugova shkëlqeu akademikish. Ai studioi letërsi në Universitetin e Prishtinës dhe më pas u specializua në teorinë letrare në Universitetin e Parisit, nën udhëheqjen e Roland Barthes. Formimi i tij akademik ndikoi thellësisht në qasjen e tij ndaj politikës, duke synuar të ndërthurë identitetin kulturor me aktivizmin politik.
Në fund të viteve ’80, ndërsa Kosova përballej me shtypjen në rritje serbe, ai bashkëthemeloi Lidhjen Demokratike të Kosovës (LDK) dhe udhëhoqi një lëvizje paqësore për pavarësi. Përmes mosbindjes civile dhe diplomacisë, Rugova krijoi institucione paralele për të mbështetur komunitetin shqiptar, përfshirë arsim dhe shëndetësi.
Gjatë viteve ’90, udhëheqja e qetë e Rugovës fitoi njohje ndërkombëtare, veçanërisht përballë konfliktit në rritje ndërmjet forcave serbe dhe UÇK-së. Edhe pse me qasje të ndryshme, përkushtimi i Rugovës ndaj dialogut luajti një rol kyç në ruajtjen e fokusit drejt një zgjidhjeje paqësore. Pjesëmarrja e tij në Konferencën e Rambujesë dhe mbështetja për ndërhyrjen e NATO-s nënvizuan përkushtimin e tij për lirinë e Kosovës.
I zgjedhur si president i parë i Kosovës në 2002, Rugova punoi pa u lodhur për pavarësinë dhe njohjen ndërkombëtare, duke promovuar njëkohësisht bashkëjetesën midis komuniteteve të Kosovës. Edhe pas vdekjes së tij në vitin 2006, trashëgimia e Rugovës si një kampion i paqes dhe unitetit vazhdon të frymëzojë popullin e Kosovës. Emri i tij mbetet sinonim i shpresës dhe qëndresës së një kombi që synoi lirinë përmes paqes./Katror.info