Shkencëtarët kanë arritur të zhvillojnë një burim energjie që mund të lejojë astronautët të jetojnë në Hënë për një periudhë më të gjatë kohore.
Programi Artemis i agjencisë amerikane të hapësirës NASA synon të ndërtojë një bazë njerëzore në Hënë deri në vitin 2030, dhe tani Universiteti Bangor ka zhvilluar qeliza të karburantit bërthamor në madhësinë e farave të lulekuqes, të cilat mund të përdoren për të gjeneruar energjinë e nevojshme për të mbajtur dhe mbështetur jetën në hapësirë, shkruan Katror.info.
Profesori Simon Middleburgh, i cili punon në universitetin e përmendur, tha se puna ishte shumë sfiduese, por edhe argëtuese.
Mundesh me e lexu edhe…
Hëna tani shihet nga shumë njerëz si “porta” për në Mars, ndër të tjera sepse përmban shumë burime të vlefshme të nevojshme për teknologjinë moderne. Ndaj, Hëna mund të shërbejë si një “trampolinë” për udhëtime në planetë të tjerë.
Teknologjia hapësinore po përparon me shpejtësi marramendëse dhe BBC-së i është dhënë qasje ekskluziv në laboratorin e Institutit për të Ardhmen Bërthamore. Ekipi nga Universiteti Bangor, i cili është një lider botëror në fushën e karburanteve, punon në bashkëpunim me partnerë duke përfshirë Rolls-Royce, Agjencinë Hapësinore të Mbretërisë së Bashkuar, NASA dhe Laboratorin Kombëtar të Los Alamos në SHBA.
Profesor Middleburgh tha se ekipi shpresonte të testonte plotësisht karburantin bërthamor brenda disa muajve të ardhshëm.
Në pjesë të Hënës, temperaturat bien në minus 248 gradë, sepse nuk ka atmosferë për të ngrohur sipërfaqen.
Universiteti Bangor është “lojtari” kryesor në kërkimin e një mënyre të re të prodhimit të energjisë dhe nxehtësisë, e cila është e nevojshme për të mbajtur jetën në Hënë. Studiuesit dërguan qelizën e tyre të vogël të karburantit bërthamor, të quajtur Trisofuel, te partnerët për testim.
Qeliza Trisofuel mund të përdoret për të fuqizuar një gjenerator mikro bërthamor të prodhuar nga Rolls-Royce. Gjeneratori është një pajisje portative me madhësinë e një makine të vogël dhe mund të transportohet me raketë. Tani ajo do të testohet plotësisht dhe do të ekspozohet ndaj forcave të ngjashme me ato që ndodhin gjatë një lëshimi në hapësirë, gjithçka për të qenë gati për një bazë në Hënë në vitin 2030.
“Ju mund t’i lëshoni ato në hapësirë, dhe pavarësisht nga të gjitha forcat, ata do të funksionojnë plotësisht të sigurt kur të arrijnë në Hënë,” ishte i qartë Middleburgh.
Në fillim të këtij muaji, India bëri një ulje historike të butë pranë polit jugor të Hënës si pjesë e misionit Chandrayaan-3, një nga qëllimet kryesore të të cilit është të “gjuetia” e fluturimit me bazë uji që shkencëtarët thonë se mund të jetë çelësi për banimin njerëzor në sipërfaqja hënore, në të ardhmen.
Profesor Middleburgh thotë se ky projekt e ka vendosur Universitetin Bangor në hartën shkencore botërore.
Shkencëtarët shpresojnë që mikrogjeneratorët mund të përdoren gjithashtu në Tokë, për shembull në zonat e fatkeqësive të cilat mbesin pa furnizim me energji.
Ekipi po punon gjithashtu në një sistem për lëshimin e një rakete bërthamore të udhëhequr nga profesori Phylis Makurunje.
“Ajo është shumë e fuqishme, jep shtytje shumë të lartë që i nevojitet një rakete. Kjo është shumë e rëndësishme sepse lejon që raketat të arrijnë planetët më të largët,” tha Makurunye.
Ajo shtoi se teknologjia e re së shpejti mund të përgjysmojë kohën e udhëtimit në Mars.
“Me shtytje termike bërthamore, udhëtimi në Mars do të zgjasë katër deri në gjashtë muaj, dhe aktualisht zgjat nëntë ose më shumë muaj,” vuri në dukje Makurunje./Katror.info
Përgatiti:
