Kur u publikua për herë të parë “The Power Of Love” (Fuqia e dashurisë) nga grupi liverpulian Frankie Goes To Hollywood më 1984 askujt nuk i shkonte mendja asokohe se kjo këngë do të shndërrohet në një nga këngët më të dashura për festat e Krishtlindjes.
Ajo asokohe ishte këngë e bukur me shumë emocione që ngriste vlerën e dashurisë në majat hyjnore.
“Fuqia e dashurisë / Si një forcë nga lart / Pastron shpirtin tim/, këndon Holly Jonson.
Mundesh me e lexu edhe…
Kënga ishte single i tretë nga albumi “Welcome To The Pleasure Dom” (Mirësevini në shtëpinë e kënaqësisë), e shkruar nga 4 prej 5 anëtarët e grupit, Holly Johnson, Peter Gill, Mark O’Toole dhe Brian Nash.
Frankie Goes To Hollywood kishte krijuar tashmë një reputacion për qasjen e tyre të guximshme muzikore. Hitet e mëparshme si “Relax” (Relaksohu) dhe “Two Tribes” (Dy fise), duke trajtuar, njëra një temë seksi dhe tjetra një politike, shfaqën gatishmërinë e tyre për të eksploruar tema të diskutueshme përmes muzikës së tyre.
Kjo periudhë përkoi gjithashtu me krizën në rritje të SIDA-s, e cila po kalonte nga një shqetësim shëndetësor i fryrë në një panik moral plotësisht të drejtuar nga media.
“The Power of Love” pasqyronte një anë më prozaike, të paparë deri më tani në prodhimin e grupit, ajo trajton dashurinë e pastër dhe aq të nevojshme për protoganistin sa që lutja dhe dhimbja për të ndihet në çdo notë të të kënduarit.
Është baladë e ngadaltë, rrëshqitëse, me orkestrim të gjerë. Dëshira e dhimbshme për dashuri e këngëtarit Holly Johnson e ngre këtë këngë tipike dashurie nga e rëndomta në lartësitë e premtimeve imagjinare dhe ndjellëse të dashurisë së vërtetë. Lufta me demonët nuk ka qenë kaq personale në asnjë këngë më herët.
Kënga të mbështjellë me mjegullat dhe misticizmat e saj që vërtiten rreth dashurisë njerëzore, të palodhura, dhe nëse duam t’i besojmë këngës, të pamposhtura.
Fillimisht u perceptua si një himn festiv. Ndërsa nuk ka asnjë indikacion që “The Power of Love” fillimisht ishte menduar për sferën e krenarisë së homoseksualëve, evoluimi i saj me kalimin e kohës e ka bërë atë të lidhet edhe me tema të tilla. Në ndërkohë që anëtarët e grupit Holly Johnson dhe Paul Rutherford të dy homoseksualë, luajtën një rol të rëndësishëm në lëvizjen muzikore që solli homoseksualitetin në rrjedhën e muzikës.
Kënga zotëron thellësi të jashtëzakonshme, duke paralelizuar shpeshherë rezultatet tragjike të rënies në dashuri gjatë një kohe shumë të komplikuar dhe zemërthyese.
“Unë do të të mbrojë nga kthetrat me kapuç,” thotë Johnson midis akordeve shpuese: “Do t’i mbajë vampirët larg nga dera jote” / “Me dashurinë time të pavdekshme, sfiduese deri në vdekje për ty / Zilia do të dëmtojë veten”.
Këto vargje e bëjnë të qartë se kjo është një lloj dashurie dërrmuese, e tillë që “ndihet si zjarr”.
Kënga forcon mesazhin për dashurinë e pakufishme, pothuajse të ndaluar dhe kjo e shënon pikën ku dashuria bëhet gjithëpërfshirëse, një forcë e pamundur për t’i rezistuar kur gjithçka është kundër saj.
Vokalet e Holly Johnson janë plot emocione të papërpunuara, por ai nuk e tepron, duke i dhënë një cilësi të shkëlqyer ndërtimit të ngadaltë ndërsa kënga mbërrin majat e saj.
Natyrisht, përcjellja instrumentale përputhet me atmosferën, duke filluar me disa nota shumë të lehta para hyrjes të orkestrës të multiinstrumentalistes nga grupi Art Of Noise dhe dirigjentes Anne Dudley.
