Papa Françesku, i lindur si Jorge Mario Bergoglio më 17 dhjetor 1936 në Buenos Aires të Argjentinës, u bë një nga figurat më të rëndësishme dhe novatore në historinë moderne të Kishës Katolike. Si kreu i Kishës Katolike dhe sovran i Shtetit të Qytetit të Vatikanit, ai hyri në histori si Papa i parë nga Shoqëria e Jezusit (Jezuitët), i pari nga Amerika Latine dhe Hemisfera Jugore, si dhe i pari i lindur jashtë Evropës që nga Papa Gregori III në shekullin VIII.
Frymëzimi i tij për t’iu bashkuar urdhrit jezuit lindi në vitin 1958 pas një shërimi nga një sëmundje e rëndë. U shugurua prift në vitin 1969 dhe më vonë shërbeu si epror provincial i jezuitëve në Argjentinë. Në vitin 1998, u emërua kryepeshkop i Buenos Aires, ndërsa në vitin 2001, u ngrit në rangun e kardinalit. Gjatë krizës së thellë ekonomike dhe sociale në Argjentinë në vitin 2001, ai mbrojti të varfërit dhe u përball me sfida të forta nga pushteti politik i asaj kohe.
Më 13 mars 2013, pas dorëheqjes së Papa Benediktit XVI, ai u zgjodh Papë nga konklava papale dhe mori emrin “Françesku” në nder të Shën Françeskut të Asizit – simbol i përulësisë, paqes dhe dashurisë për natyrën. Që nga fillimi i papatit të tij, Françesku u dallua për një stil të thjeshtë jetese dhe një përqasje të afërt me njerëzit, duke zgjedhur të jetojë në bujtinën Domus Sanctae Marthae në vend të apartamenteve papale.
Mundesh me e lexu edhe…
I njohur për theksin që vendosi mbi mëshirën, drejtësinë sociale dhe dialogun ndërfetar, Françesku bëri hapa të rëndësishëm drejt reformimit të Kurisë Romake, duke përfshirë edhe gratë në pozita kyçe drejtuese. Ai ka mbajtur një qëndrim më të hapur ndaj komunitetit LGBTQ, duke kërkuar një qasje më njerëzore dhe mirëkuptuese nga Kisha.
Një kritik i ashpër i kapitalizmit të pakontrolluar dhe shkatërrimit të mjedisit, Papa Françesku e bëri luftën ndaj ndryshimeve klimatike një ndër prioritetet e tij, veçanërisht përmes enciklikës Laudato si’. Në vitin 2022, ai kërkoi falje publike për rolin e Kishës në “gjenocidin kulturor” ndaj popujve indigjenë në Kanada.
Nismat e tij për reformë kulmuan me Sinodin mbi Sinodalitetin, një ngjarje që u përshkrua si më e rëndësishmja për Kishën që nga Këshilli i Dytë i Vatikanit. Me një numër të konsiderueshëm librash dhe dokumentesh kishtare të publikuara, Papa Françesku la një trashëgimi të thellë shpirtërore, morale dhe sociale, duke shndërruar papatin në një simbol të dialogut dhe shpresës në një botë në ndryshim./Katror.info
Përgatiti:
