Që nga lindja e saj gjatë Luftës së Dytë Botërore, Margaret Gallagher e ka quajtur shtëpi Mullylusty Cottage pranë Belcoo, në Fermanagh.
Ajo nuk ka lëvizur kurrë – dhe ndërsa bota rreth saj ka instaluar energji elektrike, gaz, ujë të rrjedhshëm dhe pajisje moderne, Margaret nuk e ka ndjerë kurrë nevojën për këto gjëra.
Ajo tha: “Më pëlqen. Është formuar rreth meje dhe është pjesë e imja. Më pëlqen heshtja, thjesht kam një orë që troket.”
Gatimi bëhet me një vatër të hapur të kohës së vjetër. Tavat prej gize mund të mbështesin gjithçka, nga pulat e pjekura deri te kokrrat dhe ëmbëlsirat. Dhe përdoren gjithashtu për të ngrohur ujin për pastrim.

“Kur të zgjohem në mëngjes do ta kem tenxheren me ujë në zjarr. Uji është mjaft i ngrohtë që unë të lahem.
“Pas kësaj do të pi çaj dhe do të ha një tost dhe jam gjysmë normale pas kësaj. Unë do t’i bëj lutjet e mia atëherë dhe më pas do të vazhdoj me gjithçka që duhet të bëj për ditën, si të mbart ujë nga pusi, të sjell më shumë trungje, të shkoj në Belcoo ose të shkoj në meshë.”
Dhe përkushtimi i Margaret për të ruajtur shtëpinë dhe stilin e jetesës ka shumë përfitime.

Ajo shpjegoi: “Më pëlqen liria. Unë jam gruaja ime. Faturat e mia paguhen të gjitha përnjëherë. Më pëlqen fakti që kam lindur në të dhe nëse Zoti është mjaft i hirshëm me mua, ai do të më lërë të vdes në të.
“Thjesht më pëlqen të eci nëpër shtëpi duke e parë atë.”
Dhe ndërsa ajo ka shqetësime të përditshme për çatinë e saj me kashtë, gjetjen e llambave të naftës për të ndriçuar shtëpinë dhe prerjen e terrenit, këto nuk janë gjëra që shqetësojnë vërtet 81-vjeçaren.
Margaret tha: “Njerëzit paraqesin shqetësim. Për sa kohë që familja ime në Angli është mirë. Nuk ja vlen të shqetësohesh për gjërat, sepse ato gjithmonë do të zgjidhen vetë.”. /Katror.info