Por, për shkak të kohës kur u publikua (19 nëntori) dhe ngjitjes së saj në vendin e parë të top listave në fillim të dhjetorit të atij viti, pra në fillimin e festave të fundvitit, por edhe më vonë shkaku i lëvizjeve kulturore brenda muzikës dhe shoqërisë në përgjithësi kënga shkon në drejtim tjetër, tani më klasike – “The Power of Love” bëhet sinonim i sezonit të festave të Krishtlindjes.
Lidhja intensive e këngës me periudhën e Krishtlindjes e bën atë pothuajse të humbur në fasadën e këngëve të pafundme festive të luajtura përkrah saj. Megjithatë, një dëgjim më i vëmendshëm na tërheqë në një thellësi të pafundme shpirtërore dhe na bën që këngën ta përjetojmë si një himn për dashurinë, por edhe një këngë që i shkon festave me nëntekst fetar.
Kësaj i ka dhënë karakter të tillë edhe kopertina e singles e cila paraqet pikturën “Supozimi i Virgjëreshës” ose “Supozimi Frari”, i njohur gjerësisht si “Assunta”, një pikturë e madhe e panelit të altarit në vaj nga artisti italian i periudhës së Renesansës Titian. Pikturuar në 1515-1518 ishte punuar për altarin e lartë të Bazilikës di Santa Maria Gloriosa dei Frari ose kishës Frari në Venecia ku ende ndodhet.
Videoklipi me temën e Lindjes së Jezusit kontribuoi gjithashtu në karakterin fetar të këngës. Regjia e videos u bë nga Lol Creme dhe Kevin Godley, muzicient dhe regjisorët të cilët ishin anëtarë të grupit 10CC dhe bënin video për artistët si Sting, Ultravox, Duran Duran, Elton John etj.
Ata kishin bë regjinë edhe të videos të mëparshëm “Two Tribes” të Frankie Goes To Hollywood.
Duke pas parasysh qasjen guximtare dhe eksperimentale të grupit në dy videot e mëparshëm “Relaks” i cili ishte për seks me orgji nga koha e perandorisë Romak dhe “Two Tribes,” qasje groteske nga politika me një përleshje amatore të presidentëve të SHBA dhe Bashkimit Sovjetik, ata vendosën të ndjekin modelin që do të ishte seksi, pastaj lufta, tani i erdhi radha religjionit.
“Të gjithë ranë dakord se kënga kishte një fuqi shpirtërore në vete,” Lol Creme kujton.
“Na u tha nga producenti Trevor Horn se kënga mund të ishte deri në Krishtlindje numër një në toplistat britanike, ne menduam, çfarë është një gjë e bukur për të shikuar ndërsa njerëzit po hanin drekën e Krishtlindjes? Lindja e Krishtit! Në fakt nuk e kishim dëgjuar këngën. Ishte një ndryshim i bukur nga fantazia e çmendur që kishim bërë në video klipe më parë. Ne menduam, pse nuk përpiqemi të jemi si regjisori i famshëm italian Zeffirelli.”
Ndërsa regjisori i dytë Kevin Godley shton: “Po vijnë Krishtlindjet, kënga ka të bëjë me dashurinë, cila është gjëja më e përshtatshme që mund të bëjmë? Ne donim që video të ishte sa më reale, të godiste disa shenja emocionale në këngë. Mendoj se e përforcuam këtë ndjenjë në një mënyrë shumë të përshtatshme.”
Ata filmuan në shkretëtirën jashtë Jerusalemit gjatë një jave në vjeshtën e vitit 1984. Betlehemi i tyre është një kamp i braktisur refugjatësh dhe në kohën kur xhiruan, kasollet ishin pushtuar nga qentë e egër. Ata përdorën banorë lokale për t’i dhënë për xhirimet dhe për t’i dhënë autenticitet familjes së shenjtë, disa nga barinjtë ishin vërtet barinj. Një nga magjistarët, kujton Godley, mori rolin duke pretenduar se ishte një kalorës ekspert i deveve.
Gjatë një xhirimi provë duke u ngjitur në një kodër rëre për të marrë pamjen e duhur, ekuipazhi patë hasur në një bombë të pashpërthyer. Ishte makth edhe deve që iknin dha vraponin në terren të rrezikshëm dhe anëtarët e ushtrisë izraelite, të cilët shpesh kalonin me autokolona, nuk kishin asnjë interes të ndihmonin për t’i qetësuar.
Një natë, Godley dhe Creme aksidentalisht kaluan me makinë nëpër një fushë të minuar.
Videoja krijon një jehonë të çuditshme, duke plotësuar emocionet në zërin e Holly Johnson dhe duke zgjeruar natyrën e dashurisë nga romantike në shpirtërore. Duke parë pamjet ku magjistarët të gjunjëzuar para foshnjës Krisht, që përputhet me vargjet “flakë ndezur / digje dëshirën / me gjuhë zjarri!” – ofron një alternativë të fuqishme ndaj adhurimit të zakonshëm, të kësaj bote, romantike të pop-it. Barinjtë që dridheshin, përballë kryeengjëllit, ndriçoheshin nga dritat e montuara nga gjeneratorët, u përdorën zhurma shumë të forta për të trembur delet që të vraponin në pamjet me stuhi. Engjëlli u filmua në studio në Londër.
Dy javë para publikimit të videos, në shtëpinë diskografike ZTT që publikonte albumet e grupit pati panik se grupi nuk ishte në video. Ata u mbivendosën me nxitim rreth skajit të kornizës së pamjeve me Holly-n që këndonte me kokë të ngritur lart në një kthesë të çuditshme të perspektivës, si në një tavan të pikturuar të kohës së Renesansës. Paul Morley, pat thënë se ishte shumë normale të bëheshin videot pa përfshirjen e performuesve dhe se në këtë rast ishte i trishtuar sepse konsideronte se kënga ishte e tillë për shkak të këndimit të jashtëzakonshëm të Holly Johnson dhe Holly gati se nuk dukej në video.
“Thjesht dukej se kishte ardhur nga diku tjetër. Bukuria dhe dhimbja e saj, në atë kohë, siç ishte, me AIDS dhe shumë paragjykime tjera… ishte një këngë jashtëzakonisht e bukur,” pat thënë ai.
Holly Johnson, incizoi versionin e tij për albumin e tij të tretë solo “Soulstream” (Rrjedha e shpirtit) më 1999.
Johnson u frymëzua për të ri-regjistruar “The Power of Love” pasi mendoi se origjinali ishte shumë pompoz dhe shumë himnizues. Ai pat thënë për Bristol Evening Post në vitin 1999: “Doja të regjistroja një version që ishte më shumë nga zemra, një version që ishte më shumë unë dhe më shumë në përputhje me shijen time personale, por nuk ishte një çështje që të përpiqesha ta përmirësoja atë.”
Videoja muzikore për këtë version fillimisht përmbante pamjet e Dianës, Princeshës së Uellsit, të cilën Johnson e përfshiu si një nderim pasi ai ndjeu se ajo “mishëron dashurinë” dhe “u solli kaq shumë dashuri dhe shpresë kaq shumë njerëzve në jetën dhe vdekjen e saj”.
Videoja u tërhoq më pas pasi, disa shfaqje të mëdha televizive shprehën nervozizëm për pamjet e Princeshës Diana. Një modifikim i ri u lëshua më vonë, duke hequr pamjet e Dianës dhe duke shtuar pamjet shtesë të performancës live të Holly Johnson.
Kënga ka marrë një rëndësi të re me kalimin e viteve, e ndikuar nga zhvillimi i pranimit shoqëror dhe integrimi i saj në kulturën popullore.
Megjithatë, “The Power of Love” ishte unike në qasjen e saj. Në vend që të lëshojë një ndjenjë festimi që i gëzohemi ajo atëherë pat inkujaruar dëgjuesin për të qenit vetvetja e vërtetë. Frankie Goes To Hollywood eksploroi nocionin universal të dashurisë.
Richard Harris i NME (News Musical Expres) shkroi: “”The Power of Love” është shumë i drejtpërdrejtë, por përgjithmon do të kullojë pastërtinë e cilësisë shpirtërore, Holly Johnson kishte një nga zërat më të mrekullueshëm të popit, mos harroni”, kishte theksuar Harris.
Holly Johnson, këngëtari i grupit dhe bashkautor i këngës më vonë kishte pranuar “Gjithmonë ndihesha sikur “The Power of Love” ishte kënga që do të më shpëtonte në këtë jetë. Ka një aspekt biblik për spiritualitetin dhe pasionin e saj, dhe faktin që dashuria është e vetmja gjë që ka rëndësi në fund të fundit”.
Si një himn dashurie, gëzuar dashurinë, si këngë festive, gëzuar Krishtlindjet, kjo këngë është për të gjithë dhe përgjithmonë. /Katror.info
Përgatiti:
